Πετώντας χωρίς φτερά

Κεφάλαιο 9

Το να αλλάξει ταυτότητα αποδείχθηκε πιο εύκολο από ότι περίμενε. Φυσικά παραιτήθηκε από τη δουλειά της και αποσύρθηκε από τον καλλιτεχνικό χώρο. Μετακόμισε βόρεια σε μια μικρή πόλη κοντά στα σύνορα με τον Καναδά. Τώρα εργαζόταν ως συντάκτρια σε μια μεγάλη εφημερίδα και παράλληλα έγραφε και το πρώτο της μυθιστόρημα που ήταν βασισμένο στην πολυτάραχη ζωή της. Η μικρή είχε προσαρμοστεί αρκετά εύκολα στη νέα της καθημερινότητα και έκανε πολλούς νέους φίλους αν και της έλειπε ο πατέρας της. Δεν μπορούσε όμως να αποκαλύψει σε Εκείνον που βρίσκονταν. Τι θα έκανε, θα του έλεγε έλα για επίσκεψη και μετά φύγε; Δεν ήταν στη σφαίρα του λογικού. Κανένας νοήμων άθρωπος δεν θα έκανε κάτι τέτοιο. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει εκείνος ήταν να τη ψάξει στο πατρικό της, όμως οι γονείς της δεν είχαν ιδέα για το που βρισκόταν, ούτε καν τι δουλεία έκανε. Το μόνο που ήξεραν είναι ότι ζούσε κάπου στην Αμερική και έκανε μια δουλεία που της απέφερε πολλά κέρδη. Τίποτα άλλο. Στη συνέχεια θα μπορούσε να την ψάξει στην Αμερική ή να βάλει κάποιον ιδιωτικό ντετέκτιβ. Αλλά και πάλι οι έρευνα θα διαρκούσε χρόνια, αρκετά χρόνια ώστε η κόρη τους να είναι αρκετά μεγάλη για να πάει να τον βρει η ίδια. Τα χρόνια πέρασαν πολύ γρήγορα. Δεν κατάλαβε καν πότε η κόρη της έγινε έφηβη. Ολόκληρος κορίτσαρος πια. Μόλις είχε κλείσει τα δεκαπέντε. Όσο μεγάλωνε τόσο έμοιαζε στην ίδια τόσο στην εμφάνιση όσο και στη συμπεριφορά. Αλλά ήταν πολύ πιο όμορφη από εκείνη. Της άρεσε πολύ η ζωγραφική αλλά περισσότερο η φωτογραφία. Είχε ταλέντο. Κάποια στιγμή θα γινόταν διάσημη φωτογράφος. Ήδη είχε προκριθεί σε αρκετούς διαγωνισμούς φωτογραφίας, στα πλαίσια του σχολείου της και είχε κερδίσει αρκετούς από αυτούς. Παράλληλα μιλούσε εκτός από Ελληνικά και Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Ισπανικά. Προσπάθησε να τη μυήσει στις πολεμικές τέχνες αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Της άρεσε από μικρή ο χορός. Ειδικά το μπαλέτο και κάθε μέρα είχε προπόνηση. Ως αποτέλεσμα από το μπαλέτο είχε μια υπέροχη λεπτή αλλά γυμνασμένη σιλουέτα. Από κάθε άποψη ήταν τέλεια. Η κόρη που ο καθένας θα ονειρευόταν να έχει. Είχαν συμφωνήσει πως μόλις έκλεινε τα δεκαοχτώ θα της έλεγε όλη την αλήθεια σχετικά με τον πατέρα της. Και αν ήθελε τότε μόνο θα πήγαινε να τον βρει. Εκείνη όχι αυτός. Σε κάθε περίπτωση χρειαζόταν απαντήσεις στα ερωτηματικά που κουβαλούσε μια ζωή. Δεν θα γινόταν ποτέ ολοκληρωμένος άνθρωπος αν δεν μάθαινε για τον πατέρα της. Ήταν ένα κομμάτι της που παρέμενε κενό. Τα δέκατα όγδοα γενέθλια της πλησίαζαν επικίνδυνα. Άλλωστε υπήρχε το ενδεχόμενο να πάει να σπουδάσει στην Ευρώπη. Δεν ήταν το οικονομικό, καθώς όλα τα πανεπιστήμια στην Αμερική απαιτούσαν την καταβολή διδάκτρων, αλλά το ότι δεν είχε πάει ποτέ στην Ευρώπη. Πρώτα βέβαια θα πήγαινε να γνωρίσει επιτέλους τους συγγενείς της στο νησί που έμεναν. Μάζευε ήδη λεφτά για να κάνει το γύρο της Ευρώπης, μόνη της. Σε κάποιο από τα ταξίδια της θα συναντούσε και τον πατέρα της. Δεν ήξερε αν θα ήθελε να μείνει μόνιμα μαζί του μετά την αποκάλυψη της αλήθειας. Αλλά ήθελε να τον κοιτάξει στα μάτια. Σίγουρα για να την πάρει η μητέρα της από εκείνον , κάτι κακό θα έπρεπε να είχε κάνει είτε στην ίδια είτε στη μητέρα της. Το γεγονός ότι δεν ήξερε, την τρόμαζε σχεδόν γιατί σκεφτόταν το χειρότερο. Τι είδους άνθρωπος να ήταν; Μια μέρα η μητέρα της γύρισε νωρίς σπίτι από τη δουλειά. Το ύφος της δεν προμηνούσε τίποτα το καλό. Η γιαγιά της ήταν άρρωστη, στο νοσοκομείο. Κατά πάσα πιθανότητα θα γινόταν καλά, αλλά η μητέρα της ήθελε να είναι στο πλευρό της. Έτσι έμεινε μόνη στο σπίτι για μερικές μέρες. Ήταν η πρώτη φορά που θα έμενε μόνη στο σπίτι και έπρεπε να αξιοποιήσει την ευκαιρία που της δινόταν. Κάποιο πάρτι; Να κοιμόντουσαν οι κολλητές της στο σπίτι της και να μιλούσαν όλο το βράδυ για αγόρια; Δεν ήξερε ποιο από όλα να επιλέξει. Ίσως όλα αυτά , ίσως και τίποτα. Αποφάσισε τις πρώτες μέρες να μείνει ολομόναχη για να δει πως είναι να ζει μόνη της. Πήγε κανονικά στο σχολείο, μαγείρεψε χωρίς μεγάλη επιτυχία φιλέτο κοτόπουλο με πουρέ, και κατέληξε να φάει μόνο πουρέ γιατί κατά λάθος έκαψε το κοτόπουλο. Πέρασε όλο το απόγευμα διαβάζοντας. Όχι για το σχολείο, αν και θα έπρεπε καθώς οι εξετάσεις της πλησίαζαν, αλλά ένα λογοτεχνικό βιβλίο που το είχε λατρέψει. Έκανε ένα μπάνιο και ετοιμαζόταν να διαβάσει το πιο δύσκολο από τα μαθήματα που έδινε, όταν ξαφνικά είχε μια ιδέα. Να δει τα παλιά άλμπουμ φωτογραφιών που κρατούσε καλά φυλαγμένα η μητέρα της στο δωμάτιο της, μέσα στο χρηματοκιβώτιο. Ήταν εύκολο γι αυτήν να βρει το συνδυασμό και μέσα σε λίγα λεπτά είχε στα χέρια της τα άλμπουμ. Το πρώτο άλμπουμ είχε φωτογραφίες της μητέρας της όσο ήταν ακόμα φοιτήτρια μαζί με έναν άγνωστο προς αυτήν άντρα; Λες να ήταν ο πατέρας της; Αποκλείεται, οι αριθμοί δεν έβγαιναν και εκτός από αυτό η μητέρα της φαινόταν τόσο χαρούμενη δίπλα του, τόσο ευτυχισμένη. Τα υπόλοιπα άλμπουμ ήταν γεμάτα φωτογραφίες από τοπία που είχε επισκεφθεί η μητέρα της με εκείνον τον άντρα. Ήταν όμορφος και ίσως της έμοιαζε λίγο, αλλά όχι δεν ήταν αυτός ο πατέρας της. Ήταν έτοιμη να ξαναβάλει τα άλμπουμ στη θέση τους όταν έπεσε στο πάτωμα μια φωτογραφία. Ήταν πολύ καλλιτεχνική, και αν και την έβλεπε για πρώτη φορά, θα μπορούσε κάλλιστα να την είχε τραβήξει η ίδια. Ήταν ξεκάθαρο από ποιαν είχε κληρονομήσει το ταλέντο στη φωτογραφία. Αν και εκείνη που τράβηξε τη φωτογραφία αυτή δεν είχε ιδέα ότι είχε ταλέντο και στη φωτογραφία. Η εικόνα έδειχνε προφίλ έναν κατάξανθο άντρα, τόσο ξανθό όσο και εκείνη, να κάθεται προφίλ και να κοιτάει αφηρημένα έξω από το παράθυρο. Δεν φαινόταν να έχει πάρει είδηση ότι κάποιος τον έβγαζε φωτογραφία. Φαινόταν τόσο ανέμελος, τόσο όμορφος. Η μητέρα της μάλλον τον είχε φωτογραφίσει σε αυτήν την πόζα για να τον ζωγραφίσει αργότερα. Δεν έχανε ευκαιρία για να ζωγραφίσει όταν ήταν πιο νέα. Τώρα δεν άγγιζε ούτε τα πινέλα της, που είχαν καταχωνιαστεί σε μια κούτα στο πατάρι. Έβαλε τα άλμπουμ στη θέση τους αλλά κράτησε αυτή τη φωτογραφία. Τη σκάναρε και με βάση αυτήν έκανε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, τα περισσότερα αποτελέσματα ήταν σχετικά με μοντέλα που είχαν ανάλογη πόζα. Αλλά ένα αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Ήταν ένας μεσήλικας άντρας που ήταν προφίλ. Έμοιαζε πολύ με αυτόν που έψαχνε. Και για την ηλικία του κρατιόταν καλά. Ήταν ένας διάσημος επιχειρηματίας, πρώην υπάλληλος σε καφετέρια γνωστής αλυσίδας καφέ και πρώην ψυχίατρος- ψυχοθεραπευτής. Όλα ταίριαζαν με την περιγραφή του πατέρα της. Με βάση μια ψυχιατρική έκθεση είχε κερδίσει την κηδεμονία της. Θυμόταν ακόμα τη δίκη, αν και αμυδρά. Αλλά θυμόταν ακόμα και μετά από τόσα χρόνια τον αποχωρισμό από τη μητέρα της. Την επόμενη μέρα ήταν τα γενέθλια της και θα τα γιόρταζε μόνη της. Έψαξε για τα στοιχεία επικοινωνίας του άντρα αυτού αλλά δεν βρήκε τίποτα άλλο εκτός από ένα εταιρικό e-mail. Δεν της πήρε πολύ ώρα μέχρι να αποφασίσει να του στείλει ένα μήνυμα...
«Καλησπέρα,
Συγνώμη για το θάρρος και για την ενόχληση. Μπορεί να μην έχετε καμία σχέση με τον άνθρωπο που ψάχνω, αλλά υπάρχει μια πιθανότητα να είστε εσείς αυτός που ψάχνω. Δεν βρήκα κάποιο άλλο μέσο επικοινωνίας μαζί σας και ελπίζω το μήνυμα μου να μην καταλήξει στα spam ή ακόμα και στον κάδο απορριμμάτων. Είμαι μια δεκαεξάχρονη κοπέλα η οποία αποχωρίστηκε από τον πατέρα της πριν από ακριβώς δέκα χρόνια. Διάβασα το βιογραφικό σας και ταιριάζει πολύ με αυτό του πατέρα μου, αν και η μητέρα μου δεν μου έχει μιλήσει πολύ γι αυτόν. Σας επισυνάπτω μια φωτογραφία του πατέρα μου που ανακάλυψα τυχαία καθώς έβλεπα φωτογραφίες σε ένα παλιό άλμπουμ. Και πάλι σας ζητώ συγνώμη για την ενόχληση και σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Με εκτίμηση,
Απλώς μια έφηβη»
Το διάβασε αρκετές φορές πριν το στείλει, έκανε αρκετές διορθώσεις και όταν βεβαιώθηκε πως δεν είναι πολύ μελοδραματικό, πάτησε αποστολή...

~~~~~~~~~~~~~~~™~~~~~~~~~~~~~~~
Πιστεύετε ότι βρήκε όντως τον πατέρα της; Αν ναι εκείνος θα δεχτεί να τη συναντήσει;