CHAPTER 67. GAME OF LOVE

Start from the beginning
                                    

“It‘s okay, I‘ll help.” he replied.

“Nah. Besides, Kangaroo‘s here. He can just carry all those.” sabi ko, sabay tingin kay Kangaroo.

Tumaas lamang kilay niya saka ngumisi ng bahagya, pero hindi siya para sa akin nakatingin kundi para kay Gabriel.

“Hmm. Okay.” he finally agreed. “See you.” he said with a waving hand.

“Yeah.” said I while nodding.

“What was that? You were so calm when you talk to him, but you were always irritated when it comes to me!” inis na pahayag ni Kangaroo.

Nakatitig siya sa‘kin habang nakaawang ang bibig.

“And you address him with his first name. Ako, ano? KANG? KANGAROO?” Pinanlakihan niya ako ng mata sa inis.

“Heol.” I exclaimed. “Papunta kaming Sapph, pero nakita ko ‘yung grupo. They were familiar so I checked it.”

“You‘re changing the topic, Lili.” he stated with a serious tone.

“Ano ba?” I said in a warning tone.

Just what is his problem today? Tsk.

“See? You‘re always like that.” he pouted. Now, he looks like a puppy. “Samahan na kita...” halos pabulong niyang saad. Nakanguso pa rin ito.

Why is he sulking over that matter? I call him Kangaroo because he hates it. I like teasing him because he reacts amusingly. Kangaroo suits him well, too.

Akala ko ba gusto niya na ‘yung nickname niya ngayon? Tss.

Nang maka-akyat kami sa 3rd floor, tinuro ko agad ‘yung pinakukuha ni Class Rep sa‘min at pinabuhat kay Kangaroo.

Hinintay ko siya sa labas ng room. Napalingon ako sa classroom ng 4-A nang biglang may lumabas doon.

Nakita ko si SSC President na laging nakangiti. He stoop his head a little as a greeting, I guess, when our gazes met.

His smile is really creepy. I don‘t like the feeling. I don‘t like that guy. He might look friendly to others, but to me, he‘s a strange man.

Tinitigan ko siya habang palapit, gamit ang walang emosyon kong mata. “You should lock the room before leaving. To avoid problems.” paalala niya.

“I know at least that.” sagot ko naman.

Bago niya ako lagpasan ay may narinig ako mula sa kaniya...

“Good luck...”

Considering the seemed-like-permanent smile on his face, those two words felt bizarre to me.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa maka-abot siya sa dulo at makababa sa hagdan. It‘s really odd. He‘s really odd. Iba talaga ang pakiramdam ko sa lalaking ‘yun whenever I see him. Especially that day.

Habang sinasara ko ang pintuan ng classroom, napalingon ako sa gilid ko nang may tumawag sa akin.

“K-Khali Vernon?”

GANGSTER ROYALTIES: Love and MisadventuresWhere stories live. Discover now