The New Heroes Of Olympus ~ The Creater of mankind

6.

Lauren

We liepen een gang in die heel erg leek op de gang waar we gisteren doorheen gingen samen met Jacobusus. Het had dezelfde oud-Griekse versieringen en de figuren leken te dansen. Aan het eind van de gang kwamen we bij een deur en boven de deur hing een bordje. Doorgang naar kamp halfbloed stond erop.

‘We hebben verschillende doorgangen naar het kamp en in ieder land zit er minimaal eentje. De meest bekende is deze doorgang. Omdat er in ieder land wel een doorgang is, kunnen we makkelijk over de wereld reizen met dank aan onze architect die Olympus opnieuw heeft ontworpen.’

We liepen door de deur heen en we stonden in een langwerpige kamer met verschillende deuren. Boven iedere deur stond een nummer en een land. We liepen richting de achterste deur, waar Kamp Halfbloed boven stond. Chris deed de deur open en voor ons lag een groot bos. We volgen Chris het pad op en na een paar minuten lopen kwamen we bij een stenen doorgang waar CHB boven stond.

‘Vanaf hier ben je beschermd tegen monsters. Ze kunnen ook niet voorbij deze grens en dus ben je veilig.’

Iedereen knikte en we liepen verder. Ik was sprakeloos. Ik heb hier boeken over gelezen en ik hoopte dat het waar zou zijn. Nu ben ik hier, en ik sta in het kamp. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik de cabines zag liggen. In een van die cabines zou ik uiteindelijk zitten.

Het was rustig in het kamp. Het was natuurlijk geen zomer, dus er waren minder kinderen. We volgden Chris terwijl hij ons rondleidde en ik besloot dat ik straks nog een keer zou lopen, omdat ik zo enthousiast was dat ik niet alles onthield. We kwamen uiteindelijk bij de cabines aan en Chris vertelde iets wat ik niet hoorde. In plaats daarvan porde ik Maya in haar zij.

‘Ik ga dood, dit is zo geweldig.’ Zei ik tegen haar en ze lachte.

‘En als laatste is hier het kampvuur waar we iedere avond zitten. Ik hoop dat jullie vanavond allemaal geclaimd worden door jullie goddelijke ouders.’ Zei Chris. ‘Als jullie iets willen weten of nodig hebben, vraag het aan de mensen die hier rondlopen. Als je aan het eind van de avond nog niet geclaimd bent, slaap je in onze cabine.’

‘Hoe zit het met wapens?’ Vroeg Tony.

‘Ik wil graag een fatsoenlijk ding hebben.’ Hij liet het keukenmes zien dat hij al die tijd gebruikt heeft.

Chris moest lachen en dacht even na. ‘Ja, kom maar mee.’

We liepen naar de wapenopslag, een gebouw vlak bij de cabines. Toen we binnen stonden, rende Alex vol vreugde naar de messen en pakte er een uit.

‘Ja, dat gaat hem niet worden vriend.’ Zei Chris. ‘Ik ga even Clarisse halen, zij heeft veel verstand van wapens en kan jullie vast wel helpen.’

‘Oké kind, wat voor wapen moet ik hebben denk je?’ Vroeg ik aan Maya, die naast me stond.

‘Je vraagt me dit serieus? Heb je eigenlijk wel gezien wat je met die boog deed?’ Grapte ze. ‘Ik denk een pijl en boog, maar jij moet het zelf bepalen.’

Ik moest denken aan het doosje. Het bleef me dwars zitten dat dat ding maar niet open ging.
‘Ik weet het niet.’ Zei ik. ‘Ik wil iets waar ik in alle situaties het meeste aan heb, maar ik weet niet wat.’
Ik liet mijn ogen over de wapens die in het gebouw lagen glijden. Ik beet op mijn lip. Ik kan altijd nog switchen, toch?
‘Ik denk dat ik een zwaard ga proberen, zodat ik nog altijd kan wisselen want een boog is niet altijd het handigst.’

‘Dat is waar.’ Zei Maya.

‘Okay jongens wat willen jullie?’ Vroeg Clarisse, die ondertussen binnen was gekomen. ‘Tony, ik denk dat jij een zwaard nodig hebt. En jij James, hebt een speer of een zwaard nodig.’ Ze begon met zwaarden en speren pakken en liet de jongens het uit proberen.