Stuck on an island (Dutch){Completed}

Hoofdstuk 38: Morfine

Deze keer geen onderbrekingen. Collin kust me hartstochtelijk en hij is net zoals ik niet van plan om te stoppen. Hij kust me vol passie, vol hartstocht, vol overgave. Ik probeer recht te kruipen maar dan vliegt de pijnscheut weer door men lichaam. Ik zak onderuit en Collin verbreekt de kus. Hij kijkt me bezorgt aan. 'Alles goed?' vraagt hij bezorgd. Ik schud men hoofd. 'Kan je alsjeblieft iemand roepen.' hij drukt op het knopje boven men hoofd. Een paar seconden later komt zijn moeder binnen. 'Wat is er?' vraagt ze. 'Ik heb erg veel last van men onderrug.' weet ik uit te brengen. 'Oké ik ga even wat morfine pakken. Als dat goed is voor jou tenminste?' vraagt ze. Ik knik. Ze rent de kamer uit. Collin zet zich naast men benen op men bed. En hij streelt over men hoofd. 'Wat is er gebeurd?' vraagt hij. Ik zucht even en besluit dat ik niet alles voor hem verborgen kan houden. Dus ik besluit om, net zoals bij zijn moeders en bij de politie, hem het hele verhaal te vertellen. Ik vertel hem alles en laat geen detail weg. Wanneer ik klaar ben met vertellen staart hij me met open mond aan. 'Amaryl... Serieus?!' vraagt hij me ongelovig. Ik knik en juist als ik wil antwoorden komt zijn moeder binnen. 'Sorry lieverd dat ik zo laat ben maar ik kon de morfine niet vinden.' zegt ze verontschuldigend. 'Geeft niks.' zeg ik. Ze komt naar me toe met een mega grote spuit met een vloeibaar goedje erin en men gezicht trekt weg. Collin neemt men hand vast en knijpt erin. Kate steekt de spuit ik men arm en het doet redelijk veel pijn. Ik knijp in Collin zijn hand. Dan is de morfine toegediend. 'Ziezo! Klaar over ongeveer vijf minuten zal het beginnen werken en dan moet je maar testen of je zonder problemen recht kan gaan zitten en dan wat proberen rond te lopen.' en met die woorden verlaat ze de kamer. 'Dank u wel!' roep ik nog snel, ze heeft het waarschijnlijk niet meer gehoord.

'Dus... Je vader is niet je echte vader... En je echte vader is eigenlijk een moordenaar?' vraagt Collin me zo voorzichtig mogelijk. Ik knik. Ik voel hoe er zich een brok ik mijn keel vormt. 'Het spijt me... Van wat ik tegen je zei vanmorgen...' zeg ik en ik voel de brok beginnen breken. Hij streelt me over men wang. 'Het was elke traan waart nu ik hier bij jou mag zitten...' zegt hij. 'Echt waar? Heb je gehuild om mij?!' vraag ik ongelovig en nu spat de brok uiteen in mijn keel de tranen stromen over men wangen. 'Het spijt me zo, zo, zo erg! Ik wilde je niet kwetsen! Echt waar niet!' en nu sta ik recht ik voel geen pijn door men rug gaan dit keer en kan gewoon blijven staan, dat is dus een teken dat de morfine is beginnen te werken. Collin staat op van men bed en neemt me in zijn armen. 'Sssh maar Amy. Sssh.' zegt hij sussend. En ik weet niet of het zijn stem, zijn aanraking of zijn lichaamswarmte, maar iets aan hem kalmeert me. Ik stop langzaam aan met huilen. 'Dus...' zegt hij. 'Dus... vervolg ik. 'Zijn we nu een "koppel" of zo iets achtig?' vraagt hij een beetje verlegen terwijl hij me nog steeds vasthoud. Ik leuk een beetje naar achter zodat ik hem in zijn ogen kan kijken. 'Ik... Ik denk het?' zeg ik een beetje ongelovig van men eigen woorden. Collin glimlacht en begint te stralen. 'Dus dat is een ja?' vraagt hij schaapachtig. Ik knik. En hij kust me teder, passioneel, vol hartstocht en nog steeds vol overgave. Uiteindelijk is hij degene die dit keer de kus verbreekt. 'Hoe laat is het eigenlijk? Ik laat hem los en ga richting het bed en neem men iPhone. 'Tien voor elf.' zeg ik hem. 'Oh. Ik denk dat ik maar beter naar huis ga nu.' zegt hij dan. Ik knik en hij geeft me een kusje op men voorhoofd. 'Tot morgen Amy... Ik kom je morgen vroeg om zeven uur nog bezoeken, belooft!' zegt hij vol overtuiging. Ik ga op men tenen staan en plaats men lippen op die van hem. Dan verbreek ik de kus. 'Tot morgen Collin.' zeg ik. Hij glimlacht en loopt de deur uit. Ik ga naar men bed. kruip onder de lakens. 'Die morfine heeft wonderen verricht!' denk ik in mezelf. Ik leg men hoofd op men kussen en val in een diepe droomloze slaap.