KABA ÇOCUK (TAMAMLANDI)

19.BÖLÜM

"Melis daha çok mu bu alışveriş işi"

'Tabi ki de batu bey Siz daha durun.'

Demek istesemde ona geçiştirmeli bir cevap yapıştırdım.

"Yok yok bitti oldu. Bak şu mağazaya da girelim bu son"

İnanmamışçasına başını salladı.

"Valla bak! Bitti oldu."

Bu mağazadan da çıktıktan sonra yeni bir mağazaya girdim. Alışveriş yapmasının normalde sevmem ama bir eğlence olarak görüyorum yada bir nevi spor da diyebiliriz. E yani kolay mı o kadar mağazaya gir bir şeyler beğen onu al..

Vitrindeki siyah ağırlıklı ama içinde beyaz renkler bulunduran kısa etek bölümü Fırfırlı bir elbise gördüm. Oha ya bu neydi böyle resmen elbiseye aşık olmuştum.

" Eskittin! "

"Ha?"

Söylediği sözcüğü ilk başta anlamasamda zihnim sonradan idrak etmişti. Ne yapabilirim sonuçta ben bir kızım ve böyle elbise türlerine falan da ilgiliyim..

"Bir kere o elbiseyi eskitmiyorum sadece ona vitrinde de çok dikkat çektiğini anlatıyorum!"

Şu an kendime gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Hakikâten ben nasıl bir cümle kurmuştum..

"Anladım kesin öyle. Neyse daha fazla uzatmayalım sen artık şu alışveriş meselesini bitir!"

Sesi yüksek çıkmamıştı. Normaldi fakat emir veriyordu ve emir verilmek hayatta ki en nefret ettiğim şeydi. Evet ben emir vermeye bayılırdım. Üstelik emirlerim yerine getirilince de ayrı bir ego oluyordu.
Dediğim gibi sadece emir vermeyi severim. Emir almayı değil.

"Bana emir mi veriyorsun?"

"Sen nasıl anlıyorsun"

"Anlamak istemiyorum diyelim!"

"Kabullenmekte zorluk mu çekiyorsun?"

Şimdi ne diyecektim?  Aslında Batu'nun emir verdiği bir şeyi asla yapmazdım. Ama laf altında kalınca onu yeğelerdim.

Onu duymadan gelerek.

"Alışverişim bitti gidebiliriz."

Sözlerimi söylerken kolumda ki saatime bakıyordum aynı zamanda da.

"Aa süper daha yarım saatim var.."

"O yarım saatini de böyle boş birsey için mi harcayacaksın?"

Batu'nun söylediklerine göre anlaşılan pek alışveriş yapmasını, gezmesini sevmiyordu.

Bir anda batuyu küçükken annesinin ona kıyafetleri almak için alışveriş merkezinde onun  peşinden koştuğunu hayal ettim. Acaba küçükken nasıldı.

Bu düşünceler zihnimde canlanırken gülmeme engel olamadım. 
Batu'nun bana delirdin mi? Bakışını fark ettikten sonra gülmemi keserek

"Hayır tabi ki boş şeyler için harcamayacağım tamamen dolu şeyler için harcayacağım. "

"Bu bir tehdit miydi?"

"Ben tehdit etmem."

Büyük AVM den çıktıktan sonra motora bindik. Bu motora her bindiğimde çok heyecanlanıyordum...

"Tamam İnebilirsin."

Batu'nun sesini duymamla bir an tinkmem bir oldu. Gene hayaller alemine dalmıştım ve hangi ara geldiğimizi bile anlamamıştım.