KANLI DİADEM

► 23.Bölüm "Kara gün "

"Her kışın yüreğinde titreyen bir bahar vardır, her gecenin peçesinin ardında, tebessümle bekleyen bir şafak vardır. "

Birkaç mumun aydınlattığı mahzenin soğuk köşelerinden birine yerleştirilmiş eski sedire uzanan Alexandra'nın sancıları gitgide artıyordu. Angel ve Elizabeth'in atışmalarına kulağını tıkamışken düşündüğü tek şey evladını sağa salim kucağına almaktı. Dinmek bilmeyen bağırmalarının arasına karışmış tartışma sesleri son bulurken birden Agnes'i gördü karşısında. 

"Sakin olun sultanım. " diyerek yatıştırmaya çalışırken ellerini, kollarından sarkan temiz tüle silmiş, sıyırdığı kollarıyla Alex'in eteğini kaldırmıştı.

"Agnes... " 

Aylar önce yanağına kazınmış parmak izlerinin sebebi bu kadın şimdi Alex'in en değerli varlığı olan bebeğini ilk tutacak kişiydi, ilk kez o değecekti günahsız sabiye. Hayatın bir kez daha ezberleri bozduğunu haykıran bu sahneleri bir kenarda merakla takip eden Angel ve Elizabeth ise diğer yandan Alex'i sakinleştirmeye çalışıyorlardı.

"Kız olsun. "

Eşsiz bir gayretle bastırmaya çalıştığı düşünceleri içini kemiriyordu Angel'ın. Ryan'a olanlardan bihaber genç kadın hırsına bir kez daha yenik düşmekle meşgulken Agnes'in heyecanla bağırmasıyla dağıldı dikkati.

"Geliyor galiba! " derken parıldayan gözleri yeniden kaybolmuş, girmişti örtünün altına.

"Hadi! "

Çığlıkları, kulaklarını sağır ederken bağırmaktan çenesi gerilmişti Alex'in. Karnına bastırdığı ellerini sedirin ahşap kenarlıklarına dayamış, daha da kasmıştı kendisini. 

Adeta canından kopan bir parçanın teninden uzaklaşmasını hissederken burnuna gelen cennet kokusuyla yumdu gözlerini. 

"Huzur... " Nasıl bir koku? İşte tam anlamıyla huzurun kokusu. 

Cehennem ateşlerinden çekilip çıkarılmış bu genç anne, bebeğinin çığlığıyla araladı gözlerini. Birkaç damla yaşın süzülerek aktığı yanakları gülümsemesiyle kırışmış, parıldayan gözlerini dikmişti Agnes'in üzerine.

"Erkek mi? "

Bebeği, kopardığı kumaşa sararken alnından akan terleri silmekle meşgul olan Agnes'in söyleyeceklerini aynı merakla bekleyen Angel ve Elizabeth, birkaç adım yaklaştı. 

Kalp atışlarının parçalarcasına dövdüğü göğüs kafesini, aldığı derin nefesle indirmeye çalışan Angel ise duyduklarıyla derin bir "Oh! " çekebilmişti.

"Kız... "

"Kız mı? " diye üzerine devrilen gözleri fark ettiğinde umursamazca kollarını kaldırdı Alexandra. "Verin kızıma bana! Koklayayım, sarılayım... "

Yavaş adımlarla kendisine yaklaşan Agnes'i izlerken karnına giren sancılarla yorgunluktan şişmiş gözlerini istemsizce yeniden yumdu Alex. 

"Ah! "

"Daha neler! " derken birden kucağına verilen bebeği fark etti Angel. Buruş buruş yüzünde gözleri kaybolmuş bu bebek ağlamaktan başka bir şey yapmıyordu. Gözünün önüne gelen Daniel'in doğum anını geçiştirmeye çalışırken sebepsizce gülümsemeye başlamıştı. O sırada telaşlı bir şekilde yeniden örtünün altına giren Agnes bağırdı.

"Bir misafirimiz daha var!"

Her şeyin bittiğini düşünürken yeniden çığlıklar kaplamıştı tüm odayı. "Erkek olacak! " diye bağıran Alex, Angel'ı anımsatıyordu adeta. "Erkek olacak! "