KABA ÇOCUK (TAMAMLANDI)

53.BÖLÜM

Geçen bölümde doğru tahmin edenler 😍

@Ebruli098
@kelebekmiymis
@RON___SAE

Zeki okuyucularım benim. Sizinle Gurur duyuyorum! MUAH😘

AÇIKLAMA : Kısa bir açıklamam olacak ballarım geçen sefer ufak bir aksilik olduğu için taslakta bulunan 53. Bölüm yayınlanmış biliyorum biraz kafanız karşıtı benim hatam Özür dilerim. Bir daha böyle bir şey olmayacak. Bölüm de geç geldi bayram dolayısıyla -bu arada kutlu
olsun😉-  Bir daha geciktirmemeye çalışacağım... Neyse çok uzattım iyi okumalar!

Yazım yanlışlarını görmezden gelin lütfen. Zeki ballarım siz anlarsınız 😘

Medya = Bat&Mel ❤💋

_____________________😇😇😇

Batu'nun Ağzından;

Direndim, yenildiğimi hissettiğim zaman ise herseyin bana garezinin olduğunu düşündüm. Geceyi hiç sevmedim mesela. Her gece o gördüğüm kabuslardan bağıra çağır uyanmaktan bıktım mesela. Artık tam herseyin bittiğini düşündüğüm zaman hayat tekrardan oynadı üzerime ben oynamaktan bıktım ama hayat önüme oyun çıkarmaktan bıkmadı. Doldurdum gene yeri göğü seninle anne. Hafif bir rüzgar esse o kokun siniyordu burnuma sonra yavaş yavaş senin gibi kokun da kayboldu! Seni kendimden daha çok sevmiştim. Ruhum sen gittiğin zaman kilitlenmişti. İçinede daha yedi yaşında ki o çocuğu hapis etmişti. Sonra O kız, başbelası çıktı karşıma. Kilitli olan çocuğu kurtardı içimden. Şimdi de elimi tutmuş bana destek veriyordu arkamı dönmemi ve o adamla yüzleşmemi söylüyordu yada ima ediyordu. İşte bana destek oluyordu! Neyin üstesinden gelmediğimi söylüyordu... Sinirden yumruk yapmış olduğum ellerim kızarmaya başlamıştı. Acıyordu, yanıyordu ama içim kadar değil!

Yavaş adımlarla arkamı dönmeye başladığım da her konuşması beni çileden çıkartan adam son bir kez daha oğlum dediğin de gözlerimi sinirden birbirine bastırarak arkamı döndüm. Bir alkış sesi yankılandığın da gözlerimi açıp alkış sesinin sahibine odaklandım. Savaş! Ağlamaktan kızarmış olan gözleri ve morarmaya başlamış olan göz altıyla giriş kapısın da bize bakıyordu. Sonra da boğuk ve nefretle çıkan ses tonuyla konuşmaya başladı.  

"Gerçekten de Batu Soykan! Baban hiç yanından gitmemiş senin zenginlik içinde büyümüşsün. Annemin katili sizsiniz. A dur bir dakika aile üyenizden birisi eksik o kadın, annen nerede Batu  Soykan!"

Savaşın sözlerinin üzerine sinirden sıktığım dişlerim acımaya başladığın da dişlerimi yavaşça serbest bıraktım. Ne düşüneceğimi ne hissedeceğimi bilmemem şu anda doğru muydu?

"Sende kimsin benim oğlumla bu şekilde konuşmaya cüret ediyorsun densiz!"

Fırat Soykan! Bizi onlar için terk ettiğin zamanı ne çabuk unutmuşsun! 

Savaş bu sözlerin üzerine biraz sendelerken ben suskunluğumu koruyordum konuşsam da ne konuşacağımı daha doğrusu içimde ki nefretin hangi birini yüzüne vurmak istediğimi bilmiyordum... Savaş kendisini toplayıp büyük bir kahkaha attığın da adını bile anmak istemediğim o adamın yanına doğru yavaş adımlarla yürümeye başladı. Tam önünde durduğu zaman ise boğuk sesiyle konuşmaya başladı. 

"Ne çabuk unutun beni Fırat Soykan! Hatırlatma yapayım istersen sana."

Herkes Savaş ve O adamı şaşkın bir şekilde izlerken bu saçma olaya daha fazla katlanamayacaktım. Çıkış kapısına gitmek için bir iki adım attığım da yanından geçmek üzere olduğum Savaş kolumdan sert bir şekilde tutup beni yanın da durdurdu. Sert bakışlarım onun yüzünü bulurken bana bakıyordu. Oda acı çekiyordu belki. Bende acı çekiyordum. Suçlu biz değildik belki Suçlu tam karşımız da ki kişiydi!