Same Ground // Joao Constancia [ON GOING]

Chapter 26

Nanginginig ngunit dinala ako ng mga paa ko sa harap ng gate namin kung saan naaaninag ko si Joao na nakasandal sa kanyang sasakyan at tila mahaba parin ang pasensyang hintayin akong lumabas.

Sinilip ko siya at agad niya akong dinaluhan.

"A-amara... " his voice broke from crying.

"Joao, please." banta ko na sanhi ng pagkatigil ng kanyang mga yapak papunta sa akin.

Masakit pero kailangang tiisin.

Masakit makita ang mahal mong ganyan ang sitwasyon.

Ginusto mo yan, Joao diba? Ginusto natin ito.

"Please, give me a chance..." sabi niya not moving from his tracks.

"Oo, Joao, kaya kitang bigyan ng chance pero hindi ngayon, someday pero hindi ngayon..." pinipigilan kong umiyak nanaman sa harap niya.

Kitang-kita ko ang mga luha niyang lumandas ng unti-unti.

"Matagal kong tinimpi ang nararamdaman ko, Amara." humikbi siyang muli.

I hate it seeing him cry and weak at the same time.

Gustuhin ko man sagutin ang katanungan niya, iniisip ko parin ang mga consequences na matatanggap namin kung mangyayari ang matagal na niyang gusto, at matagal ko na din gusto.

"I love you, Amara." kitang kita ko ang pagkaputla niya at ang mga mata niyang namumula.

Iniwasan ko siya ng tingin.

Naaaninang ko naman ang Toyota Vios ni Ford sa bandang dako.

Bumaba siya at dinaluhan ako agad.

"Okay ka lang, Amara?" bulong niya.

Hindi ako nakasagot agad, tinignan ko si Joao na tila parang nawawalang tuta sa nakikita niya.

"What the hell are you doing here, Ford?!" sigaw ni Joao, nag-iba ang ekspresyon niya.

"Ford, pwede umalis ka muna?" sabi ko.

"Hindi kita pwedeng iwan, baka kung ano ang gawin sayo ni Joao..." bulong niya sa akin.

He clearly doesn't know what happened a while ago and now.

"So ano, Amara, hindi mo ako mabigyan ng chance, kasi you and Ford are official ganun ba yun?" Joao spatted out of nowhere.

Kumunot ang noo ko, "No, Joao, Ford is just my fri-"

"Congrats, Ford! Natupad na hiling mong maging kayo ni Amara!" sarkastiko niyang sinabi.

Tinignan ko si Ford, what the hell are you saying Joao?

"Joao, tumigil ka na...lasing ka na-" banta ni Ford

"The hell I even care if I'm drunk! Ano, Ford, sumagot ka!" yung kaninang umiiyak na ekspresyon niya sa mukha, napalitan ng galit.

"What the hell is he talking about, Ford?" tanong ko kay Ford.

He can't look at me in the eye.

Matagal ng may gusto sa akin si Ford?

Kinakabahan ako sa mga susunod na mangyayari.

Iba na kutob ko, lumapit si Joao sa amin.

Kumunot ang noo niya, at tinignan si Ford.

"Ano, Ford? Hindi ka parin ba aamin? Katabi mo na si Amara, o." sabi niya habang tinutulak tulak si Ford.

Si Ford naman hindi man lang makatingin sa akin at kay Joao.

I saw Ford knuckled his fist, halatang nagtitimpi ng galit.

"Tumigil ka, Joao." banta niya.

Tumawa lang si Joao, "Umamin ka muna..." dagdag niya.

"Ano hindi ka aamin? You're such a weak ass, Fo-"

Napatigil si Joao sa pagsasalita dahil dumapo na ang nga kamao ni Ford sa mukha niya.

Nanlaki ang mga mata ko, at agad dinaluhan si Ford.

"What the fuck?" sigaw ko.

Nagbabantang aatake si Joao pero tumayo na ako para pigilan siya.

I'm tired of dramas.

"Joao, please, stop." makaawa ko.

"Tumabi ka jan." bulong niya sa akin.

"Sabi kong tumabi ka jan!" sigaw niya sa mukha kong sanhi naman ng pagkaatras ko.

Nakita kong inatake ni Joao ng suntok si Ford na ngayo'y lumalaban na din.

Lumabas na si Ate at Mama para awatin amg dalawang lalaking nagsusuntukan sa harapan ko.

"Boys, stop!" sigaw ni Mama.

Pero hindi tumigil ang dalawa, si Joao duguan na sa pisngi at si Ford sa labi.

"Guys stop!" sigaw ko, napatingin sila sa akin.

Dinaluhan ko ka agad si Ford na mukhang siya ang pinakaduguang mukha sakanilang dalawa.

Hindi ko pinansin si Joao.

"Okay ka lang?" tanong ko, tinignan ni Ford si Joao ng masama at dumura ng dugo.

"Sana naman kaya mo akong ipaglaban kahit minsan, Amara." Joao spattes out, "Gusto ko pa sanang maniwalang mahal mo ako, pero you chose my friend over me!" sigaw niya.

"Joao. stop." banta ko, ayaw kong marinig nila Mama ang mga pinagsasabi niya.

"Tell me, Amara, why can't you give me a chance? Kung mahal mo talaga ako, bakit di mo ako kayang ipaglaban?" sigaw niya nanaman.

"Stop." bulong ko.

Hinihingal na ako at pagod na pagod s mga nangyayari.

I can't take this anymore.

"I fucking love you, Amara! Kaya kong harapin lahat ng kahihinatnan para sayo, why can't you understand that?" sigaw niya nanaman.

Tinignan ko sila Mama at Ate, nakakunot ang noo nila at tinitignan ako.

Tumutulo nanaman ang luha ko.

Hinila na ako ni Ate papasok ng bahay.

"Don't leave me hanging here again, Amara!" sigaw ni Joao.

Hindi ko mapigilang balikan ng tingin si Joao at puntahan siya.

"Wow, sayo pa talaga mismo nanggaling yang salitang yan, leave you hangin—"

"Then answer my question!" sigaw niya pabalik.

"You don't understand the feeling, Joao. Intindihin mo naman nararamdaman ko." bulong ko sakanya.

"Malapit na din akong magsawang intinddihin ka! Why can't you give me a chance?" tanong niya.

Ilang beses niya ng tanong yan, hindi parin ba siya nagsasawa?

"Because I don't want to repeat the history itself, Joao! Ayaw kong mangyari yung nangyari kay Mama at Papa! I'm afraid!" nasabi ko na din.

Bigla akong hinawakan ni Mama sa braso para pigilan.

"Takot akong mag-mahal ulit dahil ayaw ko ng iniiwan! Kung paano kami iniwan ni Papa para sa pera!" sigaw ko.

Natulala si Joao sa sinabi ko, at tila parang nawalan ng lakas sa sinabi ko.

"I'm different from the others, Amara, bear that in mind." sabi niya at dumiretso na siya sa kotse at pinaharurot ito.

Tahimik kaming lahat pati si Ford.

"Uwi ka na muna, Ford. Bukas na natin ito pagusupan, I'm tired." sabi ko kay Ford.

Hindi na siya nagpaawat.

Pinaharurot niya na din ang sasakyan at umalis.