Πετώντας χωρίς φτερά

Κεφάλαιο 4

Δεν υπήρχε αρκετός χρόνος, ενιωθε ότι δεν μπορούσε να ανασάνει. Τόσα πολλά έγιναν σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Δεν μπορούσε να είναι αλήθεια. Ο άντρας της δε θα την απατούσε ποτέ. Ήταν ευτυχισμένος, δεν είχε λόγο να πιστεύει το αντίθετο. Η ίδια δεν ήταν άντρας αλλά του στεκόταν σαν άντρας. Δεν υπήρχε κάτι που δεν μπορούσε να της εκμυστηρευτει. Κσι ήταν σίγουρη ότι την αγαπούσε. Με ένα διαφορετικό ίσως είδος αγάπης από το συζυγικό. Αλλά την αγαπούσε, την προστάτευε τη φρόντιζε. Αλλά εκείνος ακουγόταν τόσο σίγουρος. Δεν μπορεί να ήταν ένα κόλπο για να τη ρίξει στο κρεβάτι. Αυτό ήταν κάτι αναπόφευκτο, κάτι που θα γινόταν αργά ή γρήγορα. Μάλλον γρήγορα, πιο γρήγορα από όσο είχε υπολογίσει. Και της άρεσε αυτό. Αυτές τις γιορτές τις πέρασε με εκείνον. Ο άντρας της έλειπε σχεδόν όλη μέρα και κάποιες νύχτες δεν είχε επιστρέψει καν. Την πρώτη νύχτα είχα ξαγρυπνησει και τον περίμενε. Ήταν έτοιμη να καλέσει την αστυνομία μόλις επέστρεψε σπίτι. Ποτέ δεν της είπε που ήταν. Και η αλήθεια δεν ήθελε να μάθει. Δεν ήταν έτοιμη γι αυτό. Κι αν ακόμα την απατούσε με πιο δικαίωμα θα του έλεγε το παραμικρό. Δεν ήταν αληθινό αντρογυνο. Και τι θα έκανε θα τον χώριζε; θα του στερουσε τη δουλειά του, που λετρευε; με ποιο δικαίωμα; Άλλωστε και εκείνη δεν περνούσε άσχημα. Ύπνος φαΐ και έρωτας. Αυτές ήταν οι διακοπές της. Με το που άνοιξε πάλι η σχολή, είχε αρκετό διάβασμα για την τελευταία της εξεταστική. Ο άντρας της επέστρεψε στο σχολείο και εκείνος βρήκε δουλειά σε μια καφετέρια. Προσπαθούσε πάλι να τον αποφύγει αλλά χωρίς αποτέλεσμα αυτή τη φορά. Της έλειπε αφάνταστα, ακόμα κι όταν είχαν να ειδοθουν μερικές ώρες μόνο. Και τότε έγινε κάτι που δεν περίμενε ποτέ ότι θα συμβεί. Εκείνος απέκτησε κοπέλα. Τους ανακοίνωσε ότι θα πάει να συγκατοικισει μαζί της. Θα την άφηνε. Της έκανε τη ζωή άνω κάτω και τώρα την εγκατέλειπε. Μόνη με τα συντρίμμια που είχε γίνει η καρδιά της. Γι αυτόν ήταν μόνο μια περιπέτεια, ευχάριστη μεν αλλά μόνο ένα παιχνίδι δε. Ένα άσχημο, απαίσιο παιχνίδι. Όταν τους το ανακοίνωσε ήταν μπροστά και ο άντρας της. Δεν της άφηνε περιθώριο να ξεσπάσει να τον βρίσει. Έτσι έκλαιγε μόνη της τα βράδια όταν ο άντρας της έλειπε. Ήταν ολομόναχη. Έτσι πέρασαν δύο μήνες. Δεν ήξερε καν πως είχε καταφέρει να περάσει με άριστα τις εξετάσεις της. Τώρα έμεναν μόνο μερικοί μήνες μέχρι να αποφοιτήσει. Πλέον δεν είχε ούτε τις εξετάσεις για να κρατάει το μυαλό της απασχολημένο. Τώρα μόνο ζωγράφιζε. Πορτρέτα εκείνου. Εκείνος ως άγγελος, ως δαίμονας αλλά πάντα εκείνος. Αυτές τις μέρες δεν ήταν καλά, συνεχώς ζαλίζοταν και ενιωθε αναγούλες. Δεν έτρωγε σχεδόν καθόλου βέβαια πάρα μόνο καφέδες πολλούς καφέδες σκέτους της παρηγοριάς. Ο άντρας της δε  είχε καταλάβει απολύτως τίποτα. Την έβλεπε μόνο να αδυνατίζει σε όλο το σώμα εκτός από την κοιλιά. Εκείνη υπέθετε ότι η κοιλιά της ήταν πρησμένη λόγω του ότι περίμενε περίοδο. Αυτούς τους μήνες ήταν τόσο κουρασμένη και ψυχικά και σωματικά που το έβρισκε λογικό να μην αδιαθετει. Εκείνη τη μέρα αποφάσισε να ανοίξει την τηλεόραση, κάτι που δε συνήθιζε, καθώς έπινε τον πρωινό της καφέ. Έτυχε να πέσει πάνω σε μια εκπομπή που αφορούσε μέλλουσες μαμάδες. Έλεγε όλα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης. Συμπτώματα που παρουσίαζε και η ίδια. Δεν ήταν δυνατόν. Πάντα χρησιμοποιούσαν προφυλάξεις, εκτός από την πρώτη φορά που τους βρήκε απροετοιμαστους. Έκλεισε απότομα την τηλεόραση και πετάχτηκε μέχρι το φαρμακείο. Το ήξερε ήδη απλώς ήθελε να το επιβεβαιώσει. Και ναι ήταν έγκυος. Τι στο καλό θα έκανε; Ο άντρας της δεν την είχε ακουμπήσει ποτέ. Έπρεπε να μείνει μερικούς μήνες ακόμα στην πόλη για να πάρει το πτυχίο της. Αλλά και να έφευγε, που θ πήγαινε; Στους γονείς της αποκλείεται. Δεν είχε καν λεφτά για το αεροπορικό εισιτήριο. Φίλους δεν είχε για να τους φορτωθεί, επομένως κάτι έπρεπε να κάνει. Δεν της άρεσε το σχέδιο της αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Δεν της είχε αφήσει άλλη επιλογή. Όταν επέστρεψε το βράδυ ο άντρας της από τη δουλειά, του είχε ετοιμάσει ένα ρομαντικό δείπνο με άπλετο φαγητό και κρασί. Ο άντρας της συνήθως δεν έπινε αλλά του είπε ότι είχαν επέτειο, του είχε αγοράσει ακόμα και δώρο, ένα υπέροχο πουκάμισο. Έτσι μη θέλοντας να την κακοκαδρισει άρχισαν να πίνουν. Σύντομα εκείνος είχε μεθύσει αρκετά έτσι ώστε να μπορέσει να τον ψαρέψει.
- Λοιπόν αγάπη μου, που ήσουν όλα αυτά τα βράδια που έλειπες;
-Δε θέλεις να ξέρεις, άστο καλύτερα...
-Όχι θέλω να ξέρω... Πες μου
-Στο νοσοκομείο... Έχω καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο.
-Σίγουρα κάνεις πλάκα, δεν μπορεί να το εννοείς αυτό!
-Δυστυχώς είναι η μόνη αλήθεια
-Θα γίνεις καλα όμως έτσι δεν είναι;
- Μου μένουν λίγοι μήνες ζωής
-ΨΈΜΑΤΑ! Πες μου την αλήθεια, παραδέξου ότι έχεις γκόμενο ή γκόμενά! Δεν με πειράζει αρκεί να είσαι ευτυχισμένος και ζωντανός.
Τότε άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ο άντρας της την πήρε αγκαλιά και έμειναν αγκαλιασμενοι μέχρι που ξημέρωσε...
~~~~~~~~^~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ωππ ανατροπές στην ιστορία... Το περιμένατε;