CHAPTER THIRTY-ONE
Back out
Hindi ko na alam kung paano ako nakatulog. Pagkagising ko sakto naman na nakaligo at bihis na si Erin. It's seven in the morning.
"Morning!" Bati ni Erin. Wow. Masigla siya ngayon a?
"Morning." Balik ko. "Sina Chanel?"
"Nasa baba na. Ligo ka na rin." Aniya. Tumalima naman ako. Sabi ni Klare kagabi ay kumuha lang daw kami ng damit sa closet niya. Kaya 'yon ang ginawa namin. Simpleng puting shirt at maong shorts lang ang hiniram ko. Bumaba ako at nadatnan ko agad ang ingay sa sala nila.
"Inom pa more!" kantyaw ni Chanel.
"Shut up, Chan!" Boses ni kuya Azi.
"Handa na ang breakfast." Si Hendrix. Isa isang tumalima ang mga pinsan ko. Pagbaba ko ng tuluyan ay nagtama agad ang mga mata namin ni Pierre.
"Good morning." Naramdaman kong uminit ang pisngi ko sa ginawa niyang pagbati.
"Morning." Ngumiti ako pabalik. Iginiya niya ang dining room nila at tumango ako at sumunod sa mga pinsan kong nagpapaingay sa bahay ng mga Ty.
"Bacon please!" Rinig kong sigaw ni kuya Azrael.
"Heh! Magtigil ka d'yan Azrael. Anlapit lang sa'yo oh, ikaw kumuha." Umupo ako sa tabi ni Rafael. Si Pierre naman ay sa tabi ni Klare na katabi naman si Elijah.
"What happened last night?" Bulong ni Rafael.
Bumaling ako sa kanya at kumunot ang noo.
"Kagabi. Sa garahe?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. What did he saw?
"W-Wala." Uminit ang pisngi ko. Automatic naman na tumingin si Rafael sa pwesto ni Pierre at hindi na ako nagulat dahil nakatingin siya sa akin.
"Talaga?" Nanunuyang tanong na ni Rafael. Umirap na lang ako sa kanya at di siya sinagot.
Nakita ako ang pag usod ni Pierre sa lalagyanan ng kanin patungo sa akin. Nagkatinginana kami at para bang ipinaparating niya na kumuha na ako ng pagkain. Luminga linga pa ako sa mga pinsan ko na wala naman yatang napapansin na iba. Si Rafael lang ang nakatingin sa akin at nagpipigil ng ngiti. Damn!
Kumuha ako ng katamtamang dami ng kanin. Nakita ko ang bacon at hotdog kaya kumuha rin ako. Sapat na sa akin 'yon.
"Staring is rude 'ya know." Nilingon namin si Rafael na natatawa habang umiiling.
"Pinagsasabi mo, Raf?" Wika ni Chanel.
"Oh! Don't mind that." Sagot nito dito. Bumalik naman sila sa pagkain at pagkwe kwentuhan.
"Lift up your face, Dette." Bulong ni Rafael. Bago ko pa siya lingunin ay nag angat nga ako ng tingin at nasamid naman ako bigla nang makita na tinitignan ako ni Pierre. Is that what Rafael's saying?
"Water." Bago pa makapagtanong ang mga pinsan ko kung anong nangyari sa akin ay inabutan na ako ni Pierre ng tubig na dali dali ko namang ininom.
"That's what I'm talking about." Halakhak ni Rafael na ako lang yata ang nakarinig. Uminit tuloy ang pisngi ko.
"Okay ka lang, Dette?" Tanong ni Klare. Hindi ako sumagot at tumango lang.
Tumayo naman si Kuya Azrael at hinagod hagod pa ang likod ko.
"Okay ka na?" Tanong niya. Tumango ulit ako at bumalik na kami sa pagkain.
Alas nuwebe at napagpasiyahan na nilang umuwi. Nagtanguhan na lang kami ni Pierre bago ako sumakay sa back seat ng sasakyan ni Rafael. Si Kuya Azrael ang nasa front seat.
Hindi pa kami nakakalayo ay isang text na agad ang natanggap ko.
Pierre:
Be safe. I'll call you later.
Napangiti ako pagkatapos kong magtipa ng reply.
Ako:
Okay. I'll wait.
I'm already giving in, aren't I? Wala nang atrasan?
Ngunit nawala ang ngiti ko nung makita ang fifteen text messages ni Spike magmula pa kagabi. Pati na rin ang twenty missed calls. Ngayon ko lang ito nakita. Shit. Paano ko na nga ito aayusin? I'm messed up now.
Ako:
I'm sorry, Spike. I fixed important thing last night.
Hell right. He's damn important.
"There's someone looks real happy." Nag angat ako ng tingin kay Rafael.
"What? Who?" Interesadong sabi ni Azrael. Napa irap na lang ako. So nosy.
"It's for you to find out, numb brother." Napa iling na lang ako sa wika ni Rafael.
"Damn bra! Para namang hindi kita sinasabihan ng sikreto. Ano na? Spill." Pagpupumilit ni Kuya Azrael. Hindi naman na sumagot si Rafael at ngumisi na lang. Nagreply ulit sa akin si Pierre.
Pierre:
Okay.
Bahala nang masaktan sa darating na panahon di ba? Basta't maranasan mo lang ang ganitong aksaya na pakiramdamn.
Kagabi nung tuluyan ko na siyang Tinaggap ay sobrang saya ng puso ko. It was full of bliss. Parang kahit anong bad news na malaman ko right away ay hindi ako malulungkot. Nakatanggap naman ako ng reply ni Spike.
Spike:
You sure? Are you okay now?
Napakagat ako sa ibabag labi ko. I don't want to give Spike false hopes. Kung ano man ang gusto niyang ibalik sa amin ay hindi ko pwedeng hayaan. I already like someone else.
Ako:
About that, Spike. I'll go staright forward. I just wanna clear things out. Ayokong umasa ka sa akin. I like somebody else already. I'm sorry.
Hindi nagtagal ay nakatanggap na ako ng reply sa kanya.
Spike:
I don't care. I'll still prove myself to you. Again.
I know him well. Gaya nang dati ay alam kong gagawin niya ang lahat para lang magustuhan ko ulit siya. Na alam kong hindi na posibleng mangyari ngayon. I like Pierre. I love him. And I think I can't love again if we broke up. Pero kilala ko din si Spike. He's not gonna back off that easy.
