The Next Devil (S1-3)

Κεφάλαιο 6

Μπαίνω σιγά-σιγά στο σπίτι φορώντας την καινούρια μου περούκα. Ελπίζω να μην προσέξει ότι δεν είναι το αληθινό μου μαλλί. Ξαφνικά βλέπω την αγριόφατσα του, ωχ τι θα κάνω τώρα.

"Που ήσουν; Δεν επιτρέπεται να βγαίνεις έξω εκτός αν στο πω εγώ,"
μου λέει.

"Εεε... Πατέρα δεν αισθανόμουν καλά και βγήκα να πάρω λίγο αέρα," του
απάντησα.

"Ναι καλά δεν σε πιστεύω ψεύτρα,"
μου λέει και με αρπάζει από τα μαλλιά.

Όχι γαμώτο θα μου βγει η περούκα. Την κρατάω με τα χέρια μου για να μην φύγει.

"Άφησε με," του λέω.

Πάει να με χτυπήσει και βάζω το χέρι μου μπροστά στο πρόσωπο μου και κλείνω τα μάτια μου. Εκείνη την στιγμή δεν ένιωθα τίποτα άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα ακίνητο.

"Γαμώτο τι έκανα μην μου πεις ότι τον σκότωσα, Lucas τρέχααα," φωνάζω.

"Τι έγινε;" με ρωτάει και μένει σοκαρισμένος.

"Τον σκότωσα εε; Τον σκότωσα," του λέω και ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα.

"Όχι μωρή απλά κάτι έκανες, με τις δυνάμεις σου και δεν μπορεί να κουνήσει," μου λέει.

"Αλήθεια ρε; Δεν το ήξερα ότι έχω και τέτοιες δυνάμεις," του λέω.

"Όλα εγώ πρέπει να στα εξηγώ αμάν και παρεπιπτόντως πως είσαι έτσι σαν σφουγγαρίστρα με την περούκα," μου λέει.

"Σκάσε ρε και βοηθά με τώρα που έχει «παγώσει» πρέπει να φύγουμε δεν μπορώ άλλο να ζω έτσι, πήγε να με χτυπήσει πάλι," του λέει.

"Αλήθεια; Πάλι; Ας φύγουμε τότε γιατί και εγώ δεν μπορώ άλλο. Ήθελα να φύγω καιρό αλλά σκεφτόμουν εσένα γιατί θα την πλήρωνες εσύ μετά," μου λέει με ένα λυπημένο ύφος και τον αγκάλιασα.

"Άντε πάρε ότι νομίζεις ότι είναι χρήσιμο και φεύγουμε," του λέω.

Μαζέψαμε τα πράγματα μας, βρήκα κάτι βιβλία και κουτιά και τα έβαλα σε μια μεγάλη τσάντα που βρήκα.

"Άντε πάμε," του λέω.

"Πάμε," μου λέει με στεναχωρημένο ύφος.

Πριν φύγουμε κουνάω το χέρι μου με τον ίδιο τρόπο την στιγμή που πήγε να με χτυπήσει και ξεπάγωσε.

"Τρέχα," φωνάζω στον Lucas.

Καθώς τρέχαμε άκουσα κάτι φωνές ήταν ο πατέρας μου, μας έψαχνε. Τώρα θα πάρει αυτό που του αξίζει. Συλλογιζόμουν αυτό που σκέφτηκα μόλις τώρα, δεν πίστευα ότι εγώ μιλούσα έτσι. Φαίνεται ότι όσο χρησιμοποιώ τις δυνάμεις μου αλλάζει και η προσωπικότητα μου.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια βρήκα σπίτι με τα λεφτά που μάζευα δούλευα συχνά και έκανα εξάσκηση στις δυνάμεις μου. Δεν θα άφηνα κανένα να μου κάνει αυτά που μου έκανε ο πατέρας μου. Η ψυχή μου είχε μαυρίσει και έγινα κακιά σαν πραγματικός δαίμονας. Όταν ο Lucas έγινε 18 περίμενα να δω αν θα γινόταν σαν και εμένα, ώστε να τον μάθω πως να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του και μαζί να τρομοκρατήσουμε όσους μας είχαν πληγώσει στο παρελθόν. Περισσότερο τον πατέρα μου που τον μισούσα τόσο πολύ.

Έτσι και έγινε λοιπόν ο Lucas έγινε σαν εμένα η αλήθεια είναι ότι τα μαλλιά του δεν έγιναν άσπρα αντίθετα έγιναν κατάμαυρα, φαίνεται τα άσπρα μαλλιά είναι στα κορίτσια.
Την επόμενη μέρα ξύπνησα για να τον προπονήσω και όλα του τα πράγματα έλειπαν. Με παράτησε όπως όλοι οι άλλοι. Βρήκα ένα γράμμα που έλεγε:

«Ginnifer φεύγω θα αντιμετωπίσω μόνος μου τις δυνάμεις μου, δεν θέλω να γίνω ένα τέρας σαν και σένα και να τιμωρώ τους άλλους. Έγινες σαν τον πατέρα μας και χειρότερη αντίο».

Δεν το πιστεύω ότι μου το έκανε αυτό. Εκείνη τη μέρα πήγα στο παλιό μου σπίτι για να σκοτώσω τον πατέρα μου. Έτσι μόνο θα ηρεμούσα μέχρι που είδα το σπίτι εγκαταλελειμένο.
Ρώτησα στην γειτονιά και μου είπαν πως ο πατέρας μου αυτοκτόνησε περίπου πέντε χρόνια πριν. Του άξιζε αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας τόσο εγωιστικός άνθρωπος θα είχε τα κότσια να αυτοκτονήσει.

Μετά από εκείνη τη μέρα έκανα ταξίδια Γαλλία, Βραζιλία, Αμερική ήθελα να ξεφύγω από το παρελθόν μου. Έκανα μια νέα αρχή, έκανα νέους φίλους και εχθρούς, από εκείνη τη μέρα με κυνηγάνε δαίμονες, πνεύματα ακόμα και άγγελοι. Λένε ότι είμαι σημαντική και όλοι τους προσπαθούν να με αιχμαλωτίσουν ή να με σκοτώσουν. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο με θεωρούν τόσο σημαντική. Έχω παρατηρήσει ότι τα χαρακτηριστικά μου είναι πιο διαφορετικά από τους άλλους δαίμονες. Ειδικά τα μαλλιά μου, δεν έχω συναντήσει ποτέ κανένα με άσπρα μαλλιά. Το θεωρώ αρκετά περίεργο, αλλά δεν ασχολούμαι.

Μέχρι που μια μέρα...