"Are you sure this is for the best? Sigurado ka bang kaya mo na?"
"I'm fine. Don't worry."
Pinasok ni Josh ang ilan sa kanyang mga damit sa isang bag bago ito saraduhan. Nakatayo si Ria sa may pinto, nakaharang.
"Pupunta naman si Yana dito e. Give her time."
"I know her. She won't come. She is not going to fetch me."
Hindi maintindihan ni Ria ang takbo ng pag-iisip ng kaibigan niya. First, he runs off. The next, he's chasing after her princess. Di niya alam kung nagpapaawa 'to o talagang pabara bara lang.
"You heard her."
"I don't care. I'm coming home and she's going to talk to me whether she likes it or not."
Pushy. Naglakad si Ria papunta kay Josh at nilagay ang kamay niya sa ibabaw ng kamay nito. Pinalo ito papalayo ni Josh.
"Akala ko ba."
"I thought you're smarter."
Nag-iba ang expression ni Ria. So she fell on a trap.
She's just asking one farewell gesture before tying the knot with Brian. Lahat ng minsa'y naging sa kanya, nagpaalam sa kanya.
"I'm not letting you get away." Hinarangan ni Ria ang pintuan. Walang indang tinulak siya ni Josh.
"I got away before. Matagal na tayong tapos Ria."
Unti unting nagbuild up ang galit niya. Josh, the
unfair one. Lagi na lang. He got his way to Yana's heart. He took her from the golden boy. Tapos ngayon, eto pa ang kapalit ng lahat ng ginawa ni Ria para sa kanya. Para sa sikreto niya?
Ignorance?
Hindi yata uubra 'yon.
Sinundan niya si Josh sa may landing ng mezzanine at tinulak niya sa may pader.
Then she kissed him.
Bumalik sa alaala ni Ria ang kanyang first love. Lahat ng fantasies niya. It has been a while since she last felt his soft lips. He is still a good kisser, on level with Justine.
Yun siguro ang dahilan kung bakit nagustuhan sila ni Yana.
Mabagal na nilayo ni Ria ang kanyang mga labi kay Josh at ngumiti.
"Are you done?" Tinanong ni Josh. Ria nodded.
The unexpected came.
Dumura si Josh sa may paahan ni Ria.
"You're disgusting."
Iniwan niya si Ria, humiliated at shocked sa ginawang rejection ni Josh.
First love still does hurt for her.
--
Joshua Salvador stared as the drizzle showereimagid the world outside with its touch. The soft touch made him feel divine, just like Alyanna Matinez's hands. Josh imagined them like the drizzle.
"Kuya, malayo pa ba?"
"Hindi. Medyo traffic lang.
Kinakabahan si Josh sa mga mangyayari. After three weeks of staying away ad isolating himself, babalik na siya. The thought of coming back was good, pero paano pag nandoon na siya mismo? Paano pag kaharap na niya si Yana? Ganoon pa rin kaya yung feeling?
Yana's call did not help his thundering emotions. He accidentally heard Tricia and Jason talking about it. HIyang-hiya na si Josh sa soon-to-be-wed couple dahil sobra sobra na ang ginagawa nila para sa kanya. Kung hindi dahil sa dalawang yun, hindi na niya alam kung saan siya dadamputin.
Ang stupid kung iisipin na kinakabahan si Josh. He shouldn't be anxious about it. He has this perfect reason behind his sudden departure. For sure, alam na ni Yana 'yon. Hindi niya sasabihin yung sinabi niya kay Jason kung hindi niya yun alam.
Josh felt this sudden disdain towards himself. Yana has every right to know the truth. Siya yung nakasama ni Josh for the past few years. They were best buds. They are lovers. Yana really has every right to be disappointed at him for hiding the truth.
Nagstop si Jason sa harap ng condominium na tinitirahan nila Josh. Inabot niya yung susi niya sa in-charge para sa valet parking. Tinulungan niya si Josh mag-akyat ng gamit.
Pagdating nila sa tamang floor, nilagay ni Josh yung kamay niya sa pocket, a sure sign na kabado siya. Nanlamig siya bigla. Going home felt wrong. Kahit na sabihin na babalik din siya at some point, hindi matanggal ni Josh sa utak niya yung possibilities pag nagkaharap na sila ni Yana.
Walang tao sa loob ng unit pag pasok nila. Isa-isang binuksan ni Josh yng ilaw. Wala yung usual na kalat na mga libro o magazine. Walang nakalabas na gamit The place looked more of a model unit. She wouldn't. She couldn't.
Tinakbo ni Josh yung daan papunta sa kwarto nila. Halos hindi niya maipasok yung susi sa keyhole. Nanginginig yung kamay niya pagturn niya ng knob.
The room was oddl and surprisingly clean. Kadalasan, may nakalabas na robe o towel at nakapatong ito sa may upuan. Ngayon, wala. Even the curtains were down. Walang sign ng naiwang gamit ni Yana. Binuksan ni Josh yung cabinet. Damit niya lang ang nandoon.
Sumunod si Jason kay Josh. Nakita niya ang kapatid na nakasalampak sa sahig, sinusuntok yungg cabinet at umiiyak.
"Josh.."
"Wala siya rito. Nasaan siya? Nasaan si Yana?" Hysterical nitong tinatanong. Unti-unting tumulo ang luha nito.
"I will call her."
"Kuya. Kailangan ko siyang makita. Hindi siya pwedeng mawala. Hindi ko kaya, Kuya."
Patuloy niyang pinupukpok yung cabinet. Hinawakan ni Jason yung kamay niya at nilagay ito sa likod niy. Pati si Jason, naiiyak. He couldn't face his brother like this.
"I.. Ichecheck ko yung labas. Tatawagan ko siya."
Iniwan ni Jason mag-isa si Josh. Nakatulala lang ito at namumutla. Hindi na niya alam kung ano pa ang iisipin. It's just Yana. He needs her here, right now, more than anything.
"Josh. Sa kabilang kwarto siya nag-iistay."
Tumayo si Josh at mabilis na pumunta sa kabilang kwarto.
It's the place he has been looking for. Nandoon yng mga libro ni Yana na lagi niyang binabasa. Yung mga personal belongings niya. Kahit yung amoy ng perfume ni Yana, nandoon.
Humiga si Josh sa kama na nakapwesto malapit sa bintana. Once na settled na siya, gumaan ang pakiramdam niya. Kinuha niya si Pochi, yung asong stuffed toy ni Yana na dinadala niya nung elementary sa school pag may school play. Hanggang noong nagkita sila ulit, nandoon ito. Hanggang ngayon, saksi ito sa mga nangyayari sa kanila.
Under the blankets that once covered the woman she loves the most, Josh felt safe and secure.
He was almost home.
~~
#VOTE PO :))))
