In the Shell of Emptiness

•••
BABALA: WAG MONG BASAHIN KUNG GUSTO MO NG PERPEKTONG BABASAHIN. MARAMI PO ITONG MALI.
Ako lamang po ay gumawa ng storyang ito gamit ang mobile at kung marami man pong grammatical errors at typos, nawa'y inyo pong maunawaan. At kung sakali lamang na kayo'y maka-encounter ng mga errors at typos, kayo na po ang bahalang umunawa nito. Maraming salamat.
----------------------------------------

[SYNOPSIS]

Hiyawan at malalakas na dagundong ng musika ang nagpapantig sa buong lugar. Kaniya kaniyang mga grupo at kaniyang kaniyang dahilan ang bawat isa para pumunta sa lugar na ito. Madilim at tanging ang disco lights lang ang nagsisilbing ilaw ng buong lugar.

"Hey Zaphira! C'mon! Let's dance!!" Sigaw ni Faye sa akin upang marinig ko lamang ang kaniyang sinabi.

Nakapulupot ang braso ng kaniyang boyfriend sa kaniyang katawan at binabantayan talaga siya sa dancefloor.

Hindi ko rin alam kung bakit itong dalawang ito ang nagkatuluyan sa paglipas ng tatlong taon.

Masyadong maingay ang paligid at nagkakasayahan sa music na ipinapatugtog ng dj.

"Nope. Ikaw na lang! I want to drink!" Sigaw ko rin sa kaniya dahil kung hindi ko malalakasan ang boses ko ay paniguradong hindi niya ito maririnig.

Mukha namang narinig niya iyon at nakabusangot lamang siyang lumayo sa puwesto kung nasaan ako at bumalik sa dance floor.

Holding a champagne glass and tooking a glance to the whole bar is the only thing I'm doing. Surrounded by ladies and gentlemen swaying their bodies together with the music that's beating.

I sighed.

This is the only thing I did for the three years that passed, Actually yung unang punta ko pa rito ay ang panahong dinamayan ako ni Faye sa heartbreak ko--namin pala.

Nilagok ko ang natitirang alak sa basong hawak ko at dinama lamang ang pagdaloy nito sa lalamunan ko.

I ordered also one glass of hard drink because I want to get drunk this night. I think seeing those couples a far from me makes me feel this kind of feeling. I'm starting to be envious to them.

I wondered why the hell did Faye do to get over from her heartbreak just only for a year.

I wonder what's the definition of 'love' to them? I think they will answer it with enthusiasm because they achieved what 'love' it is.

Perhaps, kung ako ang tatanungin about sa definition ng Love, maybe I'll answer it with the start of 'Why the hell we need to love?' It's fucking useless.

I lost everything. I lost my mom and dad. I lost our mansion. Our treasure, My love, and now I am drowning by my chaotic thoughts and asking myself why I am still existing here in this world?

And I realized, little by little, I'm losing myself just because I didn't want to get up and just give up.

Pero tao lang din ako, sumusuko.
After all these years, mahirap kasing tanggapin na ang taong bumuo sa pagkatao mo ay siyang sisira rin sayo. Irony, it is.

Giving all my best to dance in order for me to forget my problem. Nararamdaman ko namang nakikisama ang dj sa akin kaya't maligaya lamang akong sumasayaw habang nakapikit at iniiwas ang aking mga mata na makita ang mga couple na masaya sa bawat isa.

Call me bitter, then. Masakit na nga sa puso, titignan ko pa sila. Double kill?
And what's fucking hurts like hell is, ang saya saya ng music. Slow dance ang sinasayaw?

Damn. That's so.. corny.

Gumigiling na ako ng marinig na sexy dance ang ipinatugtog ng dj. Hindi ko alam ngunit sa tingin ko'y tinamaan na ng alak ang buong sistema ko kung kaya't nagagawa ko ang mga bagay na ito.

Masayang maging malaya, I guess.

Hindi ko na napapansin ang mga nasa paligid ko dahil medyo umiikot na ang paningin ko.

Damn.

Napahilot ako rito at aakma ng umalis sa dancefloor ng ang isang malapad na braso ang humawak sa aking baywang.

Hindi ko na maimulat ang mata ko dahil pumipintig ang sakit ng ulo ko. The heck.

Isang pamilyar na amoy ang nagpabalik sa aking ulirat.
Three years..

Pinilit kong idilat ang mga mata ko upang masagot ang katanungang tumatakbo sa aking isipan ngunit hindi ko rin nagawa dahil natatakot ako.
Siya ba to?

Ipinilig ko ang aking ulo para alisin ang pag asa sa aking buong sistema. Sinaktan ka niya Zaphira.
Paulit ulit kong sinasabi sa aking isipan na para bang naging ritwal na ito.

I am indulging myself by simply dancing like hell together with a beat of the music.

My heart is beating so fast.
Pumikit ako ng mariin at piniling maupo na lamang sa puwesto kung nasaan ako kanina.

Nang aalis na ko sa dance floor ay hinila ng lalaking nasa tabi ko ang aking braso.
"Baby.." Usal nito.

F-ck.
Three f-cking years.

Mas lalo kong napagtantong tama nga ang hinala ko. Ang pamilyar ng bango ng amoy niya kanina, at ang pagtawag niya sa akin ng endearment na iyan.

"What if.. dumating yung panahong kailangan mo kong iwan, iiwan mo ko?" Tanong ko.

"At bakit naman kita iiwan? Halos makipagpatayan ako para lang hindi ka maagaw sa akin tapos papakawalan kita?"

Napapikit ako ng mariin ng maalala ang mga panahong iyon.
Kasabay ng pagpikit ko ay ang mga luhang lumandas sa aking pisngi.

Sobrang sikip ng dibdib ko...

Parang may kung anong pumupukpok rito..

Kailangan kong pigilan yung sakit. Kailangan kong ipakitang matapang ako. Kailangan kong ipakitang tatlong taon na at nagbago na ko..

Kailangan kong maging malakas..

Ayoko na..

***
No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted by any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher. PLAGIARISM IS A CRIME.
This is a work of fiction. Any resembles to names, people and events is coincidental.

Copyrights © 2018
RoselDagasdas
ALL RIGHT RESERVED.