Truelove never fails

Chapter 38: Hugot101😁

Talya's POV

We're at our room, huddling and crouching under our thick blankets, while the rain continued on pouring and shedding outside our squared window. It rained as if it was going to deluge the entire land, and as if going to clean every little dirt around it. 

Buti na lang at bumalik na iyong kuryente dahil kung hindi, hindi namin ma-i-chacharge ang aming mga cellphones. The only gadget that prevents us from drowning into boring and dull moment of our life.

"Um, guys..." pagsisimula ni Cristy ng konbersasyon. Napakunot kami ng noo. Madalang lang itong makipag-usap o magsimula ng usapan. So, ano kaya itong nagtulak sa kanya? Hmm...

"Yeah?" Aizy asked, startled.

"Um, ah —promise me first that you won't tease or laugh at me," said Cristy.

We bobbed our head and said, "We promised."

She got up and sat cross-legged on her bed then sighed.  "Um, if I tell I'm in love, will you believe me?" She asked, avoiding our curious gazes.

"Of course, you guys were palpable,"  Era snapped and Era cringed.

"It was obvious that there was something between you two, ya know," komento naman ni Grace.
Tumango naman ako bilang pagsuporta sa sinabi nito.

She frowned. "I thought that was the best thing to do."

"At kailan pa naging best decision ang pagtulakan ang taong nagmamahal sa'yo?" singhal ni Aizy, "At take note, mahal mo rin."

"Mahal agad? Hindi pwedeng crush muna teh?" Pamimilosopo nito. Aist! Kailan pa 'to natutong mamilosopo ah?

"Hay naku ateng, huwag ka nang mag-deny diyan, alam na namin ang modus mo," sabi naman ni Grace sabay wasiwas ng kamay. "Pa-push away- push away tapos pag nawala, hahanap-hanapin. Parang timang lang e' noh?"

Isang malalim na buntong hininga lamang ang naging tugon niya kay Grace. May punto rin naman talaga si Grace eh. Noon kasi, kahit naiinis siya sa kakulitan ni Denmar, kumikinang iyong mga mata niya. Na tila ito'y kilig na kilig. E noong biglang nagbago naman si Denmar, palagi na lamang siyang nakasimangot at matamlay. Para bagang pasan niya ang mundo kahit hindi naman.

"Alam mo Cris, kahit ganyan iyang si Denmar, alam ko at na-fefeel ko na ang bait at ang seryoso niya sa 'yo. At feel ko rin na mabuti ang intensyon niya sa'yo. Feeling ko, siya na ang forever mo," nakangising wika niya.

Napairap naman si Aizy at sinabing, "Napaka-feelingera mo rin e'noh? Nahiya kami sa lakas ng sense mo teh. Ikaw na!" Tinapunan naman siya ni Era ng masamang tingin.

"Alam mo Ers, maniniwala na sana ako, kung hindi mo lang dinagdag iyong huli mong sinabi," pailing-iling na wika ko. "WALA. NGA. KASING. FOREVER e." Sinabi ko iyon nang may diin nang maabot hanggang sa kaibuturan ng kanilang puso. At saka para mas dama nila.

"Hindi ka nga bitter ating," sarkastikong sabi ni Era, "Kulang na nga lang ay i-spell mo iyong phrase na 'WALANG FOREVER' sa mga noo namin sa malalaking titik e.

"Baka nga ipa-tattoo ko pa e," I scoffed.

A mild growl escape Grace' lips. "So, um... Cris, tell us the truth, do you lo —um, like him?" she asked.

"I think both," nahihiyang sabi niya.

"Oh my gee!" sabay-sabay kaming napasigaw at napatakip ng bibig.

"Seriously?" Era said.

"You don't say," Aizy said.

"Just as I suspected," sabi ko naman.