forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 58

(Mina POV)

We waren begonnen met het inzingen van ons nieuwe nummer. Het nummer heette hetzelfde als de naam van onze band 'Girls Life.'

Het nummer was zo bedacht dat het een rustig nummer was, maar dat daarna een drop kwam waar het dansen in kwam. Ik had in dit nummer een solo met zingen en een kleine solo met rappen. Iseul zou het meeste rappen en dat klonk echt geweldig.

Het inzingen ging heel goed, maar daarna gingen we een nummer met BTS inzingen. We zouden het nummer 'With Seoul' van BTS met zijn allen zingen.

Dat ging heel goed, maar toen zag ik iets waar ik me nogal aan irriteerde. Natuurlijk had het te maken met Haneul. Elke keer als Taehyung keek liep ze rondom Jungkook te hangen. Ze legde de hele tijd haar hoofd op zijn schouder en liep met hem te praten.

Taehyung was continu met een ontevreden blik naar ze aan het kijken. We waren klaar met de nummers inzingen en we waren ook meteen klaar voor de rest van de dag. Ik was blij voor Taehyung, toen ik zag dat Haneul Jungkook eindelijk met rust liet en richting het kamphuis liep.

Ik keek haar na, maar toen keek ze om, om vervolgens te kijken of ze Taehyung zag en daarna met een gemene lach op haar gezicht naar hem zwaaide.

Ik werd woedend en ik kon mezelf niet meer inhouden. Ik stormde op haar af en gooide haar op de grond. Ik sprong boven op haar en sloeg haar vol in haar gezicht. Ik wilde nog een keer slaan, maar mijn pols werd tegengehouden.

"Ze is het niet waard." fluisterde iemand in mijn oor. Het was Jin, die me met een bezorgde blik aankeek.

Ik zuchtte en klom van Haneul af, die nog steeds haar handen voor haar gezicht op de grond lag.

"Je hebt jezelf echt in de problemen gewerkt." zuchtte Jin, toen Haneul opstond en wegstormde.

"Ik weet het." zei ik.

(Jimin POV)

Ik liep terug in de richting van het kamphuis toen ik geschreeuw hoorde. Het kwam van achter het kamphuis vandaan, dus ik liep er snel naartoe.

Ik bleef net voor het hoekje stilstaan en keek om de hoek. Het beeld wat ik daar aan trof, schokte me.

Jungkook lag op de grond, met zijn rug tegen het kamphuis aan. Uit zijn neus kwam een straaltje bloed en zijn oog begon langzaam blauw te worden. Maar wat ik daarna zag schokte me nog meer.

Taehyung stond daar. Voor Jungkook met een woedende blik. "Dit is jouw schuld!" riep hij, met elk woord werd zijn stem harder. "Je hebt haar van me afgepakt." Hij ademde in een veel te snel tempo.

"Jungkook!" Ik rende naar hem toe toen ik me eindelijk besefte wat er gebeurde. Ik zag dat Jungkook er slecht aan toe was. Ik draaide me langzaam om, om Taehyung met een woedende blik aan te kijken. "Wat heb je gedaan?" vroeg ik boos.

"Hij verdient het." zei Taehyung, nog steeds met een boze blik.

"Ben je blind of zo?" schreeuwde ik. "Zie je niet dat het niet zijn schuld is? Hij heeft haar niet geprobeerd van je af te pakken!"

Ik  had echt wel gezien dat dit niet van Jungkooks kant kwam, maar van die van Haneul. Jungkook  mocht Haneul niet eens, sterker nog, hij haatte haar.

Het is dat hij altijd heel correct is in zijn taalgebruik, waardoor hij haar nooit pijn zou doen. Jungkook had haar geprobeerd van zich af te duwen, maar je komt nou eenmaal niet zo makkelijk van Haneul af.

"Wat bedoel je?" vroeg Taehyung. "Ik zag het toch zelf?"

Ik zuchtte. "Je bent dus echt blind. Haneul probeerde hem te verleiden."

Plotseling leek het tot hem door te dringen. "Wat heb ik gedaan?" zei hij. "Het spijt me zo, Jungkook, ik wist niet wat ik deed, Ik zag dingen gewoon-"

Jungkook keek geërgerd. "Laat maar, Taehyung. Dit had je je moeten beseffen voordat je me in elkaar sloeg."