Chapter 57: Change

1.4K 35 3
                                    

Maurice's POV

As days passed by, they are slowly changing into something dangerous. They are not the same anymore. Everyone was scared of them. I heard they had beaten up some group because they invited for a fight. Goodness! I never thought that losing ate Kia has a big impact into their lives. They became the worse persons I've never imagine in my life.

Especially him, he changed a lot. He became a playboy and every week he does have a new girl. His flavor of the week. How sad and cruel. He became a pathetic person because of ate Kia. I adore their love for ate Kia and I am starting to feel jealous of her because he loves her so much.

I am here at the garden. I just want to be alone from everyone until my nose sniffed a familiar scent. I turn my head at his side and saw him eyes closed and just savoring the moment to stare at him. But I eventually look away when he talk.

"Don't stare at me." Giit niya sa akin. I felt my cheeks heated up.

"I didn't stare at you. In your freaking dreams I would stare at you." Pagtanggi ko sa kanya at napabuntong hininga.

"If you say so." Aniya at tumahimik. Tumayo ako sa pagkaka-upo at balak na sanang umalis ng hinila niya ako pababa. Napa upo ako sa kanyang kandungan at tumama sa kanyang mapupulang labi ang aking labi.

'Oh fuck!'

Nanlaki ang aking mga mata at mabilis siyang tinulak. Tumayo ako agad at tumakbo papalayo. Hindi ko inalintana ang kanyang pagtawag sa akin.

Takbo lang ako ng takbo hanggang sa tumigil ako sa may music room banda. Pilit kong hinahabol ang aking hininga. Napapunas naman ako sa aking pawis sa noo at sa leeg. Hanggang sa napahawak ako sa aking labi. Tila bumalik sa akin lahat ng nangyari. Naramdaman ko na uminit bigla ang aking mga pisngi.

"Shit shit shit." Pagmumura ko. "Forget it, Maurice. Wala lang yon." Saad ko sa aking sarili. "Pero paano iyong magiging wala lang? Shit! That was my first. It's my freaking first kiss." Mahinang singhal ko sa aking sarili. Mabuti nalang wala masyadong estudyante ang napapadaan dito kundi aakalain nilang isa akong baliw.

Nang kumalma na ako ay napagdesisyonan ko na pumunta nalang sa office namin. Pagdating ko doon ay walang mga tao kaya isang malaking ginhawa para sa akin. Wala rin naman akong trabaho mas mabuti pa na magbasa nalang ako ng libro.

Kiefer's POV

Everything is happening according to my plan. I will use Maurice to avenge my dearest twin. I will make you pay Matthew by hurting your sister's feeling.

A smile creeped into my face but it fade when I felt a pang of guilt and pain. No, I won't let myself fall for her. Hurting her is part of my plan and she is a pawn in my plan. And she deserves to get hurt to get even to his douche bag brother.

I look into the sky and my tears poured out.

'I will avenge your death, hime. I promise you, they will pay for your death. Eye for an eye and they will regret that they killed you.'

I felt something warm at my back.

"Stop crying, baby brother. Please don't avenge my death. I love you and I'm happy." Giit ng isang boses na mahal na mahal ko.

"Hime." Giit ko at humagolhol hanggang sa everything went black.

Nagising ako bigla dahil sa napaginipan ko o baka hindi iyon isang panaginip. Nilibot ko ang aking paningin at nakita kong nasa clinic ako. May kumatok sa aking pintuan at binuksan ang pinto. Pumasok ang nurse sa loob ng silid at chineck ako. Hinayaan ko naman siya sa kanyang trabaho ng napa-isip ako paano ako napunta dito na ang huli kong ala-ala ay sa garden at naramdaman ko na may pamilyar na yumakap at kumausap sa akin.

'It's Hime, and I know for sure it is her'

But that is a big impossible because she is already dead. Maybe I am just hallucinating because I miss her so much.

"Are you feeling well already?" Tanong ng nurse na tinanguan ko naman.

"How did I ended up here?" Tanong ko sa kanya naka natahimik siya bigla.

"Someone saw you at the garden unconscious and brought you here." Sagot niya kaya nakontento na ako. Pero pala isipan sa akin kung paano ako nawalan ng malay.

Nawaksi naman sa aking isipan ang aking iniisip ng pumasok bigla ang mga kaibigan ko. Bakas sa kanila ang pag-aalala. Lumapit si Narissa at hinagkan ako pero mabilis lang at kumalas agad siya.

"Are you okay, Alexis?" Nag-aalala niyang tanong na tinanguan ko rin ng mabilis at ngumiti ng maliit.

"What happened ba?" Conyong tanong ni Tricia sa akin.

"I lost my consciousness and then someone brought me here." Sagot ko sa kanila.

"Next time be careful, dude." Giit ni Jacob sa akin.

"Yeah," Giit ko at bumaling sa nurse.

"Can I go now?" Paalam ko sa kanya.

"If you're sure you're okay already then, you may. I just hope that you'll be careful next time." Giit niya at ngumiti sa akin.

"You sure, Kiefer?" Tanong ni Dom na mabilis kong tinanguan.

"Yeah, ayoko naman na tumambay tayong lahat dito." Giit ko at tumayo na mula sa pagkakahiga.

Nauna na silang umalis at mabilis naman akong sumunod. Dumiretso kami sa parking lot para umuwi.

Have fun reading guys! It's our prom day today so here's a gift for all of you ❤️ This story is almost over I think 6 or 7 more chapters to go before the epilogue. So, stay tune everyone!

The Mafia: The Real HeirsNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ