Lovers by Accident

Part 29

Άρης

"Ό-Όχι...δεν ήρθα για την εκδήλωση" της απαντάω και σμίγει τα φρύδια της. Κοιτάζεται στιγμιαία με το Δημήτρη και έπειτα, γυρίζει και πάλι το βλέμμα της προς το δικό μου. 

"Τότε; Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ...τέτοια ώρα...μόνος σου;" με ρωτάει επιφυλακτικά και γεμάτη απορία. Δε γίνεται να της πω τον πραγματικό λόγο, για τον οποίο είμαι εδώ. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω τον εαυτό μου να προδοθεί έτσι. 

"Ο π-προϊστάμενός μου...με ειδοποίησε να έρθω να σε γυρίσω στο νοσοκομείο. Μου ζήτησε να βεβαιωθώ ότι έχεις φτάσει στο νοσοκομείο ασφαλής..." της απαντώ τελικά, όσο πιο πειστικά μπορώ και συνοφρυώνεται. Ο Δημήτρης με κοιτάζει νευριασμένος. 

"Κάτσε ρε μεγάλε...τι στο καλό είναι αυτά που λες; Αφού υπέγραψα, ότι θα τη γυρίσω εγώ και μάλιστα έχω δώσει όλα μου τα στοιχεία σε εκείνον! Για ποιον λόγο άλλαξε γνώμη;" με ρωτάει ο Δημήτρης και ξεροβήχω. 

"Είμαι υπεύθυνος για την Ιφιγένεια και έτσι θέλησε να σιγουρευτώ, ότι δε θα υπάρξει κανένα πρόβλημα. Καλύτερα, λοιπόν να καληνυχτίσετε ο ένας τον άλλον, γιατί η Ιφιγένεια πρέπει να επιστρέψει στο νοσοκομείο!" του αποκρίνομαι πιο νευρικά από ποτέ και εκείνος δείχνει θυμωμένος. Η Ιφιγένεια με κοιτάζει γεμάτη καχυποψία, όμως δε λέει τίποτα. 

"Και γιατί να μην τη γυρίσω εγώ με το αυτοκίνητό μου; Πρέπει ντε και καλά...να τη γυρίσεις εσύ;" με ρωτάει τσατισμένος και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά. Αν του απαντήσω...ίσως να μη συγκρατηθώ και να του κάνω τη μούρη κρέας! Πόσο αυθάδης Θεέ μου!

"Δημήτρη...άσ'τον να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει. Εμείς θα μιλήσουμε αύριο. Πέρασα υπέροχα μαζί σου...και πραγματικά σε λατρεύω. Χαίρομαι που με σκέφτηκες...το χρειαζόμουν" αποκρίνεται η Ιφιγένεια στο Δημήτρη και ανοίγει τα χέρια της για να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει στο μάγουλο. Όλα αυτά μπροστά μου. Λες και φοβάμαι τη φυλακή...

"Γλυκιά μου...ξεκουράσου και θα τα πούμε αύριο" της απαντά και του χαμογελάει συναινώντας.
"Εσύ...το νου σου! Αν μάθω ότι την πλήγωσες...ή της φέρθηκες άσχημα...πέθανες!" απευθύνεται σε εμένα και δε λαμβάνει παρά τη σιωπή μου ως απάντηση. Έλα να μας μάθεις και πώς να συμπεριφερόμαστε κιόλας!

Ο Δημήτρης φεύγει και μένουμε μόνοι μας εγώ και η Ιφιγένεια, η οποία παρεπιπτόντως...ούτε με κοιτάζει...ούτε μου μιλάει. Φαίνεται εντελώς χαμένη στο δικό της κόσμο και αυτό όλο με πληγώνει πάρα πολύ.