3 ~Admiration

440K 14.5K 9.7K
                                    

Chapter Three

INILAPAG ni Karen ang dalawang baso ng gatas sa bilog na lamesa bago naupo sa bakanteng upuan, katapat niya si Colton. Sa swimming pool area nila napiling mag-almusal. Kahit papano ay hindi na nakakalungkot kumain dahil may kasabay na siya.

"How was your sleep?" She asked him as she put a bacon and slice bread on his plate.

She is very hands on about feeding him since he takes medicine less than ten tablets a day. Kailangan talaga ay may laman ang tiyan nito palagi.

"Not that good. I had to wake up every 3:30 in the morning to take medicine then after that nahihirapan  na akong makatulog ulit."

Nang makita niya na may gamot itong kailangan inumin nang gano'ng oras, nagpasya siya na siya pa din ang magpapainom dito pero hindi siya hinayaan ng binata kaya wala na siyang nagawa pa kundi kung ano ang gusto nito.

"Isang linggo mo na lang naman iinumin 'yung gamot na 'yon. Tiisin mo na lang muna, okey? At kung gusto mo pwede mo akong tawagan, let's talk. Pangpaantok." She wiggled her eyebrows at him playfully, trying to be comfortable on talking to him.

The more she gets comfortable being with him, the more her job gets easy. Right?

"Bakit ba kasi nangyari pa 'to..." He bitterly whispered, enough for her to hear him.

Naglagay siya ulit ng slice bread sa plato ng binata ng mapansin niyang may gana itong kumain. Sa wari niya ay nagustuhan din nito ang pagsasabay nilang kumain.

"It's because you are so strong. Kung iba 'yan, siguradong hindi nila kakayanin ang sakit. I was reviewing your medical background and all I can say is, you are very strong man, Colton." Bahagyang nag-angat ito ng tingin sa kanya pero binalik din ang tingin sa pagkain. "I salute you for being brave and for was able to take all the pain you've been through."

"It took a lot of strength for me to fought for my own life. That was one of the hardest part happened in my life... to survived. I was thankful to God for giving me a second chance to live again. I should be thankful for all the pain, right? Even I can't walk and can't do the things that I wanted to do."

Hindi niya alam pero may sumisipang saya sa puso niya sa ideya na nalampasan ng binata ang hamon ng buhay nito. He's brave and strong enough to survive. For her, Colton Altaraza is the man!

"That's one of the things that people should always remember, be thankful to Him because we're alive. Masaya, malungkot o masakit man ang pinagdadaanan natin dapat ay ipagpasalamat pa din natin 'yon sa Kanya, dahil kahit na gano'n ay nandito pa din tayo at malayang nakikita ang ganda ng mundo." Uminom siya ng gatas, si Colton ay sa kanya na nakatingin. His gaze starting to wobble her knees. "A-at naniniwala ako na makakalakad ka ulit at magagawa mo na ang lahat ng gusto mo." Then she smile shyly at him.

"It will take a lot of hard work and time before I can walk again."

"Mabilis lang ang oras, Colton. Isa pa nandito naman ako...sasamahan at tutulungan kita hanggang sa makapaglakad ka na ulit."

"Baka magsawa ka lang." He's negativity making her think of things in a positive way.

"Of course not." Agap niya. "Hanggat alam kong kailangan mo pa ako, hindi kita iiwan, unless, ikaw mismo ang magpalayas sa akin. Gawain mo pa naman na magpalayas ng mga nurse." K murmured the last sentence.

Colton smirked at her. "Because I don't like their service."

So, kailangan ay pagbutihan niya ang pagseserbisyo sa lalaking ito? Para hindi siya mapatalsik.

"That's why?" Tumango-tango siya.

"And they were all doing pa-cute on me." May pagkadismaya sa boses nito. "Howell's nurses are all pretty yes, but will never pass my taste kahit magpa-cute pa sila ng husto."

Territorial Men 1: Colton Altaraza (Published under LIB Bare)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon