Know The Number #SM

Search

P.o.v Shawn

Ik mag vandaag eindelijk naar huis. Ik pak mijn tas en ga me afmelden bij de inkombalie. Ik bel mijn moeder aangezien mijn auto in de garage is. Na 10 minuten staat mijn moeder er. "Gaat het een beetje mijn jongen?" Ik schud mijn hoofd. "Laura en ik zijn niet meer bij elkaar. Ze is nu met Cameron. Ik geloof niet dat ze van hem houdt. Ze zit denk ik opgesloten. Mam, ik hou zo veel van haar."
Mijn moeder knikt alleen dit is ook wat ik wou de tranen stonden me in de ogen en als ik nog één ding zei ging ik huilen.
Ze stopt de auto.
"We zijn thuis!" schreeuwt ze in mijn oor aangezien ik aan het dromen ben.
"Mam! Ik wil haar zoeken."
Ze knikt en neemt haar auto sleutels. We rijden heel Pickering rond maar nergens een spoor van Laura.
Ben ik haar dan voor eeuwig kwijt.
Nu ik dit besef rollen de tranen over mijn wangen.
Ik laat ze gewoon gaan.
Ik zie opeens Cameron lopen.
Ik sta op en sla de auto deur dicht.
Ik tik hem op zijn schouder en geef hem een klap.
Ik dreig hemm te vertellen waar Laura is.

"Je zult haar nooit vinden! Ze is van mij! Trouwens ze houdt niet eens van je!
Je bent een slecht persoon Shawn!"

Nu breekt mijn hart. Nooit gedacht dat hij dat zou kunnen doen. Ik laat hem los en loop weg. Ze houdt niet van me ik had het moeten weten. Niemand zal van me houden. Ik zak tegen een muur aan en huil. Er komt een oude vrouw langs die me raar bekijkt.

"Mag ik niet huilen ofzo!" schreeuw ik boos. Snel rent ze weg en dan sta ik op.
Ik kan het niet opgeven.
Ik hou te veel van haar.