Hey Mel! You've got a message!

#13-Να του στειλω;

"Π-Παω στο μπανιο" του ειπα με τρεμαμενη φωνη.

Ήμουν ακόμα σοκαρισμένη, με αυτό που έγινε πριν.

"Ναι οκ..." ειπε αφηρημενα χωρις να με κοιταει.

Εγω ετρεξα μεχρι τις σκαλες και αφου βρηκα την τουαλετα (πάλι καλα) μπηκα μεσα.

Αλήθεια, πως δεν χάνετε ο Aston εδώ μεσα;

Στηριξα τον εαυτο μου στον νιπτηρα και κοιταχτηκα στον καθρεφτη. Γιατι με επηρεασε τοσο πολυ αυτο που εγινε πριν;

Γιατι συμβαινουν ολα αυτα τωρα;

Γιατι να μην πουλανε την μερεντα σε τεραστιους κουβαδες;;

Ώπα, ξεφυγες!

Αχνε εχεις δικιο.

Πφφ... Εριξα λιγο νερο στο προσωπο μου και ετσι οπως σκουπιζομαι παρατηρω κατι... ΜΠΙΝΓΚΟ!

Τα ρουχα μου! Ηταν σε ενα καλαθι με ρουχα πανω πανω. Τα παιρνω και αφου τα φοραω βγαινω απο το μπανιο με προορισμο το σαλονι.

Ομως χευ, guess what! Χαθηκα.

Ουαααου τι πρωτοτυπο πραγμα για μενα! Αλλα ξερετε τι; Δεν φταιω εγω! Ας μην ειχε τοσο τεραστιο σπιτι ο Aston!

Πφφφ ξερετε κατι; Απλα θα βρω την πορτα και θα φυγω!

~one eternity later~

ΧΑΛΙΛΟΥΙΑ!
ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ!
ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!

"Που νομιζεις οτι πας;" με τρομαξε μια φωνη πισω μου και δυο χερια τυλιχτηκαν γυρω μου ενω, εγω αναπηδησα απτην τρομαρα μου.

"ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ;" του φωναξα.

Εκεινος γελασε και με εσφιξε πιο πολυ πανω του.

"Οχι... Αλλα εσυ εισαι που νομιζεις οτι θα φυγεις τοσο ευκολα" ειπε και ουυυ, ειμαι σιγουρη οτι εχει ζωγραφιστει ενα πονηρο χαμογελο στο προσωπο του.

"Τι θες; Την σπληνα μου; Τα αντερα μου; Τη μερεντα μου; Τι;;" τον ρωτησα και σηκωσα το φρυδι μου.

Αυτος ξαναγελασε. ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΜΑΝ;

"Να μεινεις μαζι μου αλλο ενα βραδυ" ειπε χαμηλοφωνα.

"Ναι καλα!" ειπα και πηγα να φυγω, αλλα με κρατησε πιο δυνατα.

"Εεελα σε παρακαλωωωω" ειπε με φωνη πενταχρονου.

"Οχι!"

"Πλιιιιζ"

"Νοπ"

"Εεελα μονο ενα βραδυ και σου υποσχομαι δεν θα σε ξαναενοχλησω" με ξαναπαρακαλεσε.

Χμμμ, δελεαστικη προσφορα...

"Θα το σκεφτω." ειπα και
καταφερνοντας να βγω απτο κρατημα του, εφυγα μην δινοντας του περιθωρια να απαντησει.

Χιχι... Ειμαι κακιααα.

Όχι δεν είσαι.

ΣΚΑΣΕ!

Ουφ, τουλάχιστον έφτασα σπίτι. Εξαντλήθηκα με όλο αυτό το περπάτημα.

"ΓΙΑΓΙΑΑΑ ΗΡΘΑΑΑ" φωναξα.

"Α ηρθες κοριτσακι μου; Που ησουν ανυσηχησα!"

"Συγνωμη γιαγια, απλα κοιμηθηκα σε μια φιλη μου"

Γκχμ γκχμ.

ΣΣΣΣΣ.

"Ενταξει, αλλα την επομενη φορα να με ειδοποιησεις"

"Ενταξει γιαγια" ειπα και αφου της εδωσα ενα φιλι στο μαγουλο πηγα στο δωματιο μου.

Και τώρα ξέρω τι σκέφτεστε. Ότι δεν έχω γονείς και μπλα μπλα. Και θα σας πω ότι οχι... έχω γονείς.

Αλλά αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. *βιολια στο μπακραουντ* Το παρελθόν είναι παρελθόν και το χω διαγράψει. *το φως πεφτει στην πρωταγωνιστρια και υστερα σκοταδι*

Χμμ... Τώρα θυμήθηκα τον άγνωστο. Η αλήθεια είναι ότι μου έχει λείψει λιγάκι...

Γτφ, λιγες ωρες δεν-

Εμενα μου ελειψε, πωω!

Να του στειλω; Θα του στείλω!

-----------------------------------------
Νταξ Παιδιά τέλος έχω πάρει όντως φωτια😂😂

Ελπίζω να σας αρεσεεε💘

Αγαπημένη ταινία?🤔

Εγω δεν έχω κάποια συγκεκριμένη😂

Τιλ νεχτ ταιιμμ

-Σοφ