Μέσα σε ένα εξωπραγματικό κόσμο με βρικόλακες, λυκάνθρωπους, μάγισσες και πλάσματα που όλοι πιστεύαμε ότι δεν υπήρχαν, υπάρχει η Ginnifer. Η Ginny μια 18χρονη κοπέλα ζούσε μια απλή ζωή πριν 200 χρόνια με την οικογένεια της, τον αδίστακτο πατέρα της...
"Έρχομαι τώρα, σε πέντε λεπτά θα είναι έτοιμο το φαγητό," λέω.
Προσπάθησα να το ελέγξω αλλά δεν μπορούσα και ποιος τον ακούει όταν καταλάβει ότι δεν έχω φτιάξει φαγητό. Έκλεισα τα μάτια μου χαλάρωσα και όταν τα άνοιξα ήμουν όπως πριν μόνο που τα μαλλιά μου ήταν ακόμα άσπρα. Ότι και να έκανα δεν ξαναγίνονταν καστανόξανθα. Πήρα ένα μαντίλι τύλιξα τα μαλλιά μου και βγήκα από το μπάνιο.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
"Τι έκανες τόση ώρα; Και που είναι το φαγητό μου;" μου λέει.
Πάλι καλά δεν πρόσεξε το μαντίλι. Να μου πείς και να είχα ξυρίσει όλο μου το κεφάλι δεν θα το είχε προσέξει.
"Συμμάζευα και δεν πρόλαβα να φτιάξω φαγητό," του απαντάω.
"Ναι καλά δικαιολογίες ψάχνεις τώρα για να χαζολογάς όπως πάντα. Έτσι και δεν είναι έτοιμο το φαγητό σε πέντε λεπτά δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει," μου λέει.
"Καλά-καλά σε πέντε λεπτά θα είναι έτοιμο," λέω.
Καθώς έφτιαχνα φαγητό θυμήθηκα ότι ο Lucas δεν είχε γυρίσει ακόμα. Ελπίζω να μην το καταλάβει ο πατέρας αλλιώς έμπλεξε μετά και κανείς δεν τον σώζει. Κατά φωνή μπαίνει σιγά-σιγά ο Lucas μέσα για να μην τον καταλάβει ο πατέρας. Πάλι καλά την γλιτώσαμε και οι δύο για σήμερα.
"Έτοιμο το φαγητό," φωνάζω.
Τρώμε, αν και εγώ δεν πεινούσα πολύ και πηγαίνουμε με τον Lucas στα δωμάτια μας.
"Γιατί φοράς μαντίλι εσύ σιχαίνεσαι να φοράς μαντίλια," λέει ο Lucas.
Όχι που δεν θα το πρόσεχε.
"Τίποτα είπα έτσι να βάλω σήμερα," λέω.
"Ναι καλά που τα πουλάς αυτά," μου λέει και μου βγάζει το μαντίλι.
Μένει άφωνος και εγώ δεν ξέρω τι να απαντήσω.
"Έλα μέσα και μην κάνεις κιχ," του λέω και τον τραβάω στο δωμάτιο μου.
"Γιατί τα μαλλιά σου είναι άσπρα; Μην μου πείς ότι πήρες καμιά μπογιά και τα έβαψες," λέει.
"Χα-χα σκάσε και άκου," του εξηγώ όλη την ιστορία.
"Α καλά εσύ θες ψυχίατρο, μήπως από το πολύ το σκούπισμα σου μπήκε σκόνη στα αυτιά," λέει.
"Αλήθεια σου λέω είναι και είναι σοβαρό," του απαντάω.
"Καλά θα δούμε τι θα κάνουμε. Δεν νομίζεις να γίνω και εγώ τίποτα δαίμονας ε; Να κυνηγάω αγγέλους και να τους σκοτώνω ή ότι σκατά κάνουν οι δαίμονες," λέει.
