forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 71

(Mina POV)

Het was ochtend en ik werd wakker. Ik keek op de wekker en zag dat het zes uur 's ochtends was. Ik had serieus twaalf uur geslapen! Het zou wel liggen aan de jetlag.

Jimin lag ook nog te slapen. Ik schudde hem wakker. Ik wilde zo snel mogelijk op zoek naar Yara. Na die nachtmerrie van gisteravond, was ik bang dat er echt iets met haar was.

Ik kleedde me snel om en liep naar de hal om op de jongens hun deuren te kloppen. Één voor één liepen ze met een slaperig hoofd hun kamer uit. "Waarom zo vroeg?" zuchtte Yoongi.

"We hebben twaalf uur kunnen slapen! Hoe kun je het nu nog vroeg vinden!" Lachte ik.

De jongens zuchtten allemaal en verdwenen hun kamer weer in om zich om te kleden.

Even later kwamen ze weer naar buiten. "En dan nu op zoek naar Yara!" zei Taehyung.

(Chen POV)

Er verscheen een geschokte blik op Sehun's  gezicht. Ik vond het vreemd, omdat hij haar al eerder in elkaar had geslagen. Hij knielde bij haar op de grond.

"Oh nee, wat heb ik gedaan!" Hij keek nog steeds geschokt. "Ga bij haar weg!" riep ik boos naar hem en ik knielde ook bij haar. "Je hebt haar al genoeg pijn gedaan."

Sehun keek me aan met een gefrustreerde blik, maar hij luisterde wel. Was er toch nog iets van de oude Sehun over?

Ik verzorgde Yara's  hoofd en Sehun en D.O. keken toe. "Waarom boeit het je zoveel? Je hebt haar eerder ook al in elkaar geslagen." zei ik.

Hij begon antwoord te geven. "Ik hou nog steeds van haar, ik wilde haar nooit meer pijn doen dan nodig was."

"Jij vond dit nodig?" riep ik boos. Ik wees naar Yara's blauwe plekken.

Plotseling veranderde er iets in Sehun's houding. "Ja. Zij heeft mij evenveel pijn gedaan, als ik haar nu." zei Sehun.

"Je bent gek, hoor je me!" Schreeuwde ik tegen hem. "Je zei net dat je nog van haar houdt!"

Sehun fronste. "En dat was een grote vergissing. Vergeet dat ik dat zei, dat was een leugen." Hij liep de deur samen met D.O. en deed die weer op slot.

"Waarom zou je haar ontvoeren als ze je niets meer interesseerde!" schreeuwde ik nog harder. Geen antwoord. Ik was hier nu helemaal alleen en het maakte me bang.

"Wordt alsjeblieft snel wakker, ik kan dit niet alleen aan." Ik knuffelde haar.

(Mark POV)

We waren op pad naar de toiletten. Ik was zo bang dat Yara iets was overkomen, maar ik hield hoop om haar te vinden.

Ik was naast Kai gaan lopen om hem uit te horen. "Weet je waar het huis is?" vroeg ik aan hem. Hij schudde zijn hoofd.

Ik zuchtte. Hoe moesten we haar ooit gaan vinden in een onbekend land?

"Jongens, misschien moeten we eerst een boot regelen." zei Namjoon plotseling.

"Op zich wel een handig plan." grinnikte Taehyung

We liepen dus naar de haven om een boot te regelen. We spraken de eerste beste man aan die op de steiger stond. "Heeft u misschien een boot die we kunnen lenen?" vroeg Namjoon beleefd.

De man knikte. "Je bent op het goede adres, ik verhuur boten."

"Dat komt goed uit. Kunnen we iets vragen? Weet u misschien waar die rivier in uitmondt?" ik wees naar de rivier achter de toiletten.

"Wil je daar gaan varen?" De man lachte. "Het enige waar het naar toe gaat, is het oude huis op de rotsen. Dat staat al jaren leeg. Waarom zou je daar heen willen?"

"Dat klinkt als een goede plek voor Sehun om te schuilen." zei Kai tegen me in het Koreaans, zodat de man het niet kon verstaan.

"Daar willen we graag heen." zei ik.

De man lachte weer. "Is goed, veel plezier op je boottocht." We gaven hem geld en namen een grote speedboot mee.

Ik begon zenuwachtig te worden. Wat als Yara daar niet was? Mina zat naast me en zag dat ik zenuwachtig was. Ze gaf me een kneepje in mijn hand. "We vinden haar vast wel." zei ze.

Ik glimlachte naar haar.

Na een boottocht van een halfuur zag Yoongi plotseling iets. "Ik denk dat we er zijn jongens. Ik denk dat we beter hier kunnen aanleggen, zodat ze ons niet zien aankomen."

Namjoon knikte. "Goed plan."

Ik had nog nooit iedereen zo serieus gezien. We legden aan en sprongen de rotsen op. Voorzichtig liepen we in de richting van het huis.

Zouden ze er zijn?