ÇETE

30. BÖLÜM

Bade, gözleri ağlamaktan şişmiş bir halde karşımızda duruyordu. Onu burada bu şekilde gördüğüm için şaşkındım. Barlas da öyle... Bir anda Barlas'a sarılıp başını göğsüne yasladı. Bu bile yolunda gitmeyen bir şey olduğunu anlamama yeterdi. Onu ilk defa bu kadar kötü bir halde görüyor ve neler olduğunu çok merak ediyordum. Birine mi bir şey olmuştu acaba? İçim korkuyla dolmuştu. "Barlas, bana yardım et! Ateş seni sevmediğimi anlamış. Bana gelip seni sevip sevmediğimi sordu. Sevdiğimi söyledim ama buna inanmadı. Neden yalan söylediğimi sordu durdu sürekli." 

Tekrar başını göğsüne yasladığında, "O seni sevmediğimi biliyor Barlas. Ben ne yapacağım şimdi? Yalanımın sebebini öğrenene kadar peşimi bırakmayacak. Nasıl söyleyeceğim ona? Bana yardım et lütfen!" Bir solukta ama ağlayarak anlatmıştı olanları. Barlas elini sırtına koymuş onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Kimseye bir şey olmadığı için rahatlamış görünüyordu ama Ateş'in bunu öğrenmiş olmasına da şaşırmış gibiydi. "Bunu nasıl anlamış?" Bade yanaklarını ıslatan yaşları elinin tersiyle silip başını hafifçe iki yana salladı. "Bilmiyorum." 

Belli ki Ateş benim söylediğimi söylememişti. "Şey..." deyip boğazımı temizlerken ikisinin bakışları da birden bana döndü, "Ben söyledim."Barlas'ın tek kaşı havaya kalkarken Bade kendini geri çekip şaşkınca yüzüme baktı. "Ne dedin sen?"

 "Bunu Ateş'e söyleyen benim," diye tekrar ettim. Kızacaktı biliyordum ama bu umurumda değildi. İkisinin birlikte olması için yapmıştım. Mutlu olmalarını istiyordum. Bade öfkelenmeye başlarken kafasını kaldırıp Barlas'ın yüzüne baktı, "Bu kız ne diyor Barlas?" Ellerini Barlas'ın belinden çekip bana doğru yaklaşmak istedi ama Barlas onu tutup durdurdu. "Sakın ona bir şey yapayım deme!"Bade'nin öfkeli bakışları üzerimdeyken, "Benim hayatıma burnunu soktu. Bunun hesabını soracağım!" diye bağırmaya başladığında sırtımı kapının eşiğine yaslamış ona bakıyordum. 

Öfkelenmekte haklıydı, onun hayatına karışamazdım ama karışmıştım işte. Hem de bunu isteyerek yapmıştım. Birlikte olmaları için, onları mutsuz görmek istemediğim için yapmıştım. Barlas onu benden uzaklaştırırken, "Kötü bir niyeti olmadığını biliyorsun!" diyordu. "Ona mı kalmış bunu Ateş'e söylemek? Neden benim hayatıma burnunu sokuyor ki? Bunu ondan kim istedi?" 

"Senin söyleyemeyeceğini düşündüğü için yapmıştır."

"Bana sevgilini mi koruyorsun? Yanlış yaptı Barlas, benim işime karışmakla yanlış yaptı!" Bade'nin bu kadar tepki vermesine çok üzülmüş, Ateş'e söylediğim için pişman olmuştum. Barlas, bana bir şey yapmaması için Bade'nin önünde duruyordu. "Belki de bu o kadar kötü bir şey değildir. Sence de Ateş'in gerçeği öğrenmesinin zamanı gelmedi mi artık?" 

 "Gelmedi. Gelmeyecek de!" 

 "Kendine de ona da bu kötülüğü yapma artık. Zamanı gelmişken anlat ona gerçeği."

 "Bana karışma Barlas!" Şu an karşısında arkadaşı olduğunu unutmuş gibi bağırıyordu."Karışmazsam asla mutlu olamayacaksınız." Barlas da bağırmıştı."Sana ne ya sana ne? Mutlu olamayacaksam ben olamayacağım, bu sizi neden ilgilendiriyor?" İkisi de birbirlerine bağırırken burada öylece duramayacağımı anlayıp onlara bir adım yaklaştım, "Bade bak..." Bana bakıp işaret parmağını kaldırdı, "Sen sus yoksa çok kötü olacak!" Onu dinlemedim ve konuştum, "Bunu Ateş'e söylediğim için özür dilerim ama sadece siz mutlu olun diye yaptım. Lütfen bunun için bana kızma. Barlas'a da öyle... O da sizin birlikte olmanızı istiyor." 

Bade öfkesinden gözlerini kırpıştırırken bana ters ters bakıyordu, "Hazır ona Barlas'ı sevmediğimi söylemişken neden bu yalanı söylediğimi de anlatsaydın ya!" Hâlâ kızgındı ve özür dilemem onu sakinleştirmeye yetmemişti. "Bunu yapmam doğru olmazdı," diye mırıldandım. Güldü, "Haa, bu yaptığın doğru yani?"