#45

1K 98 10
                                    

LAMA betul itu helikopter terbang, tapi nda pandai landing-landing ni. Saya renung si bebal.


"

Bolehkah kau buka ni gari sekarang? Bukan juga saya boleh lari. Kita di udara laini, macam mana juga saya mau lari?" keluh saya.


"Apa pun nda mustahil kalau kau ni, jadi saya mesti mau ambil langkah berjaga-jaga," jawab si bebal. Mengeluh lagi saya.

"Mau pi mana bah kita ni?" tanya saya.

"Pigi tempat kau nda boleh lari sudah," bilang dia.

"Kenapa juga bah kau mau terperangkap sama saya ni? Bukan kau ada baca meh itu note saya? Kau nda takutkah sama saya sekarang?" tanya saya.

"Ya, ada saya baca. Tapi kau silap. Kau bukan 'chow'. Kau lari. Kenapa? Sebab saya ada sini, kan? Saya nda peduli berapa kali atau berapa jauh pun kau lari, saya tetap akan bubut kau. Kenapalah sampai masuk pigi neraka kah, sampai puncak gunung kah, sampai hujung dunia kah, saya tetap akan bubut. Tiada istilah 'tamat' kalau bagi kita. Tidak akan ada end bagi kita!" bilang dia, keras kepala betul.

"Saya... nda faham bah. Kenapa kau degil betul mau tahan saya sama kau tei? Tiada sudah guna saya sama kau sekarang sebab saya sama ja macam itu makhluk-makhluk lain," bilang saya, masih lagi nda faham apa yang sedang happen.

"No lah, kau bukan macam dorang!" protes dia.

Saya renung ja dia dengan muka keliru.

"Saya janji mau kasi jelas semua sudah ni kali. Menyesal saya nda bagitau kau perkara yang sebenar masa ada peluang di Ferris wheel tu. Saya... takut bei. Kau bilang pembohong nda boleh kena kasi maaf. Jadi saya pun terus kecut hati ni. Tapi tidak akan sudah. Si Jordan betul. Bohong sama rahsia boleh kasi jahanam hubungan kita. Saya tidak mau ambil risiko kehilangan kau lagi," bilang dia.

Tambah lagi saya keliru. Tapi pembohong yang saya kasi maksud masa di Ferris wheel tu saya mah.

Saya tengok pigi luar tingkap dan perasan itu pemandangan secara drastik berubah bila itu helikopter akhirnya macam ready sudah mau landing. Tiada sudah bangunan, kereta, signboard, lampu-lampu, atau orang pun. Macam tiada tanda-tanda tamadun pun... ataupun benda bernyawa di sekeliling kami. Mana bah dia bawa saya ni?!

Itu helikopter mendarat dan si bebal tolong saya keluar. Bah, tangan saya kan masih kena gari pigi belakang. Saya tengok di sekeliling dan terus ternganga.

Macam kami di atas tebing ja ni. Sebenarnya, mana-mana saya tengok pun, semua tebing. Keliling kami 360° tebing. Yang ada cuma tanah berumput rata sama satu rumah kaca besar. Pokok pun tiada. Ini macam lambang keseorangan forever ja ni. Ataupun tempat yang ngam mau bertapuk dari kiamat zombi. Inilah 'option lain' yang dia bilang konon tu?

"Jangan datang balik sampailah saya call kau," bilang si bebal sama itu pilot, yang lepas tu terbang.

"T-tunggu! Jangan kasi tinggal kami di sini!" saya berteriak, tapi sia-sia. Dia cuma dengar cakap si bebal ja.

Hati-hati saya berjalan pigi tepi itu tebing. Mesti tinggi dia kurang lebih 20 tingkat ni kalau mau terjun pigi itu ombak yang menggulung ganas di bawah. Saya tengok di sekeliling dan sedar kawasan darat yang paling dekat pun at least lima belas batu jauh dia. Confirmlah nda boleh berenang ni. Itu dataran tinggi kena keliling air dan nda bersambung sama apa-apa. Tiada bot atau kapal pun di mana-mana. Betul cakap si bebal. Saya nda boleh lari dari sini ni.

LITTLE SECRET (COMPLETED)Where stories live. Discover now