Rüzgar soğuk ve sert esiyor. Sessizce bir kasırgaya dönüşeceğini fısıldıyor kulağıma. Warenya'yı yüzyıllardır yöneten Warrok Hanedanı böylesi görülmemiş bir aşka ev sahipliği yaparken masumiyetin altındaki iktidar hırsının, öfkenin ve ihtirasın orta...
"Ben çocukken o kadar sessiz ağlardım ki bazen kendim bile fark etmezdim ağladığımı. Çoğu zaman gölgelere saklanırdım. İnsaların içine çıkıncada hep şirin, o başı okşanmak istenen sevimli kız olurdum. Ben hep kendimi nasıl sevdirebileceğimi düşündüm. Hiç kimsen yoksa kendini sevdirmek zorundasındır. Babalarından şikayet eden kızları can kulağıyla dinlerdim hep. Benim kavga edebileceğim bir babam olmadı. Bana bağırıp çağıracak, sonrada pişman olduğunda gelip ne diyeceğini bilemeyecek bir babam olmadı. Eve 5 dakika geç kaldığımda başıma bir iş gelmiş olabileceğini düşünen bir babam olmadı. Bütün kızların vardı kavgalı olduğu bir babası. Ve hepsi bütün o kavgalardan sonra dönüp dolaşıp yine barışmışlardı da babalarıyla. Birbirlerini anlamış, her şeyi affetmiş eski günlere dönmüşlerdi. Çünkü bir kızın kalbi her zaman babasına aittir. Babanın kalbi de kıza. Benim hiç kalbim olmadı... "
- Alexandra -
Kapının açılmasıyla çalgı sesleri eşliğiyle odaya giren ağa, başı önünde selam verdi ve "Efendim, prensimiz Ryan'ın eşi Angel'ın koğuşta düzenlediği eğlence için kraliçemiz Victoria, Alexandra'yı almamızı istedi. " dedi.
O sırada yavaş yavaş önündeki çorbayı içmekte olan Alex'in demir kaşığını sertçe tepsiye bırakmasıyla Zach'in bakışlarını çekmişti üzerine. "Beni mi? " dedi zarif bir sesle.
Ağanın sadece başını eğip cevap vermekten kaçındığını anlayan Zach, gözünü yeniden Alexandra'ya devirdi ve "O halde hazırlan Alex. Yavaş yavaş alışman lazım bunlara. " dedi bir yandan da gülümseyerek. "Sonuçta bir prensin yegane aşkısın artık. "
Zach'den duyduğu masal gibi sözlerin ardından içine gelen cesaretle kapıda kendisini bekleyen ağaya "O halde hazırlanmam gerek sen çekilebilirsin. " dedi ve oturduğu minderden yavaşça doğruldu.
Kapıda kendisini bekleyen ağanın da uzaklaşmasıyla Zach'in yanağına küçük bir öpücük kondurdu ve büyüleyici son gülümsemesini de yaptıktan sonra hızlı adımlarla çıktı odadan.
**
"Nerede kaldı bu? " diye düşünmeden alamıyordu kendisini Victoria. Andrea ile anlaşmalarına göre Angel'ın işi bittiği gibi kapıdan selam verecekti kendisine. "Ters giden bir şeyler var. " diye düşünmeye başlamıştı. Eğlence bir yandan devam ederken gözü kapıda olduğundan Elizabeth'in inceden laf sokmalarını da duymuyordu artık.
Sonunda kapının yavaşça aralandığını fark eden Victoria, rahatça uzandığı tahtından doğruldu ve Elizabeth ile tüm dikkat kapıyı gözetlemeye başladı. Her iki yanına da görevlendirilen ağalar, kapının kulpundan tutup kendilerine doğru çektiklerinde giydiği sade ama oldukça şık görünen elbisesiyle yavaşça karanlık koridordan koğuşa doğru ilerleyen Alexandra görüldü bir anda.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
