Endless Tears in Every Heartache [Completed:2016 ]

Chapter Thirty- Seven

Pero pakiramdam ko ay may kulang pa rin kaya naman tinawag ko siya at agad din siyang lumingon. Tumakbo ako papalapit sa kanya.

"K-Kuya..." Yumakap ako sa kanya. "Mami-miss kita. Sobra." Hindi ko na napigilan pang kumawala ang mga luha mula sa aking mga mata.

"Iyakin pa rin. I really hate it when I see you cry." Mas humigpit ang yakap ko sa kanya.

This is the feeling I always felt for him. Hindi ko man naisip agad pero alam kong noong umpisa pa lang, kuya na talaga ang turing ko sa kanya. "You have your man to wipe your tears from now on. Your happiness will always be my happiness." Bahagyang nabasag ang boses niya tsaka ako bumitiw sa kanya.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa mawala na siya sa paningin ko.

People come and go. Some will choose to stay some will not. Some will come back, and I think the best thing we can do is to wait. Because I believe that once a person came to your life he shouldn't be forgotten.

Minsan talaga sa huli mo lang mare- realize na nasa tabi lang pala yung hinahanap mo. At kung kailan mo ito hindi hahanapin tsaka magpapakita.

It's His will.

Humarap ako kay Allain. He genuinely smiled at me and open his arms for me. Ngumiti ako sa kanya. "Thank you so much." I said as he envelope me with a hug. "Ang swerte ko sayo." Siniksik ko ang sarili ko sa mga bisig niya.

"Mas maswerte ako sa iyo...noon pa man hanggang ngayon." He kissed the top of my head.

"CUT!" Maging ako ay napapalakpak din. Hindi ko maiwasang malungkot dahil ito na ang magiging huling movie ko. Ilang months na lang ay mag-e- expire na rin ang contract ko.

"I'm gonna miss working with you Cline." Niyakap ako ni Direk Cynthia. Five years of being in showbiz industry, I think that is more than enough. I need to focus now with my personal life and Allain.

Nagkaroon na naman kami ng buffet party sponsored by Allain. Ang isang yon hindi talaga magpapapigil kahit kailan. Napailing na lamang ako.

"Cline! Papicture ako. Fan na fan mo yung anak ko." Ani ng camera man. "Lagi yung pasok sa honor, idol na idol ka niya eh."

"Sige po. Salamat po. Pakisabi na lang po sa kanya na salamat. Isama niyo rin po siya sa wrap up party natin para makapag pa picture po siya ng personal." Ngumiti ako sa kanya. Nagpasalamat siya ng ilang beses sa akin.

Nakakatuwa. A father's love to his daughter.

Simula noong namulat ako na si daddy ang ama ko, Hindi na ako humiling pa ng iba. Ang swerte ko kasi sa kanya. But seeing my real father, I just hope we'll be okay...pero hindi ko magagawang ipagpilitan ang sarili ko sa kanya. Iyan ang natutunan ko, ilang beses ko bang pinagpilitan ang sarili ko kay Allain, maraming beses na paulit-ulit na lamang akong nasasaktan.

What I learned from life is that you cannot force someone to like you. Some will not really like you whether you have good intentions or not. Some will just treat you that way just because. That's why we should care more to those persons who are willing to be there for us.

"Cline someone's looking for you at the parking space." Natigil ako sa pag-iisip nang dumating si Ivan.

Napakunot ako ng noo. "Sino raw?"

Nagkibit siya ng balikat. "Hindi sinabi eh. Pero medyo ma-edad na." Tumango ako kay Ivan at tsaka nagtungo sa parking space.

Bahagya akong natigilan nang bumungad sa akin ang tatlong bodyguards. Sa gitna nila ay si papa. "Papa..."

"Cline hija." Nagulat pa ako nang yakapin niya ako. "Look...I'm really sorry. I just wanted you to come with me..." Humina ang kanyang boses. "Which is impossible... I heard from Allain you're getting married." Namilog ang mga mata ko.

"He came to me saying he wanted to marry you...that he can't live a life without you anymore." Napatakip ako ng bibig. "I like him for you...I'm no against it. Really..." Yumakap na rin ako sa kanya.

"Maybe we misunderstood things...I wanted you to come with me because I thought you're alone. But knowing you have Allain, I know I can trust him. You deserve to be happy." Hindi na ako makapagsalita. Yumakap na lamang ako ng mas mahigpit pa sa kanya.

"I'm sorry...I wasn't there when I should be there for you. I'm sorry I was never a good father to you." Nag-angat ako ng tingin sa kanya.

"My baby grew up to be a fine young lady." Pinalis niya ang nanggigilid kong luha. "I'm sorry for everything. I love you so much...this is the first time I'm going to say this...I'm lucky I'm your father...I'm the luckiest father."

"Papa..." Naramdaman ko na rin ang presensiya ni Allain malapit sa akin.

"Here's your man. Please be happy with him. And I know you will." Kinuha ni papa ang kamay ko at pinatanong sa kamay ni Allain.

"Take care of my daughter hijo. I may not know so much things about her, but she deserves love and happiness." Tinapik niya ang balikat ni Allain.

"I will Sir...thank you po." Walang mapaglagyan ang labis na kasiyahan ko ngayon.

Nakasandal ang ulo ko sa balikat niya habang pinagmamasdan ang madilim na kalangitan. "You tired?"

Umiling ako. "Hindi masyado."

"Look at those stars..." Tinuro niya ang bawat bituin sa langit. Ang sarap pagmasdan ng kalingatan ng ganitong oras.

"Am I one of those stars?" Biro ko sa kanya. Umiling siya sa akin.

Ngumuso lamang ako.

"Those stars are beautiful but it's beauty would be meaningless to me without having you by my side." Mas nilapit niya pa ako sa kanya. Anong oras na pero kinikilig na naman ako. Yumakap naman ako sa kanya. "You are the most beautiful star I've ever seen. You've shine bright before and you've shine brighter now."

"And you are the darkness..." Nagtataka siyang tumingin sa akin. "Not because you gave me so much pain before but because a star won't shine without darkness. Thank you for making me shine brighter..." He pulled me closer for a one sweet kiss.

Marahan kong ikinawit ang braso ko sa may batok niya. "I wanna marry you around the world." He said in between the kiss. Napangiti na lamang ako.

"You will always be my world, from the day you gave me your heart and the day you got my heart..."

I'm beyond thankful and happy.