ÇETE

5.BÖLÜM

Nefretim öylesine büyüktü ki mantıklı düşünemiyordum. Yapacak olduğum hata da en az nefretim kadar büyüktü. Geri dönüşü yoktu. Lanet yer diye tanımladığım bu yere kendi ayağımla gelmiştim, çeteye girmek istiyor ve aldığım bu karardan asla vazgeçmeyi düşünmüyordum. Evet, Barlas'tan nefret ediyordum ama babama duyduğum nefret Barlas'ınkinden daha ağır basıyordu. 

Barlas'a bakarken avuçlarımın terlediğini hissediyordum. İsteğimi geri çevirebilirdi. Gözlerini okuyacak olursak tam da öyle yapacak gibiydi."Kafan mı güzel kızım senin?"Arkadaşları gülüyordu. "Bence bayağı güzel..." Samet dalgasını geçerken Bade de konuşmadan edemedi "Belki de hap almıştır." Söylediklerini umursamıyordum. Umursadığım tek şey Barlas'ın düşüncesiydi. "Barlas gönder şu kızı buradan!" Bade, burada olmama sinirlenirken gözlerimi ondan çekip Barlas'a çevirdim. Kahverengi gözlerinde anlamlandıramadığım bir bakış vardı. Bir şeyler düşünüyor gibiydi. "Neden çeteye girmek istiyorsun?" 

 Sorusu beni umutlandırırken omuzlarımı düşürüp gözlerine masumca baktım. "Çünkü yardımına ihtiyacım var!"Bade bunu duyunca öfkeyle bize doğru yaklaşıp Barlas'ın yanında durdu. Bağırarak konuşuyordu, "Dalga mı geçiyorsun sen bizimle? Ne yardımı, neyin yardımı? " Yüzünü Barlas'a çevirdi. "Barlas bir şey söyle şu kıza! Ne saçmalıyor?" 

 Barlas gözlerini benden ayırmıyordu. Düşündüğü her neyse istediğim şey olmasını diliyordum. Buraya boş yere gelmiş olmak istemiyordum. "Barlas bir şey söylesene!" Bade delirecek gibiydi. Bu kadar sinirlenmesinin sebebini anlayamıyordum. Tamam, beni sevmiyor, nefret ediyor olabilirdi ama sinirlenmesine gerek yoktu. Sonuçta ben ona bir şey yapmamıştım.Barlas donuk bakışlarla bana bakarken bir şey demeden arkasını döndü. Şaşkındım, cevap vermeyecek miydi?

 Bu kadar suskun kaldıktan sonra bir şey demesi gerekiyordu. Arkadaşlarının yanına doğru yürürken bir şey söylemesi için onu durdurdum. "Barlas söylesene bana yardım edecek misin?" Sırtı bana dönükken cevap verdi "Hayır!" 

"Beni çeteye almak zorundasın!" Kanepeye oturup cebinden çıkardığı sigarasını yaktı. "Değilim," Sinirle ona doğru bir adım atınca Bade kolumdan tutup beni durdurdu. "Hemen git buradan, istenmiyorsun!" Kolumu tutan elini ittiğimde gözlerine öfkeyle baktım, "Gitmiyorum!" O da öfkeyle bakıyordu, "Gidiyorsun!""Buna sen mi engel olacaksın?"Kendinden emin konuştu, "Evet!"

 "Hiç sanmıyorum," deyip Barlas'a doğru adım attığım sırada ayağıma çelme taktı ve beni yere düşürdü. Dizlerimin üzerine düşmüş öylece dururken hiç olmadığım kadar öfkelendiğimi fark ettim. Sanırım bu kız iyi bir dayağı hak etmişti. Kan beynime çıkarken ellerimle yerden destek aldım ve ayağa kalkıp saçlarına yapıştım. Canı acımıştı, saçlarını tutan elimi tuttu ve diziyle karnıma vurdu. Aldığım darbeyle nefesimin kesildiğini hissederken saçlarını bırakıp geri çekildim. Bu kız iyi kavga ediyordu. Kesinlikle çok iyiydi ama benim de durmaya niyetim yoktu.

 Tekrar ona yaklaştığımda yüzüne tokat atmak için elimi havaya kaldırdım. Kaldırır kaldırmaz bileğimden tutup büktü. Acıyla inledim ama bunu umursamadı, canımın yanmasından memnun kalmış gibiydi. Boşta kalan elimle karnına yumruğumu geçirdim. Aldığı darbeyle bileğimi bırakınca karnına tekme atmak için ayağımı kaldırdım ama ayağımı yakaladı. Galiba bu sefer canım çok yanacaktı.

 Yüzünde sinsi bir sırıtış belirirken ayağımı kıracağını hissettim. Ayağımı sert bir şekilde tutmuş döndüreceği esnada Barlas'ın sesi sayesinde kurtuldum. "Bade Yeter!"Bade şaşkın bakışlarla Barlas'a bakarken hâlâ ayağımı tutuyordu, "Ama Barlas bu kız..." Sözünü kesip konuşmasına izin vermedi, "Yeter dedim!" 

Bade, Barlas'ın emriyle gözlerini devirip ayağımı bırakınca yüzüme nefretle bakmaya devam etti. Karnıma attığı tekmeden dolayı hâlâ canım yanarken ben de bakışlarına aynı şekilde karşılık verdim.Barlas sigarasını tüttürmeye devam ederken yanında duran sarışın çocuğa baktı, "Ali, Bade'yi dışarı çıkar." Onlar dışarı çıkarken Barlas'ın bana baktığını fark ettim. "Kaktüs, şimdi hemen buradan gidiyorsun!"