forbidden love (Park Jimin ff)

Hoofdstuk 43

(Mina POV)

Ik werd wakker en ik merkte meteen dat ik niet in mijn eigen bed lag. Daarnaast merkte ik ook dat ik niet alleen was. Ik voelde twee armen om me heen die me stevig vasthielden. Ik draaide mijn hoofd om, om degene te zien die me vasthield. Ik keek recht in het gezicht van een slapende Jimin.

Hij zag er ontzettend schattig uit nu hij sliep. Het leek wel alsof hij bollere wangen had en hij had zijn mond een beetje open hangen. Ik hoorde zijn diepe ademhaling.

Ik probeerde me uit zijn greep te wringen, maar Jimin gaf niet mee. Waarom moet hij zelfs als hij slaapt nog een sterke greep hebben?

Ik keek om me heen en zag dat op de bank in Yara's woonkamer lag. Ik probeerde me te herinneren hoe ik hier kwam en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht toen die herinnering in me op kwam.

Jimin had me opgetild en me richting het huis gedragen. Ik werd wakker en zag dat hij dat deed. Toen hij zag dat ik wakker was, begon hij te praten. "Ga maar slapen." Had hij gezegd.

Ik draaide me om in Jimin's armen en keek naar hem. Hij was nog steeds aan het slapen. Ik gaf hem een kus op zijn wang en ik zag dat zijn ogen langzaam opengingen.

"Goedemorgen, prinses." zei hij met een schorre ochtendstem. Hij glimlachte.

Ik glimlachte terug. "Goedemorgen."

"Maar is het niet woensdag vandaag?" vroeg Jimin. Ik knikte. "Moet jij dan niet naar school?"

Ik schrok. "Shit, dat ben ik helemaal vergeten!" Ik haalde Jimin's armen van me af en rende richting de badkamer. "Jij moet trouwens ook naar school, voor de voorrondes!" riep ik nog naar hem.

Hij wreef in zijn ogen en hij zag er niet uit alsof hij snel ging opstaan. Hij pruilde een beetje. "Ja." Zei hij.

Ik deed zo snel mogelijk mijn haar en make-up en trok andere kleding aan. Ik had geslapen in de kleding die ik op de bruiloft droeg.

Na een paar minuten rende ik terug naar de woonkamer en ik zag tot mijn verbazing dat Jimin al klaar was. "Schiet op, we hebben nog maar een kwartier om op school te komen." grinnikte hij.

We renden naar zijn auto, we hadden nog niet eens ontbeten. We raceten richting school, maar Jimin stopte niet waar ik eigenlijk zou moeten uitstappen, een straat eerder.

"Jimin, ik moet er hier uit." zei ik.

"Nee dan kom je te laat." zei hij.

"Dat maakt niet uit."

"Weet je het zeker?"

"Ja, dat is altijd beter dan dat mensen weten dat we een relatie hebben." zei ik.

"Oké dan." zei Jimin en hij stopte. Ik stapte uit en begon te rennen.

Ik kwam bij hijgend bij school aan, maar toen hoorde ik de bel gaan. Nee, ik ben te laat, dat betekent na blijven. Na blijven op deze school, betekende de hallen schoon maken. Ik zag dat Jimin ook net was aangekomen en hij keek me schouderophalend aan. Toen pakte hij zijn telefoon om een bericht te sturen. Ik hoorde mijn telefoon afgaan en ik keek wat hij stuurde.

'We blijven wel samen na.' stuurde hij. Ik glimlachte naar hem. Dat zou nablijven wel een stuk leuker maken.

Ik rende in de richting van mijn lokaal en ik klopte op de deur. "Sorry dat ik te laat ben-" begon ik, maar mijn docent onderbrak me.

"Ja, ja, ga nou maar zitten, je blijft na." zei ze. Daarna ging ze verder met de les.

~Time Skip~

De schooldag was afgelopen en ik had vandaag alleen nog maar voorrondes en nablijven. Ik had voor vandaag 'Don't wanna cry' van Seventeen ingestudeerd. Voor het dansen had ik 'Whistle' van Blackpink geoefend.

Er hoefde nog maar één meisje af te vallen en ik hoopte dat het Haneul was. Ik hoop echt dat Taehyung eindelijk door heeft dat ze geen aardig meisje is. De rest van de meiden zijn heel aardig.

Vooral Yerin is heel aardig. Ik praatte wel eens met haar. Ik wist bijna wel zeker dat zij in de girlband kwam. Ze kon super goed zingen en dansen.

We begonnen deze keer hetzelfde als de andere keren, maar nadat we klaar waren met onze solo's moesten we het ook als groep proberen. Elke keer deed er één iemand niet mee.

De eerste keer deed Iseul niet mee. We moesten op het nummer 'Whistle' dansen, wat ook mijn keuze was geweest. Het ging allemaal best goed, totdat Areum struikelde. Ik denk dat ik de enige was die het zag, maar ik zag dat Haneul haar duwde.

Ik probeerde er niets van te zeggen, want woede maakt het er niet beter op. Areum keek boos naar Haneul, die gewoon door danste alsof er niets was gebeurd.

De twee keren daarna gingen gewoon goed en daarna deed ik een keer niet mee. Ik zag dat iedereen de choreografie foutloos danste en ik begon al zenuwachtig te worden.

Het was tijd voor de uitslag.