Zwykły dzień jak wszystkie inne. Miałam wtedy 8 lat. Byłam u koleżanki. Rodzice jechali mnie odebrać ale nie zrobili tego. Wtedy jeszcze nie wiedziałam czemu. Następnego dnia dzwonili ze szpitala. Zginęli w wypadku samochodowym, a sprawca uciekł. Zostałam sama. Nie znałam reszty rodziny a jedyną jaką kojarzyłam była ciotka Po jakimś czasie do niej trafiłam. Była biznesmenką i mieszkała za granicą. W tym momencie straciłam kontakt z przyjaciółmi. Zaczęłam chodzić tam do szkoły. Szybko nauczyłam się języka jak i paru innych. Zmieniłam się diametralnie. Stałam się milcząca, nieobecna. Uczniowie zaczęli się za mnie śmiać, wytykać palcami przez to że prawie nic nie mówiłam i przez moje dziwne odcieniem czerwone włosy. Wtedy prawie całkiem się w sobie zamknęłam. Przestałam prawie wcale się odzywać, ciągle byłam sama. Potem była kolejna przeprowadzka. Ciotka w sprawach służbowych musiała wyjechać do Japonii w sprawie kontraktu z dużą firmą. Z opóźnieniem poszłam tam do szkoły Teiko.
_____________________________
_____________________________
Hejo to taki mały wstępniaczek do mojego pierwszego opowiadania mam nadzieje że się spodoba z czasem akcja się rozkręci ;)
Po co ja to pisze skoro pewnie i tak nikt nie przeczyta ;(
CZYTASZ
Jestem sobą |Kuroko No basket|
FanfictionCo by się stało gdyby pokolenie cudów poznało kogoś kto jest do nich tak podobny, a jednak tak bardzo inny? Co jakby tym kimś była zamknięta w sobie dziewczyna w przydużej czarnej bluzie z kapturem na głowie która jedyne co w życiu pragnie to zrozum...
