Stuck on an island (Dutch){Completed}

Hoofdstuk 13: Het bijzondere moment...

Ik ren huilend door de schoolgebouwen tot ik aan kom bij de ziekenzaal. Ik trek de deur open en ga naar binnen. Ik doe de deur achter me toe en ga in een hoekje zitten huilen. Ik zet me neer in de uiterste hoek van de ziekenzaal en krul me helemaal op in een bolletje. Ik hou met men armen men knieën vast en leg men hoofd daarop. 'Waarom? Waarom?' denk ik in mezelf. Opeens hoor ik de deur van de ziekenzaal opengaan en zachtjes terug dicht gaan. De persoon die binnenkwam komt mijn richting uitgewandeld. Ik kijk op en zie dat het Adrian is. Dit keer ben ik het die me in zijn armen werpt. 'Oh Adrian!' snik ik. En hij aait over men haar. Hij laat me los en helpt me recht te gaan staan. Ik kijk hem recht aan in zijn lichte maar toch diep blauwachtige ogen en stop met huilen. Ik weet niet waar het opeens vandaan komt maar dit keer ben ik degene die mijn lippen op de zijne legt en hem kust...

Eerst is de kus teder en voorzichtig maar daarna trekt Adrian me tegen zich aan en is de kus al een heel stuk vuriger. Hij pakt me op en ik sla men benen om zen middel. Hij gaat richting een van de bedden en legt me daar op en we kussen verder en Adrian doet de rits van men trui open maar dan wordt er op de deur geklopt en schrik ik zo erg dat ik Adrian gewoon van me af duw en dat hij vlak op de grond valt. 'Oh mijn fucking god! Gaat het?!' gil ik uit bezorgdheid tegen Adrian. Hij wrijft met zijn rechterhand over zen achterhoofd. 'Auw.' kreunt hij. De deur van de ziekenzaal zwaait open en Holly komt binnen. 'Holly! Help! Adrian is op zen hoofd gevallen help! roep ik helemaal buiten adem en helemaal in paniek. Holly snelt naar Adrian en tilt zijn hoofd een klein beetje op. Maar ze legt het meteen weer neer wanneer Adrian van de pijn begint te kreunen. 'Amaryl liefje... Help de jongeman in een van de bedden dan ga ik op het secretariaat wel een ijspak halen. Holly snelt de deur uit en doet hem achter haar dicht. Ik til Adrian zachtjes op en zeg dat hij even moet op staan. Dat doet hij een beetje traag maar na twee minuten vallen en op staan en wat getreuzel ligt hij op een van de bedden. 'Oh het spijt me zo Adrian!' zeg ik met tranen in men ogen. 'Geeft niet...' kreunt hij. Ik zucht. 'Amaryl...' fluistert hij.'Jha?' vraag ik hem. 'Sorry dat ik je kuste...' fluistert hij kreunend. Ik kijk hem ongelovig aan. 'Het was niet mijn bedoeling om...' Maar hij kan zijn zin niet afmaken want ik zet mij lippen voor de tweede keer vandaag op de zijne.

Deze keer blijft de kus wel teder en zacht. Maar na een minuut of twee stop ik omdat er op de deur wordt geklopt. De deur gaat open en het zijn Maggie, Ryan en Jake. Ik sta op en loop naar Maggie en omhels haar. Ryan en Jake gaan op het bed tegen over Adrian zitten. 'Wat is hier gebeurt?' vraagt Maggie mij een beetje verward. Ik doe teken dat ze op een van de bedden moet gaan zitten. 'Wel...' begin ik en ik zucht. Na een minuut stilte ga ik verder. 'Gisteravond bij Adrian thuis kuste hij me zomaar opeens...' vertel ik haar fluisterend. Een kleine gil ontsnapt uit Maggies keel. Ik wacht tot ze een beetje bedaard en ga dan verder. 'En daarjuist zat ik hier in de ziekenzaal opgekruld te huilen in een bolletje en Adrian kwam binnen. En ik gaf hem een knuffel en hij aaide over mijn haar. En daarna hielp hij mij rechtstaan en ik keek recht in zijn ogen en ik weer niet waarom maar ik kuste hem. En een paar tellen later lagen we in een van deze bedden en toen werd er op de deur geklopt en duwde ik hem van me af, viel hij op de grond en nu heeft hij een hersenschudding ofzo.' vertel ik haar. 'Dus als ik het goed begrijp... Jij was bij hem en hij kust jou daarna zit jij te huilen en jij kust hem maar daarna duw je hem op de grond en heeft hij een hersenschudding?' zegt ze een beetje verward en op een dwaze manier. 'En daarna verontschuldigde Adrian zich aan mij en heb ik hem gekust om hem het zwijgen op te leggen.' zeg ik een beetje verlegen terwijl ik naar men nagels zit te staren. 'En ten slotte kus je hem om hem het zwijgen...' Maggie maakt haar zin niet eens af want ze barst in lachen uit. 'Maggie shut up!' zeg ik haar fluisterend. 'En je mag dit zeker niet aan Ryan of Jake vertellen!' zeg ik haar uitdrukkelijk. 'Oke oke.... ik beloof het.' zegt Maggie plechtig. Ik en Maggie staan op en gaan naar het bed waar Adrian op ligt. 'Het grote jongen! Gaat het?' vraagt Maggie op haar poeslieve toon die alleen Maggie kan. Adrian kreunt alleen. Maggie zet zich naast Ryan op het bed tegenover dat van Adrian en ik zet me op het bed waar Adrian op ligt en ik pak Adrians hand vast. Maggie kijkt naar me met een veel betekenende blik. Ik schud met men hoofd en zij haalt haar schouders op. Adrian kijkt naar mij en glimlacht. Dan vraagt Ryan: 'Hoe the fuck komt het dat jij het ene moment huilt en dat het andere moment Adrian bijna op sterven ligt?' 'Jha wat is er eigenlijk gebeurt?' vraagt Jake op een verwarde toon. Ik kijk naar Maggie en ze barst in lachen uit, waardoor ik begin te blozen en Adrian sluit uit verlegenheid zijn ogen zodat hij niet moet antwoorden. 'Wel dus ik zat hier op het bed te huilen en Adrian kwam en wilde water gaan halen waardoor hij uitgleed en op zen hoofd terecht kwam.' vertel ik Jake en Ryan. 'Wat is daar nauw grappig aan?' vraagt Ryan. 'Jha inderdaad?' stemt Jake in. 'Ik weet niet...' zucht ik. Daarna komt Holly binnen met een ijspak en gaat meteen naar Adrian toe en legt het op zijn hoofd. 'Mevrouw Jackson (Maggie), meneer Wright (Jake)en meneer Henderson (Ryan) zou u zo vriendelijk willen zijn om naar de les te willen vertrekken?' vraagt Holly op haar strenge zuster toon. 'Ja mevrouw!' zeggen ze alle drie in koor en lopen de ziekenzaal uit. 'Wel men lieve konijntje... wat is hier nu precies gebeurt.' Ik leg Holly uit wat ik juist tegen Jake en Ryan heb gezegd. Ze kijkt me argwanend aan maar gaat er verder niet op in ze weet dat er meer aan de hand is dan mijn flauwe leugentje...

Ik zit alleen in de klas want Adrian ligt nog steeds in de ziekenzaal. Holly had me weggestuurd, dus nu zit ik de ettelijke minuten af te tellen tot de school uit is en ik Adrian kan gaan halen op de ziekenzaal.

Eindelijk de bel gaat. Ik ren naar buiten maar op de gang val ik opeens zo hard dat ik buiten bewustzijn geraak.

Ik wordt wakker in een van de bedden van de ziekenzaal. Op het voeteind van men bed zit Adrian en hij ziet er al een stuk beter uit dan daarstraks. Hij glimlacht naar me. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik verward. 'Maggie vertelde me dat Arianna je daarjuist op de gang heeft laten struikelen en je viel zo hard waardoor je nogal snel buiten bewustzijn ging. Ik zette me recht in men bed en voelde een stekende pijn in men hoofd en in men borst. 'Auw...' kreun ik. 'Gaat het?' vraagt Adrian. bezorgt.v'Jha...' lieg ik en ik sta op en samen verlaten we de ziekenzaal.

We komen aan bij Adrians oude chevy en wat ik zie maakt me bang op de auto staat in bloed(ketchup)

Ga weg van onze school of wij zorgen ervoor...

Ik begin te snikken maar Adrian neemt me in zen armen en aait me over men haar en sust me. We gaan in de wc wat toiletpapier halen en samen kuisen we de ketchupdreiging op. Na een kwartier poetsen zie je nog steeds wat vegen op de ruit. 'Goed genoeg.' is al wat Adrian zegt. We stappen in de auto en rijden naar zijn huis.