The New Heroes Of Olympus ~ The Creater of mankind

11.

Maya

Ik had gedroomd van Kamp Halfbloed, ik had gehoopt dat het echt was. Het was de reden dat ik door ging, het liep me goed voelen over mijn ADHD en Dyslexie. Ik voelde me thuis op deze plek. Maar nu ik er ben…

Ik was weggerend van Lauren en Leo en was tegen een boom aan gaan zitten. Ik keek om me heen en wist niet waar ik heen gerend was. Ik was uitgeput en mijn tranen waren op. Uit vermoeidheid viel ik in slaap, maar ik had geen idee hoe lang ik daar had gelegen. Toen ik wakker werd, schudde er iemand aan mijn schouder. Het eerste wat ik dacht, was het woord problemen. Natuurlijk.
Dit was echter niet zo. Voor mij stond een lange vrouw met zwart haar. Hera.

‘Hallo meisje.’ Zei de vrouw.

‘Wat doet u hier?’ Vroeg ik, nog steeds half slapend.

‘Ik geloof dat wij het even over familie moeten hebben.’ Zei ze met een glimlach. ‘En laat dat nou net mijn specialiteit zijn.’

‘Jouw familie heeft relaties gehad met meer dan een god.’ Zei Hera en ze sprak met veel medelijden, alsof alles zo vervelend was. ‘Jouw vader was ook een halfgod, dat maakt jou dus een driekwart god, van verschillende goden.’ Dit was het moment dat ik bijna flauwviel van blijheid.
‘De familie van jouw vriendin is ook ingewikkeld, maar wie jouw goddelijke ouder is kan ik niet vertellen. Wel dat jouw vader een halfgod van Demeter was en jouw oma een halfgod van Hecate.’

Ik wilde iets zeggen, maar ik was te verbijsterd om dat te doen.

‘Maar het loopt nog veel verder terug en op een dag zal je het allemaal uitvogelen.’ Ze glimlachte naar me en ik glimlachte ongemakkelijk terug. ‘Maar voor nu, ben jij jezelf. Je bent het kind van je vader, een halfgod en een kind dat een zegen van mij krijgt. Uiteindelijk zal jij een familie krijgen die je verdiend, net zoals jouw vriendin Lauren.’
Ze stond op en maakte zich klaar om weer te vertrekken.
‘Jouw vriendin Lauren is al goed bezig met het maken van haar eigen familie. Misschien moet jij dat ook maar eens gaan doen.’

‘Ja, ik denk het wel.’ Zei ik en veegde mijn tranen weg.

‘Maar ik moet nu gaan, ze zoeken je al. Succes met je queeste.’

‘Queeste?’ Vroeg ik nieuwsgierig. ‘Wat voor queeste?’

Maar Hera was al verdwenen en ik staarde naar de verte, nadenkend over de woorden die Hera gezegd had.

‘Hey, gaat het?’ Vroeg Lauren, die naast me kwam zitten.

‘Ja, ik heb een peptalk gehad.’ Zei ik en zag dat ze me verward aan keek.

‘Hey, hoe gaat het eigenlijk met Thomas? Er is zelfs een godin die jullie shipt.’

‘Hoe weet je van Thomas?’ Vroeg ze snel.

‘Je praat in je slaap.’

‘Serieus?’ Zei ze.

Ik lachte en stond op. ‘Ga je mee terug?’

We liepen terug naar de cabines en onderweg praatten we over van alles en nog wat. Ik was blij om weer even gezellig te kletsen. Onderweg kwamen we Leo tegen die een katapult had gemaakt van de spullen uit zijn zak.

‘O jullie zijn er, mooi.’ Zei hij. ‘Ik loop wel even gezellig met jullie mee.’

Onderweg vertelde hij over de avonturen die hij de afgelopen maanden heeft meegemaakt die nog niet in de boeken stonden. We liepen verder en ondervraagden Leo letterlijk. Hij leek het niet erg te vinden, want hij was best trots op wat hij bereikt heeft.

Toen we bij de cabines aankwamen, zagen we een groot deel van de kampers bij het kampvuur zitten. De meeste waren bezig met marshmallows, terwijl ze luisterden naar iemand. Ik kon niet horen of zien wie het was. Drew rende ineens naar me toe en sleurde me mee naar de Aphrodite gebouw. Ik was mijn belofte helemaal vergeten.

‘De modeshow is toch pas morgen?’ Vroeg ik.

‘Ja maar je jurk moest nog versteld worden en welke moesten oefenen met je haar.’ Zei ze, wat eigenlijk gewoon een smoes was om iemand een make-over te geven.

‘Auw.’ Zei ik, toen Drew de naald net iets te vaak in mijn vel prikte.

‘Sta dan ook stil.’ Beet ze me toe.

Toen ze klaar was, liep ze met me mee naar de spiegel. Ze hadden me in een oud-Griekse jurk gehesen en ze hadden mijn haar rondom mijn hoofd gevlochten en versierd met bloemen. De jurk was prachtig en mooi wit. Ik leek net een Griekse godin. Bij het zien van mijn spiegelbeeld moest ik denken aan wat Hera had gezegd over familie enzovoort. Hoe langer ik erover na dacht, hoe eerder ik het aanbod van Artemis wilde accepteren.

Ineens vlogen de deuren open. Een jongen van een jaar of zeventien, waarschijnlijk een broer van Drew, kwam binnen.
‘Jongens jullie moeten meteen naar het kampvuur komen.’

‘Oké, ik kleed me even om en dan kom ik eraan.’

‘Nee.’ Zei Drew en ze gooide een deken naar me. ‘Sla deze om je heen.’

Samen renden we naar het kampvuur, waar Chiron iets aan het vertellen was tegen de kampers. Iets over te veel machtige halfbloeden die het kamp in een keer binnen komen. Ik ging naast Lauren zitten en zei hey, maar ze zei niks terug. Ze leek in haar gedachten verzonken.

‘Zoals jullie gehoord hebben is er een zoon van Zeus gearriveerd in het kamp. Ik wil jullie graag voorstellen aan Tony.’ Mensen begonnen te klappen en het applaus zorgde ervoor dat Lauren uit haar gedachten werd gehaald. Ze keek om zich heen en ze zag mij zitten en knikte. Ze wendde haar blik weer af en zag dat ze naar een jongen keek die haar ernstig aan keek, alsof er iets zou gaan gebeuren. Ze schudde haar hoofd en keek hem met gefronste wenkbrauwen aan.

Opeens keken er mensen onze kant op en de jongen, waarvan ik dacht dat hij Thomas was, gebaarde dat we omhoog moesten kijken.

Boven Lauren was een licht verschenen en ik zag het teken van Apollo staan. Nee wacht, Aphrodite. Er stonden twee symbolen boven haar. Het ene symbool, dat van Apollo, was iets groter dan dat van Aphrodite.
Ze bloosde ongemakkelijk en leek een beetje in shock. Ze keek mij hulpeloos aan en ik knikte alleen maar.
Ik keek naar Chiron, die zijn wenkbrauwen gefronst had en een beetje verbaasd keek. Hij kuchte, zodat de aandacht weer op hem zou rusten.

‘Oké, we hebben een deels Apollo, deels Aphrodite kamper.’

Op dat moment liet ik per ongeluk mijn deken vallen, omdat ik verbaasd was dat Lauren geclaimd was door twee goden.

‘Hoe de Hades kan dat nou weer?’ Mompelde ik en Lauren keek me geshockt aan. Ze bewoog niet er zag er uit alsof ze ieder moment zou kunnen flauwvallen. Ik had niet door dat er nu ook mensen naar mij keken, tot Drew me aantikte en zei dat ik naar boven moest kijken.

Boven mij verscheen een bol van licht, met daarin het symbool van Iris. Om deze bol licht zweefden kleinere bollen, van Demeter, Hecate, Athena en zelfs van Ares spotte ik er een. Ook zweefde er een bol van Hera, want zij had gezegd dat ze mij een zegen had gegeven.

‘Juist. We hebben dus een zoon van Zeus, een dubbele en… dat.’

Mensen begonnen te fluisteren en keken nieuwsgierig naar ons. Ik keek Lauren aan, die nog steeds niet had bewogen.

‘Mensen, het is zes uur en we gaan eten. Als jullie je naar de eetzaal willen begeven? Dan kan ik even met onze nieuwe kampers praten.’

De menigte begon richting de eetzaal te lopen en zaten ondertussen te praten over het tafereel wat zich net afgespeeld heeft.

Lauren probeerde op te staan en zette een paar passen, maar door de shock viel ze flauw en Thomas ving haar op. Hij keek haar bezorgd aan en keek toen naar Chrion.

‘Breng haar maar even naar de ziekenzaal, daar kan ze even bekomen.’ Zei Chiron. Thomas knikte en liep weg, met Lauren in zijn armen. Mijn hart maakte een sprongetje en ik moest glimlachen.

‘Gaat het?’ Vroeg Chiron aan mij.

‘Ja, ik ben alleen een beetje geschrokken.’ Antwoordde ik.

‘Wij hebben nog even wat uit te praten.’ Zei hij. ‘Loop je even mee?’