Kill my Alpha

-8-

Caro

Ik wordt wakker en kijk naar buiten. Natuurlijk is het nog niet veel later dan daarnet. Ik kan niet slapen. Ik blijf wakker in mijn bed liggen tot ik iets hoor. Het komt van het bos. Het is vrij ver weg maar door dat ik een wolf ben hoor ik het toch. Het is een wolvenhuil, beter nog, die van Chalk. Ik spring snel uit het raam en ga als Minthe naar het bos.

Ik ben er vrij snel en ik merk Chalk meteen op. "Wat was dat?" Hij knipoogt en zegt: "Morgen is het volle maan, je weet dat je rond die tijd af en toe moet huilen." "Ik dacht dat re iets ergs  was." Hij knipoogt en antwoordt: "Nee hoor. Niks aan de hand." Ik zie aan hem dat er wel wat was en ik kijk even rond. Ik zie onze clan dichterbij komen. "Ik dacht dat jullie vandaag niet kwamen." "We zijn er ook maar net en we waren van plan om gewoon even een rondje te lopen." Nu komt Xyron en hij klinkt boos: "Waarom huilde je?! We hadden een perfecte prooi! Die liep weg na dat gehuil van jou!" "Ik wist toch ook niet dat jullie een prooi hadden." Ik zie in Chalk's ogen dat hij liegt. Ik wil de waarheid weten. Maar hoe geraken we alleen. Wacht misschien... "Euhm... Chalk, we moeten naar huis. Mam ging vandaag toch vroeger opstaan?" Ik zie dat hij me begrijpt en hij knikt. "Tot morgen misschien en nog eens sorry."

We lopen naar huis maar hij zwijgt. Als hij zwijgt, zal ik moeten vragen. "Wie was het?" "Linne..." Ik stop met lopen. Ik kijk hem met grote ogen aan en hij zegt: "Ik wou niet dat ze haar iets aandeden dus ben ik gaan huilen in de hoop dat ze bang zou worden en weg zou gaan." Ik sta nog steeds verstijfd. Ik kan niet geloven dat ze mijn beste vriendin wat wouden aandoen. "Bedankt..." "Graag gedaan sis." Rustig loop ik verder maar ik zeg niets. Ik kijk gewoon strak voor me. Ik ken Xyron, hij gaat nu waarschijnlijk naar haar op zoek. Hij laat zijn prooi nooit zomaar gaan. 

Ik weet dat het vrij vroeg is maar ik stuur toch een berichtje naar Linne

ik: Hey, ik kan niet slape. Bn jij nog wkkr?

Lin: Ja ik bn nog wkkr. Ben net in het bos geweest, Cody was weggelopen en ik wist gewoon dat hij in het bos zat.

ik: En is hij trug? Hoe was het eiglijk?

Lin: Ja hij is trug en het was niet echt eng, je kent mij maar ik ben toch maar weggegaan toen ik gehuil hoorde. Ik wist niet dat er wolven in dat bos zaten.

ik: Echt? Ik kan het bijna niet geloven. Wolven?!

Lin: Ja, het was gehuil en dat kwam volgens mij van een wolf. Of misschien een weerwolf?

ik: Weerwolven bestaan toch niet... 

Lin: Wie zegt dat? Het is nog niet bewezen.

ik: Ben jij er mss zelf één?

Lin: Car, natuurlijk niet. Hoe kom je erbij?

ik: Ik weet niet, dat schoot me ineens te binnen.

Lin: Wees maar gerust, ik ben er geen en ik ben in orde.

ik: Dan is het goed. Wees toch maar voorzichtig in dat bos...

Lin: Zal ik zeker doen. Tot morge?

ik: slpwl XxX

Lin: Bye Xx

Ik leg mijn gsm weg en kijk naar het plafond. Ik kan eigenlijk wel nog wat slaap gebruiken maar ik weet nu tenminste dat het waar is. En ik heb haar gewaarschuwd. Misschien moet ik haar beschermen. 

_

Ik hoor dat mijn moeder's ademhaling weer normaal wordt. Jep, ze is wakker. Ik heb de hele nacht niet kunnen slapen. Ik stap uit bed en trek gewoon wat leuks aan. Het is vandaag volle maan. Dan ben ik meestal niet echt mezelf. Ik ga naar de badkamer en ik doe mijn haar. Een simpele vlecht, meer niet. Ik spits mijn oren om te horen of Nick nog slaapt. Ik schrik bijna als ik merk dat hij wakker is. Hij is bijna nooit zo vroeg op en zeker niet bij volle maan. Ik loop zijn kamer binnen en ik zie hem naar buiten staren. "Hey bro, wat is er?" "Volle maan..." "Ik merk dat dat niet het enige is Nick..." "Ik snap het niet, ik snap Xyron niet, waarom wil hij haar? Waarom wil hij doden? Wat is het nut ervan?" "Ik snap het ook niet. En liefst van al wil ik het ook niet maar hij is onze Alpha... We mogen onze clan niet laten vallen. Niet voor een meningsverschil." Ik zie dat hij knikt. "Sis?" "Ja..." "Let goed op haar." "Zal ik zeker doen."

Ik krijg een berichtje van Naomi.

Naomi: Ik fiets vandaag niet mee, ik ga niet naar school. waarschijnlijk een hele tijd niet. Ik laat je wel wat weten als ik weer meerij maar vanaf nu dus niet.

Ik: Waarom niet?

Naomi: We hebben nog steeds geen nieuws over Nora

ik: Sterkte

Naomi: Tnx...

Ik stap meteen om mijn fiets en ga naar school. Vroeger dan normaal kom ik bij Linne aan. Ik zet mijn fiets in de tuin en ik klop even op het raam. Haar moeder doet open "Hoi Melice, ik ben iets vroeger dan normaal, mag ik binnenkomen?" "Natuurlijk, jij altijd." Ik loop naar de keuken en ga bij het gezin aan tafel zitten. Ik merk dat Oona er niet is. Linne heeft twee zussen, Oona en Celine. Oona is 20 en Celine 15, Linne is 17. Oona zit waarschijnlijk bij haar vriend. Die is twee jaar ouder en heeft een eigen appartement. Linne zegt dat ze daar vaak blijft slapen en dat ze binnenkort daarheen gaat verhuizen. Ik zit nu dus aan tafel bij de etende familie Van Der Laare. Dat is de achternaam van Linne. Linne Van Der Laare. Na enkele minuten is Linne klaar en ze gaat haar nog even klaarmaken. Als ze beneden komt vertrekken we naar school.

Ik kom uit het toilet gelopen en ik zie Linne met een jongen praten. De bel gaat voor ik bij haar kom en de jongen loopt de school uit. "Wie was die jongen?" "Hij heette Brent en hij vroeg of hij mij al vaker had gezien. Ik zij nee en we begonnen een gesprek." "Amai..." "Hij was best knap..." Ik begin te lachen. De manier waarop ze dat zei was echt hilarisch. We lopen naar het lokaal en we zijn die brave leerlingen.