Hey Mel! You've got a message!

#32-Χαπι Ντει

Να πας να του ζητήσεις συγγνώμη, ηλίθια!

Ναι! Έχεις δίκιο! Αυτό θα κάνω!

Πάω να ανοίξω την πόρτα, όμως σταματάω. Εμ...Αφροξυλανθη;

Τι θες, βλέπω χαπι ντει!

Χαπι- τι;

Καλά άστο, είσαι πολύ πίσω. Για λέγε τι θες.

Να...εμμ...φοβάμαι.

ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΑΡΗ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΖΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟ ΜΑΝΑΡΟ!

Μα-

ΜΑΜΑΚΙΑ, ΠΑΝΕ ΖΗΤΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ!

Καλά ντε, μη βαράς!

+

Έφτασα έξω απ'το σπίτι (*γκουχ γκουχ παλάτι) του Aston και ξεροκαταπια, κοιτώντας το.

Μπήκα στην αυλή και προχώρησα προς την πόρτα. Πήγα να χτυπήσω το κουδούνι, όταν συνειδητοποίησα ότι η πόρτα ήταν ανοιχτή.

Μπήκα διστακτικά μέσα και έκλεισα σιγανά την πόρτα, κοιτώντας τριγύρω για κανένα σημάδι του Aston.

"A-Aston;" ψέλλισα σιγανά, αλλά δεν πήρα απάντηση.

Έτσι άρχισα να τριγυρίζω μέσα στο σπίτι, μπας και τον βρω, αλλά άδικος κόπος.

Μην σας πω οτι χάθηκα κιόλας... Ναι ναι, ΞΑΝΑ!

Πφφφ, άντε πάλι τα ίδια...

Και έτσι όπως τριγυρίζω σαν την άδικη κατάρα, στους ατελείωτους διαδρόμους, φοβούμενη για τη ζωή μου, ακούω κάτι συνεχή...χτυπήματα;

Προέρχονται από τον κάτω όροφο.

Βρίσκω τις σκάλες και τρέχω προς το ισόγειο. Κοιτάω τριγύρω αλλά δεν βλέπω τίποτα.

Συνεχίζω να ακούω αυτά τα χτυπήματα, αλλά τίποτα δεν υπάρχει εδώ.

Ξαφνικά, με την άκρη του ματιού μου, παρατηρώ μία μισάνοιχτη πόρτα στο βάθος της κουζίνας.

Πρώτη φορά την βλέπω.

Πλησιάζω προς τα εκεί και κοιτάω τις σκάλες που βρίσκονται εκεί.

Ακούω προσεχτικά και τώρα είμαι σίγουρη ότι από εκεί ακούγονται αυτά τα χτυπήματα.

Κοιτάζω διστακτικά τις σκάλες, αλλά τελικά αποφασίζω να κατέβω να δω, τι βρίσκεται εκεί κάτω.

Περπατάω προσεκτικά, προσπαθώντας να κάνω ησυχία.

Μόλις φτάνω στο τέλος της σκάλας, βλέπω άλλη μία πόρτα.

Είναι κι αυτή μισάνοιχτη, σκέφτομαι.

Ναι ξέρω, φοβερές σκέψεις.

Μπαίνω διστακτικά κι αθόρυβα μέσα.

Μπροστά μου βλέπω τον Aston.

Ε ποιον ήθελες να δεις, τον Μπραντ Πιτ;

Χωρίς μπλούζα...

Ω, ουαου.

Δεν με έχει ακούσει, είναι πολύ αφοσιωμένος να βαράει ένα σάκο.

Δεν ήξερα ότι έπαιζε μποξ.

Η μυς του τεντωνονται κάθε φορά που τον βαράει και στάλες ιδρώτα πέφτουν στην γυμνασμένη του πλάτη.

Οι βαριές του ανάσες του ακούγονται μέχρι εδώ και, μπορώ να πω, ότι αυτό είναι... σέξυ.

Κάθομαι και τον παρατηρώ για λίγη ώρα, στηριζόμενη στην κάσα της πόρτας, μέχρι που αποφασίζω να μιλήσω.

"Εμ... γκχμ, Aston;" λέω διστακτικά και γυρίζει απότομα το κεφάλι του όταν ακούει τη φωνή μου.

"Πόση ώρα είσαι εδώ;" το μόνο που ρωτάει.

--------------------

Ουυυυ πολυυυυυυ

⏰ Ποιο κινητο εχετε?⏰

-Sof