Know The Number #SM

thuiskomst

P.o.v Laura

"Shawn, ..." zeg ik met een twijfel in mijn stem.
Ik hoor hem huilen.

"Shawn, ik weet niet wat ik moet zeggen. Uhm, ik begrijp het wel maar ik kan het niet aan. Ik wens jou en Maya veel geluk samen. Ik zal de trouwring opsturen en alles afbellen. Het spijt me dat ik je niet kon geven wat je verdient." zeg ik met een snik van het huilen in mijn stem.

"Laura, ik hou zo veel van je. Laat me alsjeblieft niet alleen. Ik kan niet zonder je. Maya daar kan ik echt niets aan doen. Ik wil mijn leven met jou delen Law.
Ik mis je.
Het spijt me zo erg." zegt hij terwijl hij huilt.
Ik bergrijp er helemaal niets van. Hij houdt van mij maar ook van haar.

"Shawn, ik denk dat het beter is als we even een pauze inlassen."
Hij huilt nu nog harder.
Ik zou hem zo graag willen troosten maar dat kan ik niet.

"Ik kom vanvond thuis."
Zeg ik.

"Weet ik." Zegt hij.

"Bye, Shawn."

"Ik hou van je Laura." Zegt hij.

Ik leg de telefoon neer.
Ik begin mijn koffer in te pakken. Ik ga naar de badkamer en was nog snel mijn gezicht. Ik neem mijn koffer en stap in de bus.
We rijden ongeveer 2 uren.
We komen aan op school.
Ik wacht tot de ouders alle kinderen zijn komen ophalen. Ik loop met mijn koffer naar mijn auto toe.
Ik leg mijn koffer op de achterbank en ga achter het stuur zitten.
Ik begin te rijden.
Ik krijg stres als ik steeds dichter bij huis kom.
Mijn handen beven.
Ik ben aangekomen.
Ik steek mijn sleutel in het slot. Bij elke draai die mijn sleutel maakt wordt ik zenuwachtiger. Het slot klikt open. Ik open de deur en zie...