" Zeynep, konuşmadan kaçmanın yolu olmadığının farkındadır ama bunu evde yapmayı da göze alamamaktadır. Kerem’se yine kendine verdiği sözü bozmanın çelişkisiyle boğuşmaktadır. Ama Zeynep’leyken bulduğu huzura bırakır kendini ve “Carpe diem!” diye mırıldanır."
Gün boyu New York sokaklarında dolaşmış, yorgun argın eve gelmişlerdir. Zeynep kanepeye atar kendini. “Öfffff, bittim yorgunluktan…” Kerem de yandaki koltuğa yayılmış, ayaklarını sehpaya uzatmıştır.
- Hep senin yüzünden, durmak bilmedin ki!
- Benim yüzümden mi? “Zeynep, bak burda ne var?” “Zeynep, gel bir şey göstericem!”… Zeynep, Zeynep, Zeynep…
- E fena mı işte kızım, bedava rehberli şehir tutu yaptın işte!
- Hııı, haklısın. Ama bu rehber, yemek yedirmeyi unuttu, işte. Bir kahveye dolaştırdın beni! Ölüyorum açlıktan.
- Yoooo, ben ağzımın payını fena aldım Zeynep Hanım! Bir defa dedim yemek yiyelim, diye… Demediğini bırakmadın. Bir daha mı tövbe!
- Ee ama açım ben!
- Valla aç telefonu sipariş et, hiç uğraşamam…
- İyi, tamam. Pizza söylüyorum o zaman.
- Bak keyfine, ben bir duş alıp geliyorum.
Zeynep de pizzayı sipariş edip kendini duşa atar. Kendi banyosunun tam üstünde aynı anda duş yapmakta olan Kerem gelir aklına. Gözünün önündeki görüntüyü dehşetle kovar. “Geri zekâlı! Geri zekâlısın, kızım sen!” diye söylenir.
Kerem, kendini duşa atar atmaz, suyu dayanabildiği kadar soğuğa ayarlamıştır. Zeynep’i, onun çiçeksi kokusunu, güldüğünde gözlerinin ışıldamasını, yürürken kendi eline çarpan elini, teninin sıcaklığını aklından çıkarmaya çalışmaktadır. “Soğuk duş değil, buzla dolu küvete girsen, anca silersin bu kızı beyninden oğlum!” diye söylenmektedir. Yıllar boyu, istediği her şeyi uğraşmadan elde etmeye alışmış bir adamın ilk defa deli gibi istediğinden uzak kalma savaşı vermesidir, bu! Zeynep’ten uzak durduğunda aldığı mantıklı kararları, onu gördüğü anda silen beynine küfrederek çıkar duştan. Beline sardığı havluyla odaya geçerken “Kerem” seslenişinin hemen ardından Zeynep’i görmesi bir olur.
Zeynep, duştan çıktıktan sonra pizzalar gelmiştir. Pizzanın geldiğini haber vermek üzere Kerem’e seslense de cevap alamaz. Sesini duymadığını düşünerek yukarı çıkar. Bir kez daha seslendiği sırada banyodan çıkan Kerem’i görür. İkisi de oldukları yerde kalırlar. Kendini ilk toparlayan Zeynep olur. “Pizza geldi.” diyerek arkasını dönüp iner merdivenlerden.
Kerem öfkeyle “Salak, duşta donduğunla kal sen!” diyerek bulduğu ilk koltuğa oturur. “Yine 18’lik ergene döndün Kerem! Bi titre ve kendine gel. Giyin de in aşağı; bu çılgın, yine yukarıya çıkıp seni aramadan.” Koltuktan kalkıp aceleyle giyinir. Merdivenin başına geldiğinde bir an durup umursamaz maskesini takar ve aşağı iner.
Zeynep kanepeye oturmuş az önce yaşadığı şoku atlatmaya çalışmakta ve kendisiyle kavga etmektedir: “Harika! Gerçekten harika… Ne tür bir geri zekâlısın Zeynep, ya! Adam banyodayım, dedi. Ne halt etmeye çıktın ki yukarı? Oh, olsun sana salak! Şimdi nasıl kurtaracaksın durumu?” Kerem’in merdivenden indiğini duyunca toparlanıp sakin ve normal bir yüz ifadesi takınır.
- Hah, geldin mi? Soğuyacak pizzalar diye korktum!
- Geldim.
- İyi, pizzayı ben söyledim, kahveyi sen yaparsın.
