100 days with the Princess

Chapter Fourty-two

Alex's POV

Sinadya ko na magmadali pumasok, gusto ko kasi masigurado na maihahanda ko ng mabuti yung surprise ko kay Joyce. Akala nya siguro nakalimutan ko na ngayon yung 60th day namin. 2nd monthsary namin.

Pagkarating ko sa opisina ay agad kong tinanong kung may mga meetings ako. May dalawa lang akong meeting this morning then after lunch ay wala na. So sabi ko kay Mary ay wag na syang tatanggap ng schedule.

Sinadya ko din na di masyadong magtext kay Joyce para magisip sya na sobrang busy ko. Ngayon din kasi yung last fiscal year ng company, so expected na super busy ang mga araw ko. Pero dahil espesyal ang araw na to, sinadya ko na konti lang ang meetings ko. Gusto ko magcelebrate kami ni Joyce ng 2nd monthsary namin. Umaga pa lang sinabihan ko na si Mary na magconfirm na dun sa reservations sa fav restaurant ko. Di lang sya reservations. I actually rented the whole restaurant para lang sa amin ni Joyce. Actually last week ko pa pinareserve yun, but ngayon yung confirmation.

Nagpadala na rin ako ng isang staff ko para ayusin ang lugar, mabuti at pumayag yung mayari ng restaurant na ayusin sa gusto ko. I paid a little more to say thanks.

Mary told me na tinanong ni Joyce yung sched ko, at ang sabi nya ay hanggang 6pm pa daw meeting ko. Dinner date kasi yung plano ko sa monthsary namin. Bakit? Para mas romantic.

Mabuti na lang at mabilis magisip tong secretary ko. I am so busy sa paghahanda ng dinner date namin. Flowers. Scented Candles. Short notes. Balloons.

Di ako nagstay sa office ko kasi baka biglang pumunta si Joyce, malakas kasi kutob ko sa ganyan. May ugali kasi yun na biglang pupunta sa opisina para icheck ako, magdadala ng lunch ko or anything na makakain, lalo na ngayon at di ako madalas nagtetext sakanya. I always text her kung ako na gagawin ko at kakamustahin sya. At nung nagtanong sya kay Mary kung ano sched ko, dun mas lalo akong nakumbinsi na pupunta sya. So dun ako nagstay sa isang opisina ko.

I am busy with all the preparations ng biglang tinawagan ako ni Mary, nasa opisina ko daw si Joyce. Just like what I've thought. Buti na lang at dito ako sa kabilang opisina ko nagstay. Sabi pa ni Mary aantayin daw ni Joyce matapos yung 'meeting' ko.

After that pumunta na ako sa restaurant. Tiningnan ko kung kamusta na yung pagaayos. Almost done na, flowers were set perfectly, yung balloons, candles and all. Everything looks perfect. The place is so romantic. Sya na lang yung kulang.

I called Mary so she can execute our plan kung pano mapapapunta dito si Joyce ng wala syang alam. So yes, pakana ko yung pagkasira ng sasakyan nya at yung paghatid sakanya dito sa restaurant. Malakas din kasi kutob nun so I have to make it look as I don't know nothing about kaya yun I ask our company mechanic to tweak her car para di magstart. Then I ask my company driver na ihatid sya sa 'bahay' where in fact di talaga sila uuwi at dito sila sa restaurant tutuloy. Nakaplano na yan lahat at tinulungan ako ni Mary para magawa ko lahat yan.

Mary called and said na inis na inis si Joyce sa tagal ng meeting ko. So itexted her. Hoping na di na sya magalala. Di naman kalayuan yung restaurant sa office ko so maya maya lang andito na sya. And nakaGPS yung kotse ng opisina so I know kung malapit na sya.

When I checked my GPS tracker ay nakita kong paliko na sila sa kanto. So I ask the staffs na pumwesto na. And I also took my place para sa surprise na ito.

When I heard the staff greet her. That is my cue that the love of my life is already here. I'm shaking, its not the first time na surpresahin ko sya, pero everytime she always makes my heart skip a beat.

Inhale. Exhale. Kaya mo yan Alex.

Joyce's POV

Pagpasok ko napakaganda. Nakaayos yung buong lugar, may table for two sa gitna, may mga white rose petals na nagkalat sa sahig. Yung daraanan ko may mga kandila sa gilid na nagsilbing gabay ko, may mga lobo na nakalagay sa sahig. May mga pictures din na nakasabit. And as I looked at it mga stolen shots ko, candid shots, at mga pictures namin ni Alex. Shots sa mga date namin, sa restaurant na to, sa bahay, sa kotse. Almost everywhere na pinuntahan namin. My tears are staring to fall, I can't explain how I am feeling right now.