𝐑𝐨𝐬𝐞𝐰𝐨𝐨𝐝 𝐇𝐨𝐭𝐞𝐥 #𝐀𝐁𝐀𝟐𝟎𝟏𝟗

01/ Μεθυσμένος

"Δολοφόνος το σκάει από τα κελιά της Pentonville"

Διαβάζω τον τίτλο στο άρθρο της εφημερίδας. Αηδίες. Κουράστηκα να ακούω για τους ανίκανους αστυνόμους του Λονδίνου.

Πετάω την εφημερίδα στα σκουπίδια και παίρνω το τηλέφωνό μου από τον πάγκο.

"Έλα μωράκι μου" ακούω την φωνή του Alfie. Αν μέθυσε ξανά..

"Που είσαι; " ρωταω κοφτά.

"Όπου θέλω ρε μωρό μου. Βασικά.. Θες να έρθεις; " με ρωτάει χαλαρά λες και λέει το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.

"Θα σε ρωτήσω μια ακόμα φορά Alfie. Που είσαι; " τρίζω τα δόντια μου.

"Δεν ξέρω. "

"Τι πάει να πει αυτό; Τσακίσου και έλα σπίτι αλλιώς τελείωσε! " τον εκβιάζω. Δεν μπορεί να φεύγει όποτε θέλει και να γίνεται τύφλα. Δύο χρόνια σχέσης και τώρα ξαφνικά άρχισε τις εξόδους.

"Καλά μη βαράς" γελάει από την άλλη γραμμή. Του κλείνω το τηλέφωνο στα μούτρα και κάθομαι στον καναπέ χτυπώντας νευρικά στο πόδι μου τα δάχτυλά μου.

Όταν πολλή ώρα αργότερα ακούω επιτέλους κλειδιά στην πόρτα σηκώνομαι όρθια έτοιμη να τσακωθώ αν αυτό θέλει να βλέπει σε εμας.

Όμως όταν η πόρτα ανοίγει δεν είναι μόνος. Είναι μαζί του μια ψηλή ξανθιά. Τι διάολο.

"Εδώ είναι το σπίτι μου Lisa. " σκοντάφτει στο χαλάκι.

"Νομίζω πως είνα το σπίτι ΜΑΣ" ουρλιάζω.

"Γεια σου Alice. Από εδώ η Lisa"

"Lisa, χάρηκα" καλά τι σκατά ηλίθια είναι;

"ΒΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ! " Ουρλιάζω στα μούτρα της και ευτυχώς με ακούει και  ρίχνοντας μια ματιά στον Alfie, φεύγει.

"Τι ήταν αυτό Alfie; Ποια είναι αυτή; Που ήσουν; Μίλα! " συνεχίζω να ουρλιάζω.

"Χαλάρωσε μωρό μου. Έλα εδώ" ακουμπάει το χέρι του στον ώμο μου.

"Μην με αγγίζεις" κάνω ένα βήμα πίσω.

"Ποια είναι η Lisa; "

"Μια φίλη" ανασηκώνει τους ώμους του.

Τότε τα μάτια μου πέφτουν στο μπλουζάκι του. Μια ροζ στάμπα βρίσκεται στη λαιμόκοψη. Πλησιάζω πιο κοντά και τότε καταλαβαίνω.

"Μία φίλη; " επαναλαμβάνω ειρωνικά

"Ναι" λέει ανάμεσα από τον λόξυγκα του.

"Και αυτό εδώ τι διάολο είναι; " ουρλιάζω σπρώχνοντας αηδιασμένη το στήθος του.

"Τι; Όχι να σου εξηγήσω" αρχίζει κάπως να συνέρχεται.

Κουνάω το κεφάλι μου και τον προσπερνάω προχωρώντας στο υπνοδωμάτιο. Κλειδώνω και μαζεύω όλα τα πράγματά μου σε μερικά μόνο λεπτά.

"Που πας; " μου λέει μόλις φτάνω στην πόρτα.

"Ω μα μωρό μου.. Η Lisa; Σου χάλασα τα σχέδια, λυπάμαι. " χαμογελάω ειρωνικά.

"Μα σ'αγαπάω"ψεύδεται και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.

"Πάρε ένα λεξικό να διαβάσεις τον ορισμό της αγάπης. Αντίο. Καλά ξεμπερδέματα με την άλλη. " λέω και ανοίγω την πόρτα

Νιώθω όμως ξαφνικά το χέρι του στον ώμο μου.

" Μην με αγγίζεις!  " ουρλιάζω και εκτοξεύω το χέρι μου στο μάγουλό του με όλη μου τη δύναμη.

Τον ακούω να μουρμουρίζει το όνομά μου αλλά δεν θα μπορούσα να νοιάζομαι λιγότερο.

"Μείνε μακριά μου!" Φωνάζω καθώς κοπανάω την πόρτα

Φεύγω από το σπίτι μια για πάντα και προχωράω μη γνωρίζοντας που ακριβώς πηγαίνω. Βρίσκω στον δρόμο μου ένα παγκάκι, και έτσι απλώς κάθομαι. Ο καιρός είναι βροχερός από το πρωί, και σαν την γκαντεμιά μια βροντή ακούγεται και ολόκληρος ο ουρανός αστράφτει ενώ δευτερόλεπτα αργότερα ανοίγει επιτρέποντας στη βροχή να λούσει τον κόσμο.

"Υπέροχα" σκέφτομαι

"Υπέροχα" επαναλαμβάνω, όμως αυτή τη φορά ουρλιάζοντας με όλη μου τη δύναμη. Τα μάτια μου βουρκώνουν και τελικά σπάω αφήνοντας τον πόνο να δραπετεύσει και να κυλήσει από τα μάτια μου.

Γεια σας!!! Ελπίζω να γράψατε τέλεια στις εξετάσεις και να είστε έτοιμοι για το καλοκαίρι.
Ελπίζω πραγματικά η καινούρια ιστορία να σας αρέσει!
Better chapters are coming❣️
All the love as always.
-D