Same Ground // Joao Constancia [ON GOING]

Chapter 40

"Uso kumatok, Hannah." Joao said while breaking the hug.

Nakatayo lang siya doon ngingiti-ngiti.

Agad niya akong hinila papalabas kung nasaan amg kapatid ni Joao, ang parents niya ay wala doon.

"Joshua, pasok ka doon..." ani ni Hannah bago hinigit ang kamay ko.

"So what's good?" panimula niya.

"Ha?" Ano nanaman pinagsasabi neto?

"Kuya and you..." sabi niya habang nagpipigil ng tawa.

"Ay...bakit kami?" ngumiti ako.

"I'm not a fool, Ate Amara. May mata ako, nakita ko yun..." tinaas niya ang kilay niya.

"I dont even know what relationship we're in..." bulong ko, hoping na sana hindi niya marinig..

"You mean, you're still not together?" ani niya.

Tumango lang ako, ano pa ba isasagot ko?

"Yeah." tipid kong sinagot.

"But I'm really happy though, the first time I saw you when we went to Boracay, I know Kuya was head over heels inlove with you...I mean the way he talks about you infront of the family, jusko, Ate kung alam mo lang..." tumawa siya.

Yeah, you mentioned it to me a couple of times.

Ngumiti lang ako, saktong nakita namin ang parents ni Joao pabalik ng room niya.

"C'mon, Ate. Baka pwede na ilabas si Kuya sa hospital..." masayang bati ni Hannah.

Pumasok na kami sa loob ng naabutan naming nakikipag talo si Joao sa kay Tita Myrna.

"Siya nalang, please?" narinig kong sabi ni Joao kay Tita Myrna.

Napatigil nalang silang dalawa ng nakita nila kaming pumasok ni Hannah.

"Joao will leave tomorrow morning..." wika ni Tito Bernz.

Thank God!

"So he'll go back to work, Pa?" tanong ni Hannah.

"No, sa condo siya lang for 3 months, and after that magre-resume ang mallshows..." dagdag ni Tita Myrna.

"We've decided na mag-hihire kami ng katulong mo, Joao para may alalay ka pag wala ang boys sa condo unit niyo..." tinignan ako ng mariin ni Tita Myrna.

"Ma." diin ni Joao.

I heard him sighed for the nth time.

"No visitors allowed too." dagdag pa nito.

Napalunok ako, pinapatamaan niya ba ako?

Or?

"Ma...I told you, I can handle myself..." mariin na sinabi ni Joao.

"Handle yourself? You didn't even saved yourself from stabbing, yan pa kaya?" tumaas ang boses ni Tita Myrna na sanhi ng pagkaatras ko.

Napayuko na ako't nagbabadyang umalis sa harapan ng pamilya nila Joao.

Wala akong mukhang ihaharap sakanila ngayon na mukhang galit pa sa akin ang mama niya.

"Amara, don't leave..." narinig kong tawag ni Joao.

Tinignan ko siya pabalik, pero ang matatalim na tingin ang natanggap ko galing kay Tita Myrna.

Hinila lang ako ni Hannah sa tabi niya.

"Ate, dito ka na nga, magwawala nanaman si Kuya pag di ka niya nakikita..." bulong nito sa akin.

"Shut up, Hannah. Rinig na rinig ka." Joao hissed.

Tumawa lang si Hannah at umupo kasama ako sa sofa.

"Joao, kailangan mo ng kasama sa unit mo while we're away...You can't just choose a person na hindi mo kaano-ano..." pinagpatuloy ng Mama niya.

"Ma, wala ka bang tiwala sa akin? Malaki ang tiwala ko sa gusto kong mag-alaga sa akin sa unit..." he rolled his eyes.

"Eh sino ba yan, Kuya?" siningit ni Hannah.

"Bakit ko sasabihin sa'yo?" tinignan ni Joao si Hannah at bumelat.

"Sus, he doesn't need a yaya, Mama. Lima sila sa unit pwede naman isa sakanila ang mag-aalaga..." ani ulit ni Hannah.

Tapatikhim ng bunganga ang Mama nila, may point si Hannah.

Nagkaroon ng katahimikan ng biglang pumasok ang doctor at nurse sa kwarto.

"Good afternoon." bati neto.

Tumango lang kami habang chine-check up si Joao.

"Kamusta ang pakiramdam, Joao?" tanong niya.

Ngumiti lang si Joao, I don't know what's up with him.

"Wala ka bang nararamdaman na masakit?" dagdag nito.

"Wala naman po." tipid na sinagot ni Joao.

Matapos nun, nagpaalam ang doctor at sumunod naman ang pamilya ni Joao.

"Ate Amara, I'll see you soon!" sabi ni Hannah sabay beso. "We have school tomorrow so we'll go back as early as now." ani nito.

Oo nga, grabe, nanggaling pa pala sila ng Macau.

Hindi na muli lumingon ang magulang ni Joao pati ang isang kapatid.

Kumaway ako bago sinara ang pinto.

Nagpakawala nanaman ako ng hangin dahil sa hindi malamang rason.

"Should I pack your things now?" panimula ko.

Tinignan ko si Joao at nahuli ko siyang nakatingin sa akin.

"What?" tanong ko ulit.

Hindi nanaman siya nag-salita.

"What, Joao? Ano, tutunganga ka nalang jan?" ani ko bago ko kinuha ang gym bag niya na kay dami ng damit.

"Wow, silent treatment sige pa!" sigaw ko bago tumalikod sakanya para ayusin ang mga gamit.

"Pinapainis mo ko, sige iiwan kita dito..." bulong ko sa sarili ko.

"I hate it when everyone's taking you away from me..." napakurap kurap ako sa bumulong sa tenga ko.

Humarap ako at nakatayo sa harapan ko si Joao.

"Bakit ka andito? Balik ka doon." nginuso ko ang kama.

"I miss being this close to you..." mas lumapit siya sa akin, tila magdidikit na ang dalawang ilong namin.

Utang na loob, Joao.

"Joao, you need some rest..." I sighed bago tumalikod sa kanya.

Narinig ko siyang tumawa.

"Please..." he begged.

"You need some rest, Joao. When we get home okay? Please take some rest muna." sabi ko.

"Then you'll be the one taking care of me..." tinignan ko siya may naglalarong ngisi sa labi.

Hindi ako umimik.

What?

"You'll be staying at my unit." simple niyang sinabi.

"You mean your personal yaya, ganun?" tinaasan ko siya ng kilay, sarcastic ang pagkakasabi.

Loko-loko talaga ito.

Mas lumapad ang ngisi.

"Yes, you're the only one I want, nobody else." at kinindatan niya ako.

------------
[a/n]
sorry inactive po ako ng ilang araw. i'll make it up to you.

sorry guys!

ps. amara might appear on my other story : Publicity Stunt

kaya watch out HAHHHSHA