Lovers by Accident

Part 58

Ιφιγένεια

Περιμένω περίπου για μισή ώρα έξω από το δωμάτιο στο οποίο βρίσκεται ο Δημήτρης. Δε με έχουν ειδοποιήσει ακόμα να περάσω μέσα. Συνεχώς σκέφτομαι την κοπέλα που ήταν μέσα στο δωμάτιο μαζί με τον Άρη και τον Δημήτρη. Δεν την έχω ξαναδεί. Μήπως πρόκειται για κάποια γνωστή του Άρη; Δεν ξέρω...

Η πόρτα ανοίγει και γυρίζω αμέσως το βλέμμα μου προς τα εκεί, αντικρίζοντας τον Άρη και την όμορφη νεαρή να είναι δίπλα του. 

"Νομίζω ότι είναι ένα κρίσιμο στάδιο αυτό...δε συμφωνείς;" ακούω τον Άρη να μιλάει στην κοπέλα και ξεροκαταπίνω. Το βλέμμα του πέφτει σε εμένα και σοβαρεύει απότομα. 

"Ναι, πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να προχωρήσει η διαδικασία απομάκρυνσης το συντομότερο" του απαντά εκείνη και ο Άρης κουνάει καταφατικά το κεφάλι του, διατηρώντας όμως το βλέμμα του στο δικό μου. 

"Δεσποινίς, μπορείτε να περάσετε μέσα για επίσκεψη" μου απευθύνει το λόγο ο Άρης, για ακόμα μία φορά στον πληθυντικό και γνέφω καταφατικά. Η γυναίκα δίπλα του με κοιτάζει κάπως περίεργα, αλλά δεν λέει κάτι. 

Ο Άρης γυρίζει να της πει κάτι και για να αποφύγω περαιτέρω σκηνές αμηχανίας, προχωράω προς την πόρτα του δωματίου και προτού μπω μέσα αισθάνομαι ένα χέρι να με σταματά από τον καρπό μου. Ο Άρης...

Γυρίζω προς το μέρος του και εντοπίζω, αμέσως, την κοπέλα που ήταν δίπλα του να φεύγει. Τα μάτια μου στρέφονται προς τον Άρη και διακρίνω μια ένταση στο βλέμμα του. 
Ξεροκαταπίνω. 

"Στις 20:00 τελειώνω τη βάρδια μου. Να με περιμένεις στην έξοδο...θα φύγουμε μαζί" μου ανακοινώνει με σταθερό και αυστηρό τόνο στη φωνή του και αισθάνομαι ένα περίεργο γαργάλημα στο στομάχι. Από τη μία μου μιλάει απότομα και στον πληθυντικό και από την άλλη με διατάζει κιόλας; Να φύγει με την όμορφη κοπέλα που ήταν μαζί του!

"Και για ποιον λόγο θα έπρεπε να κάνω αυτό που μου λες;" τον ρωτάω κάπως απόμακρα και φέρνει τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος του. 

"Αν θες...μπορείς απλώς να με παρακούσεις..." μου αποκρίνεται και προτού προλάβω να του απαντήσω το οτιδήποτε, εξαφανίζεται από μπροστά μου. 

Παίρνω μερικές βαθιές αναπνοές και έπειτα χτυπάω την πόρτα για να μπω στο δωμάτιο του Δημήτρη. Προφανώς, το μυαλό μου βρίσκεται στον Άρη.