FATED TO LOVE HIM (HEARTLESS SERIES #2) THEO & ELIANA STORY COMPLETED

44

[A/N : BAGO ANG LAHAT. GUSTO KONG MAGPASALAMAT SA INYONG LAHAT.. SALAMAT DAHIL SA WALANG SAWA NINYONG PAGHIHINTAY..]

PARA SA INYONG LAHAT TO. NEXT CHAPTER EPILOGUE NA ^____^

Chapter 44

Makalipas ang dalawang buwan ay naging abala si Alexis. Halos madalang ko na lamang syang nagigisnan sa umaga.

"Oh iha. Kumain kana. Kanina ko pa napakain si Axcel." Nakangiting sabi ni Manang Lupe. Parang kailan lang ay galit na galit pa sya sakin.

Matapos kong ipagtapat sakanya ang lahat ay halos mag iyakan nalang kaming dalawa. Nagpapasalamat ako dahil naintindihan nya ako. Aminado akong mali ang nagawa ko, at tanggap ko ang pagkakamaling yun.

"Salamat po manang Lupe." Niyakap ko sya ng mahigpit. Di man ako lumaki kapiling ang aking ina. Dahil sa katauhan nya ay nahanap ko ito.

"Tandaan mo Eliana.. Hindi mo pwedeng takbuhan ang mga pagsubok na darating sa buhay mo, dapat mo itong buong tapang na harapin at malampasan. Sa bawat dilim ay may naghihintay na liwanag. Kahit gaano pa kalakas ang bagyo ay palaging may bahaghari pagkatapos nito.."

"Opo Manang Lupe. Tatandaan ko po ang lahat ng iyan."

"Mahalin mo sana si Alexis. Sana sa mga pagkakamali na nagawa nya at magagawa pa sana ay lawakan mo ang iyong kaisipan. Sana ay wag mong pairalin ang iyong galit sa tuwing mangyayari iyon. Pag isipan mo ng sampung beses ang lahat ng iyong gagawin ng sa huli ay wala kang pagsisisihan."

Abot lang ang tango ko sakanya dahil di ko magawang magsalita. Tila may malaking bikig na nakabara sa aking lalamunan.

Sabay kaming napalingon ni Manang Lupe ng pumasok si Stephanie. Hindi ko alam ngunit may kakaiba sa tingin nya.

"Eliana.." Pinahid ko ang luha ko at kinalas ang pagkakayakap sakin ni Manang Lupe.

"Steph." Umalis si Manang Lupe at iniwan kaming dalawa.

"Gusto ko sanang humingi ng tawad sayo. Sorry kung naging makitid ang utak ko upang unawain ka. Sana ay maintindihan mo rin ako na nagawa ko lamang iyon dahil nasaktan mo ang taong nagligtas sa akin mula sa pagkakalugmok ko noon."

"Naiintindihan ko Steph. Naiintindihan kita."

"May gusto sanang kumausap sayo." Niyaya nya ako sa labas at nakita ko si Daphne na naroon. Nakangiti sya ngunit bakas sa mga mata nya ang lungkot.

"Eliana." Umalis si Steph upang kumuha ng aming inumin. Siguro ay paraan narin iyon upang mapag isa kami ni Daphne.

"Daphne.." Lumapit sya sakin at hinawakan ang kamay ko.

"Alam mo ba na pinakamahirap sa lahat ay ang pakawalan ang isang taong minamahal mo ng sobra." Napapikit sya ng mariin at pagdilat nya ay sunod sunod na nagpatakan ang mga luha nya. "Pero nagawa ko Eliana. Kahit mahirap. Nagawa ko kasi alam kong mas sasaya sya kapag ikaw ang nakasama nya. Una palang alam kong hindi na sya ang Alexis na dating nagmahal sakin ngunit nabulagbulagan ako. Umaasa ako na maibabalik ko rin sa dati ang lahat ngunit nabigo ako. Dahil di na ako ang nagmamay ari ng puso nya. Kundi ikaw na."

Naiiyak na rin ako dahil ramdam na ramdam ko ang sakit na bumabalot ngayon sakanya.

"Gusto kong magalit sayo dahil sa pang aagaw mo sakin mula sakanya. Pero ng malaman ko sa kapatid ko ang lahat. Dun ko napagtanto kung gaano mo kamahal si Alexis. Dahil sa akala mo ako parin ang mahal nya. Ikaw ang babaeng unang nagparaya para sa inaakala mong ikakaligaya nya, kaya ngayon sa pagkakataon na ito. Hayaan mong ako naman." Ngumiti sya sa akin at sa pagkakataon na yun ay sigurado akong totoo na ang sayang nararamdaman nya. Para sa akin.. At kay Alexis.