CHAPTER FORTY-TWO
Torn
"Huh?" Sabi ko at kumurap-kurap pa ako.
"Tss. Deaf." Bulong naman niya at tumalikod. Siya ang sumimsim ng mga pinagkainan namin at siya din ang naglagay sa sink. Nang matauhan ako ay agad akong tumayo at lumapit sa sink at naabutan ko naman siyang naghuhugas ng mga pinggan.
"Ako na." Kumuha rin ako ng plato.
"Just sit there. I know you're tired." Kinuha n'ya ang platong nasa kamay ko.
Ngumiwi ako. "Kaya ko. Ikaw dapat ang magpahinga." Binawi ko ang plato pero hindi naman niya binitawan. Gusto pa yata niyang mag tug of war kami.
"Pierre." Banta ko. Ngumisi lang siya. Hindi pa rin niya binibitawan.
"Claudette." Banta rin niya pero nangingiti siya.
"Pierre!" Singhap ko. Winisikan ba naman ako ng tubig sa mata!
"Sabi ko naman sa'yo doon ka na lang. Saan ang masakit?" Hinawakan niya ang mukha ko at nag-aalalang sinuri ang kaliwang mata ko na nalagyan ng tubig na winisik niya.
Dahan dahan naman ang isang kamay ko na sumikop din ng tubig sa faucet at winisik sa mata n'ya.
"Ah!" Reklamo niya. Tumawa naman ako. Nakagnti rin!
"Bleh!" Childish na sabi ko.
"So that's what you want huh? That's it?" Tanong niya at bula naman ang itinapon n'ya sakin at nabasa ang damit ko.
"Pierre!" I exclaimed but I throw bubbles at him too.
Nagtatakbuhan kami sa buong kusina at nagbabatuhan ng bula.
"Pierre!" Nahuli niya ako at tatakas sana ako pero mahigpit naman ang hawak niya sa bewang ko. Napatili ako nang iangat niya ako para maupo sa sink at kinulong ako doon gamit ang dalawang kamay niya. I'm stranded between his powerful arms now.
"You can't escape to me." His raspy voice filled my ears. Our face was inch away from each other.
His eyes were a bit dizzy and vauge. I didn't have to ask him what's in mine but I'm sure my eyes bore the same look. He lifted his face to met my lips, kissing me gently, softly grazing his lips against mine. I closed my eyes as I answered it.
Little did I know, my hands were now placed in his chest. I open my eyes and saw how his eyes get tipsy because of the kiss. Pinagdikit niya ang noo namin. "I'm so inlove with you." Bulong niya.
I got dizzy causing me not to respond. But yeah, I'm inlove with you too, Pierre. Very much.
"Now, I want you to clean yourself upstairs. Turn right and open the one with the huge door. You can use the bathroom there. The keys are on the smallest pocket of my bag. Use the one with the color blue keychain." Tumango ako sa utos niya. He lifted me para makababa sa sink.
"T-Thanks." Sabi ko at dumiretso sa bag n'ya at hinalughog na doon ang susi na sinasabi n'ya at umakyat ako sa second floor.
Nilibot ko ulit ang paningin ko sa hallway. Sa dulo ay imbes na pader na simento ang naroroon ay sliding door na made of glass na papatungo yata sa veranda na pwedeng matanaw ang dagat.
Apat ang pintuan na naroroon at hinanap ko sa right side ang may pinakamalaking pintuan at agad ko naman itong nabuksan gamit ang susi. Tumambad sakin ang isang queen size bed na puro puti ang sheets. Gaya ng nasa hallway ay may sliding door din itong gawa sa salamin na patungo sa veranda.
Mayroong abstract painting ang nakalagay sa itaas ng kama at maya dalawa pa sa iba namang bahagi ng dingding.
Inilabas ko lahat ng damit ko at napasapo nalang ako sa noo dahilkakaunti lang ang mga 'yon. Limang pares lamang 'yon at pang anim ang suot ko ngayon. Hindi ko naman alam kung ilang araw o linggo naman kami dito. Pwede naman siguro akong maglaba di ba?
Isang oras ang iTinagal ko sa banyo at nagbihis na agad ako ng shirt at pajamas ko. Nagsuklay lang ako nang matamaan ko ang cellphone ko. Na tetempt akong buksan 'yon at tawagan sila.
Pero nang sumagi sa isip ko na maaari nila kaming matrace kapag ginawa ko 'yon ay huwag na lang.
"Claudette..." Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Punong puno ng pag-aaalala ang buong mukha n'ya. "I was knocking there for like thirty seconds. Akala ko kung ano nang nagyari sa'yo sa I went in." Paliwanag n'ya.
Kumunot saglit ang noo ko. Tapos napagtanto ko rin na baka hindi ko siya naririnig dahil lumulutang ang isip ko.
"I-I'm sorry." I apologized.
"It's okay." Aniya. Pumasok siya ng tuluyan at umupo sa dulo ng kama. "You can call your parents if you want to." Nag angat ako ng tingin sa kanya.
"What? If I do that they would to trace us." Sabi ko.
Ngumiti lang siya sa akin. "Just call someone na sa tingin mo ay hindi naka plug ang phone sa tracking machine." His words suddenly make me feel better.
Nang lumabas siya ay dali dali kong binuksan ang cellphone ko at hindi na ako nabigla nag sunod sunod na text message ang na pop up. Pati notifications ng mga nag missed call.
Dahan dahan kong klinick ang number ni Entice. Alam kong hindi pa nakaregistered sa kanya ang number ko kaya hindi naman siguro nila I aatach ang phone nya sa tracking device di ba?
"Hello? Who's this?" Tanong nito sa kabilang linya.
"Pakibigay kay Knoxx, Entice." Kinagat ko ang labi ko.
"Sino ba ito?" Medyo naging mataray ang boses n'ya.
"Please, Entice." Pakiusap ko. Baka kapag nagpakilala ako sa kanya ay magfreak out siya.
"Hello?" Sa wakas ay narinig ko ang boses ni Kuya sa kabilang linya.
"Kuya, it's me but please don't freak out." Panimula ko.
"Claudette! Asan ka ba ngayon? Wala ka na sa Balinagasag!" May diin ang bawat boses n'ya at pakiramdam ko ay nasa loob siya ng bathroom ngayon.
"Kuya, I'm alright. Tumawag ako para sabihin na okay lang ako kung nasan man ako ngayon."
"Mom is crying! Pati si dad ay nanghihina! Can you please tell me where you are?" Napatingala ako.
"I'm alright, Kuya. Tumawag ako para ipaalam 'yan. Paki inform na lang sila. Thank you." Mabilis kong pinatay ang tawag pati na rin ang cellphone ko.
I'm torn between my family and Pierre.
