Endless Tears in Every Heartache [Completed:2016 ]

Chapter Twenty- Six

"I knew it. Anyway... Annika wants to join our company so your dad asked for some help from Allain. He could be her mentor." Ginapangan ako ng kaba sa aking dibdib pero hindi ko na lamang ito pinahalata. Why am I having unnecessary ideas?

Around 11 in the evening we decided to go home. Tahimik lang ako habang nagmamaneho si Allain. He keeps talking about Annika and her interest about business and stuff. Parang naiirita ang tainga ko kahit hindi naman dapat. "It will be my first time mentoring someone so interested with business." I almost rolled my eyes. 

My world is just so different from his world right now. I can still remember before I used to follow every steps he takes. "Okay lang naman sayo diba?" Okay lang naman sa akin, alam ko namang mahal ako ni Allain but I barely knew Annika. Ngayon pa nga lang ay pinaparamdam na niya sa akin na ayaw niya sa akin.

"Okay lang." Walang gana kong sagot. Tsaka bumaba sa kotse niya nang ihinto niya ito sa tapat ng mansion.

"Hey..." Hinila niya ako sa braso dahilan para mapaharap ako sa kanya. "What's the problem? You seem so off." Umiling ako tsaka pilit na ngumiti sa kanya. He kissed the top of my head and hugged me so tight.

"I'm sorry." I pouted. Damn! Nag-iisip bata na naman ako. He swiftly kissed my lips na siyang ikinabigla ko.

"You're making me worry. Are you upset? About Annika." Umiling Ako kahit halatang-halata na tama siya. "I can ask someone to help her out." Ngumiti siya sa akin at inayos ang takas na buhok ko.

"You two seem so comfortable with each other, that fast." Wala sa sariling sabi ko sa kanya. "Ah basta. Don't mind me." Tinalikuran ko siya. I heard him count kaya natigilan ako.

"Three..."

"Two..."

"One..."

"It's already 12 midnight." Humarap ako sa kanya at sa gulat ko ay napatakip ako sa aking bibig ko. "You already told me you're going to marry me. But I wanted to ask this again. Will you still marry no matter how heartless I was and could be?" Kumawala ang mga luhang kanina pa nagbabadya mula sa aking mga mata.

Paulit-ulit akong tumango. Ni hindi na ako makapagsalita sa sobrang pagkagulat at saya. "Y-yes!" Tumayo siya sa pagkakaluhod tsaka isinuot sa akin ang diamond ring sa ring finger ko.

Kasabay nito ang pagsisimula ng makukulay na fireworks sa kalangitan. Hinangin ang buhok ko at inayos niya ito. "Kailan ka pa natuto ng mga surprise na ganito?" Niyakap ko siya nang mahigpit kasabay ng malakas na ihip ng hangin.

"I just realized I'm doing things without noticing I'm actually doing it. I'm capable of the things I'm doing right now because of you." Mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.

Hindi ko alam ang gagawin kung sakaling dumating yung araw na pati siya ay mawawala rin sa akin. "Sayo lang ako. Sayong-sayo." Aniya. And  these words are the words I'm gonna hold on to.

Dahil maraming kailangang asikasuhin si Allain, business stuff, ay inabala ko na lamang ang sarili ko sa panonood ng movies ko. I have acted in different roles, be it bad girl or good girl. This is what I love about being an actress, I can be someone I'm not and it's somehow fulfilling giving life to character and sometimes relate to it.

In everything we like to do, we always get this satisfaction we're longing to have.

"Gusto mong mamasyal?" Tutok na tutok ang mga mata ko sa flat screen TV nang biglang sumulpot si Allain sa likuran ko, wearing his usual v-neck shirt. Ang bango talaga!

"Tapos ka na?" I turned off the TV tsaka humarap sa kanya. Naglapat ang mga labi nang eksaktong humarap ako sa kanya. Naramdaman ko ang pangisi niya bago niya nilaliman ang halik.

"Ayoko na palang mamasyal. Ganito na lang tayo." Tumabi siya sa akin at inakbayan ako. "Manood na lang tayo ng movies mo." Pinamulahan ako ng mukha. "Kahit napanood ko na talaga lahat." Ngumuso siya. Tila nahihiya.

We decided to watch my movies. Nagulat pa ako nang minsan ay sasabayan niya ang lines ni Ivan. "I'm your fan." Biro niya pa.

"Kailan mo dadalawin ang mama mo?" Tanong niya habang nakapatong ang ulo niya sa lap ko. Nag-angat siya ng tingin sa akin. I paused the movie we were watching.

"Hindi ko pa ulit nakakausap si Tito Miguel pero sabi niya may half brother daw ako." Mukhang siya ay nagulat din.

"Who could it be?" Tanong niya. Nagkibit ako ng balikat. I have no idea who was my half brother. I don't think he's someone close to me.

"Hindi niya alam ma may half sister siya ayon kay Tito, kaya baka dalawin ko na lamang si mama nang hindi niya nalalaman."  Tumatango si Allain. "I don't want to cause pain for others anymore. Una kay Annika, pangalawa sa half brother ko." Inabot niya ang mukha ko tsaka marahang pinadaanan ng mga daliri niya ang mata pababa sa pisngi ko.

"Sasamahan kita." Napangiti ako. His words and actions are always more than enough.