Hey Mel! You've got a message!

#52-Μεθυσμενος

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και κοιτάζω το ταβάνι. Ήρθα πριν λίγο και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν ένα ζεστό ντουζ.

"Και που λες ταβάνι... ο Αston ήταν με την Catherine σήμερα... Ναιι αυτή που με πειράζει απ'την πέμπτη Δημοτικού. Ναιι, αυτή η βλαμμένη που μου αποκεφαλιζε τις Μπαρμπι. Τη θυμάσαι βλέπω! Τώρα, θα μου πεις, ξεχνιεται αυτή; Ήταν η μοναδική με τα γκουτσι παπούτσια στο σχολείο... Τόσο ψωναρα. Τι; Φυσικά και δεν με πείραξε που την είδα με τον Aston! Γιατί να με πειράξει; Απλά παραξενευτηκα, γιατί την προηγούμενη φορά έδειξε οτι δεν την συμπαθούσε και πολύ. Μάλλον πλάκα θα ήταν... Τις κάνει κάτι τέτοιες ο Aston, βλέπεις δεν έχει ζωή το καημένο. Τώρα μάλλον θα είναι μαζί και θα κατασκευάζουν τρόπους να με κάνουν ρεζίλι. Πάντα αυτό έκανε η Catherine. Tι; Ωχουυυ, θα σταματήσεις;; Όχι, ΔΕΝ μ'αρέσει ο Aston, και τώρα ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!" είπα και γύρισα απ'την άλλη.

Είχα πει ότι δεν είχα ψυχολογικά ε;

Ναι, μάλλον έχω τελικά.

+

-ΝΤΡΙΝ ΝΤΡΙΙΙΙΝ ΝΤΡΙΝ ΝΤΡΙΙΙΙΝ ΝΤΡΙΝ ΝΤΡΡΡΙΙΙΙΙΝΝΝΝ-

"ΜΕΛ, ΓΑΜΩΤΟ, ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΑΛΙΟΠΟΡΤΑ!"

"Μμμ τι;" μουρμουρίζω και ανάβω το φωτιστικό στο δωμάτιό μου.

Τι στην ευχή;

Ακούω φωνές και χτυπήματα στην πόρτα.

"Γιαγιά;" φωνάζω και σηκώνομαι απ'το κρεβάτι, τρίβοντας τα μάτια μου.

Ακούω την πόρτα να ανοίγει, οπότε μάλλον θα άνοιξε η γιαγιά μου.

Ωχ, τώρα που το σκέφτομαι, κι αν είναι κανένας ανώμαλος που του γυαλισα και θέλει να με βιάσει;

Ή καλύτερα του γυάλισε η γιαγιά μου και θέλει να την κλέψει;;

Ή-

"Εμ, Μελ κορίτσι μου, είναι ένας ΚΟΥΚΛΟΣ νεαρός εδώ που σε θέλει. Πστ, αγκορι, αν δεν σου κάτσει η εγγονή μου, τηλεφωνα" ακούω τη φωνή της γιαγιάς μου και πάω προς την πόρτα.

Τουλάχιστον, τώρα ξέρω ότι δεν είναι κάνας ανώμαλος.

Τριβω τα μάτια μου και βλέπω ποιος κοπανάει την πόρτα μέσα στ'αγρια χαράματα.

Που χαράματα να'ναι οι ώρες σου, αθεόφοβε.

"ΑSTON;" γουρλωνω τα μάτια μου.

Πω, ειδικά εσένα χαράματα να'ναι ο ώρες σου.

"Μ-Μελ επιτέλους" τραυλιζει και παραπαταει.

Κοιτάω τα μάτια του και, παρόλο που είναι σκοτάδι, τα βλέπω που είναι κόκκινα. Είναι μεθυσμένος...

Τεεελεια. Μόνο αυτό μας έλειπε, έναν μεθυσμένο Aston σπίτι μας.

Αναρωτιέμαι ώρες ώρες, αν αυτό το παιδί κοιμάται στους δρόμους.

"Αston τι στην ευχή κάνεις εδώ;" χασμουριεμαι.

"Εγώ να σας αφήσω να τα πείτε..." λέει η γιαγιά μου και με κοιτάζει πονηρά και απομακρύνεται.

"ΑΑΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ" την ακούω να φωνάζει καθώς κλείνει την πόρτα του δωματίου της, και γουρλωνω τα μάτια μου.

"ΓΙΑΓΙΑ!" φωνάζω κι ο Aston γελάει.

"Γιατί κανείς έτσι Μελ;" λέει με πονηρό τόνο και μπαίνει μέσα, ενώ κλείνει την πόρτα με το πόδι του.

Παιδί μου, σου είπα να περάσεις;

Κοίτα οικειότητες σ'αυτό το σπίτι...

Στη συνέχεια με κολλάει πάνω της και με πλησιάζει.

"Μπορεί να τα χρειαστούμε" ψιθυρίζει στο αυτί μου και το δαγκώνει.

---------------------
Γευ βιασμος

-Σοφ