Nikâh günü, Rüya’nın acıkıp uyanmasıyla kalkan Zeynep, Rüya’yı doyurduktan sonra kendini bekleyen uzun günü ve hayatının bundan sonra nasıl olacağını düşünür. Aldığı kararı yeniden sorgulamanın anlamı yoktur. Önündeki neredeyse tek seçeneğe göre karar vermiştir. Duygularını örtmeyi ve aklıyla yaşamayı bugünden itibaren kendine ilke edinmesi gerekmektedir.
Kerem aklına gelince içi sızlar. Bambaşka şekilde olsa ömrünün en mutlu günü olacak bugün, şu an için sadece doğru atlatması gereken bir sınavdır. “Onu sevmekten vazgeçmeyi hiç denemedim ki ben. Belki de…
Hayır! Asla! Eğer şu an bu şekilde ayakta duruyorsam bu sadece ondan aldığım güç yüzünden. Eğer onu sevmekten vazgeçersem ben olamam ki. Sadece Kerem’in bunu bilmesine gerek yok. Hatta bilmemesi gerekiyor. Şu ana kadar başardın kızım, bundan sonra da yapabilirsin.
Onu ev arkadaşın gibi düşün. New York’taki ilk günler gibi… İyi de o günlerin neyle sonuçlandığını biliyoruz. Bu kez seni durduracak bir şey var ama. Artık Kerem’i tanıyorsun. Ona asla sırtını dönemeyeceğini de biliyorsun. O yüzden en küçük açık vermeden yaşamayı öğreneceksin.”
Odasının kapısı tıklatılır ve hemen ardından Can’ın sesi duyulur
-Zeynep…
-Kalktık Can, geliyorum birazdan.
-Uygun musun? Gelebilir miyim?
-Gel, tabi!
Can, içeri girer. Rüya onu fark edince gülümsemeye başlar. Can, onu yattığı yerden kucağına alıp saçına bir öpücük kondurur. Yatağa Zeynep’in yanına oturur. Düşünceli görünmektedir.
-Günaydın.
-Günaydın, Yağmur da kalktı mı?
-Kahvaltı bile hazırladık, prensesin uyanmasını bekliyorduk. Rüya’nın sesini duyunca uyandığınızı anladım.
-Sen, bir şey mi diyeceksin?
-Bak, miniğim! İlk günden beri Kerem’e nasıl baktığımı biliyorsun. İtiraf etmesen de senin onu nasıl sevdiğini de biliyorum. Senin için sevginin ne olduğunu da… Sen yüreğine bir defa aldığını bir daha asla çıkarmazsın. Kerem bunu bilmiyor, şu anda bilmesin de zaten. Sana akıl vermeyi de sevmiyorum çünkü sen, sağduyunla daima doğru kararları aldın. Bu kez de doğruyu yaptığını biliyorum.
Evlilik bambaşka bir şey Zeynep. Sen bunu göstermelik bir oyun gibi görmek istesen de öyle değil. Kerem’e kalbini aç ve her şeyi unut demiyorum ama objektif olmaya çalış. Son günlerde gördüğüm Kerem, benim sevgimi değil ama saygımı kazandı. Ona şans ver de demiyorum ama nedensiz yargılama olur mu?
-Bunu yapmamaya çalışıyorum zaten.
-Farkındayım, sadece hatırlatmayı istedim. Bu arada unutma eğer bir şeyler ters giderse burada yerin hazır ve asla Kerem’e mecbur değilsin, miniğim! Sen de Rüya da sahipsiz değilsiniz, anladın mı?
Zeynep gözlerinden sicim gibi inen yaşları umursamadan Can’a sımsıkı sarılır.
-Sen benim için her zaman bir dosttan çok öte oldun Can. Hiç sahip olmadığım abim, hatta çoğu zaman babam oldun. Senin hakkını asla ödeyemem. Bu dediklerinin benim için anlamını bir bilsen…
-Yapamayacağım hiçbir şeyi söylemem, beni bilirsin. Bu yüzden hiç unutma en küçük aksilikte “gel!” demen yeterli.
-Biliyorum, Can. Ama sadece sana ve sadece bir kez söyleyeceğim o da için rahat etsin diye. Bu evlilikten korkmuyorum ben. Kerem’in Rüya’ya yanlış yapmayacağından eminim. Benim için önemli olan da bu.
