-2 Ay sonra-
"Majesteleri, " diyerek selam duran genç kızın önüne düşen kızıl saçları, renkli gözlerini hapsediyor gibiydi.
"Her şey yolunda, öyle değil mi? " dedi tahtından hafifçe doğrulurken.
"Elbette efendim, " dedi ve yavaşça başını kaldırdı. Gözlerinin içine bakarken tebessüm etmiş, "Köleler ve asker emrinizi bekliyor, " diye söylenmişti.
Birkaç saniye süren sessizliği bozarcasına ayaklandı ve her adımında yankılanan topuk seslerine aldırış etmeden ilerledi.
"Her şey istediğiniz gibi, "
"Güzel, " diyerek iç geçirirken köleden ayırdığı gözlerini camdan dışarıya vermiş, bahçede Ryan'ı yürütmeye çalışan Alex'i gözetlemeye devam etmişti.
"Her şey kusursuz olmalı... "
**
Hüküm gecesine uyanmak mıydı bu? Yoksa ölümün pençelerini geçirdiği asi rüzgara karşı direnmek mi?
"Belki... "
Belki de masum fısıltıların arasına giren sessizliğin çığlığıydı bu kim bilir?
Derin kabuslarından uyanmaya ramak kala alnından süzülen terlerin ıslattığı yüzü, hafif gülümser gibi oldu birden. Heyecanlanmıştı galiba, en azından konuşmaya çalışırken kelimelerin arasına giren yutkunmaları bunu ispatlıyor gibiydi.
Birden araladığı gözlerini bir süre tavanda tuttu. Uzun kirpiklerini de ıslatan gözyaşları bir süreliğine durulmuştu.
"Büyük gün... " dedi kısık bir sesle; kaderinin ipleri eline aldığı, akşam güneşi tadında bir gün olacak gibiydi.
Derin bir nefes aldıktan sonra yavaşça doğruldu ve demir parmaklıkların arasından odaya sızan güneşi selamlamak adına perdeyi araladı.
Dağın arasından sıyrılan güneş yüzünü gösterse de varlığını çok da hissettirmiyordu.
Kulpundan kavradığı ahşap camı yavaşça araladı ve içeriye hücum eden havanın etkisiyle kısılan gözlerini kapadıktan sonra yeniden soluklanmaya çalıştı.
Gece boyunca yağan yağmurun toprağa sinmiş kokusu, günün ilk ışıklarıyla gökyüzüne karışırken buram buram aşk kokuyordu sanki. Huzur doluydu kalbi.
"Bugün benim cennetim, " diye tısladı.
"Hayır, " diye diretse de kalbi kulak asmıyor, inandığı yalana daha da sıkı sarılıyordu.
"Günaydın, " dedi Alexandra.
Dalmış olacak ki korkuyla arkasına dönen Mia, sakinleşmeye çalışırken odanın içinde bir şey arayan Alex'i izliyordu; daha doğrusu kucağındaki şirin Ryan'ı.
Ağzındaki elini çıkarıp teyzesine yolladığı küçük bir öpücüğün ardından hafif çıkmış kızıl saçlarına attığı elini sarsılırken annesinin saçlarına doluyordu.
"Hadi ama, " diye söylenen Alex'e yaklaşan Mia "Ne arıyorsun? " dedi kısık bir sesle.
"Zümrüt kolyemi bulamıyorum, " derken kucağında rahat durmayan Ryan'a şirin görünmeyi de ihmal etmiyordu.
"Yeşil elbisemle çok hoş oluyor, "
"Şu biblonun altındaki sandıkta olması gerekiyor, " dedi ve gülümseyerek yeğenini kucağına aldı Mia.
YOU ARE READING
KANLI DİADEM
Historical FictionRüzgar soğuk ve sert esiyor. Sessizce bir kasırgaya dönüşeceğini fısıldıyor kulağıma. Warenya'yı yüzyıllardır yöneten Warrok Hanedanı böylesi görülmemiş bir aşka ev sahipliği yaparken masumiyetin altındaki iktidar hırsının, öfkenin ve ihtirasın orta...
