I'm A Potter ~ Book 3

♡Chapter 18: The Marauders Map

~Vergeet niet om op het mooie sterretje te drukken! :)~

De volgende ochtend word ik wakker van Remus die mij zachtjes wakker schud.
"Madam Pomfrey zegt dat je vandaag weer gewoon naar school kan. Er is het gerucht verspreid dat je stiekem te veel alcohol hebt gedronken tijdens het feestje en dat je daarom hier ligt. Ze willen niet zeggen van wie het gerucht komt, maar veel mensen denken van de Weasley Twins en Sophia. Het belangrijkste is dat ze het geloven." Grinnikend rek ik me uit.
"Op die stoel daar ligt je schooluniform, je hebt een halfuur voordat het ontbijt begint, dus doe rustig aan." Met die woorden drukt hij een kus op mijn kruin en loopt de ziekenvleugel uit.

Rustig kleed ik mezelf aan en stop ik alle overige spullen in een plastic tas. Snel ren ik de trappen op naar de Gryffindor toren, want ik moet ook nog mijn schooltas met al mijn boeken pakken. Eenmaal boven is het rustig in de commonroom, aangezien bijna iedereen al in de Great Hall is. Enkele laatstejaars komen nog van de trappen af, maar die letten niet op mij. Boven in de slaapzaal is het uitgestorven, waardoor ik makkelijk al mijn spullen bij elkaar kan rapen. Met een volle boekentas ren ik naar beneden, omdat ontbijt over 10 minuten afgelopen is. Een Lena zonder eten is niet goed. Laten we het erop houden dat ik daarvan niet echt vrolijk word.

Eenmaal aangekomen bij de Great Hall probeer ik zo onopvallend naar binnen te lopen want ik heb een hekel aan de aandacht die je dan krijgt. Ik zou liever aandacht krijgen voor iets waar ik goed in ben, dan dat ik aandacht krijg voor uit de ziekenboeg komen. Ondanks mijn sneaky naar binnen lopen zie ik veel ogen mij volgen.

"Hi..." glimlachend ga ik tussen Sophia en Harry in zitten, die verbaasd maar blij naar mij kijken.
"Je mag nu al weer gaan?" verbaasd kijkt Hermione mij aan. Ze zit een stukje verderop dan de rest vanwege het hele Scabbers incident.
"Ja, ik denk dat ze nu al gek van mij worden..." grinnik ik en pak een broodje van de stapel. "By the way, ik kan morgen niet mee naar Hogsmeade, want ik mag niet weg van het kasteel vanwege hoge risico op een nieuwe paniekaanval." Ik rol mijn ogen terwijl ik een hap neem van mijn broodje kaas. Ik zie allemaal teleurgestelde gezichten, maar ik kan aan hun ogen zien dat ze het een goede keuze vinden.

~~

De volgende ochtend zwaai ik iedereen gedag die naar Hogsmeade gaan. Harry is ondertussen vertrokken via de geheime gang naar Hogsmeade en Aimee moet nablijven, dus alleen Remus blijft over. In alle rust loop ik door de gangen naar Remus zijn slaapvertrek. Eenmaal bij Remus doe ik de hele dag niks anders dan thee drinken en lezen, totdat opeens de haard aangaat. Verbaasd kijk ik naar de open haard, terwijl Remus er naartoe loopt.
"Lupin!" de stem van mijn potionsprofessor klinkt hard, "Ik wil je spreken!"
Ik kijk verward naar de open haard, vervolgens naar Remus en dan weer naar de open haard.
"Ik denk dat iemand ons roept." Grijnst hij en hij gaat in de haard staan, "Ga je mee?" enthousiast knik ik en stap ik naast Remus in de haard. Hij gooit er een poedertje in en we draaien vervolgens rond. Als ik mijn ogen open doe sta ik in het koude kamertje van Snape.

"Riep je, Severus?" zegt Remus zachtjes en beide stappen we de haard uit. Dan pas zie ik Harry, die nerveus bij een tafel staat. Mijn ogen glijden naar het stukje perkament in Snape's hand. Een golf van nervositeit spoelt over me heen als ik bedenk wat er kan gebeuren als ze erachter komen dat we zo'n plattegrond hebben.
"Jazeker! Ik vroeg zojuist aan Potter of hij zijn zakken wilde leeghalen en toen bleek dat hij dit bij zich had." Hij wijst op het papier, terwijl hij woedend naar Remus kijkt.
"Sorry dat ik misschien een beetje onnozel ben, maar wat is er bijzonder aan een stukje perkament waarop geschreven is?" vraag ik nep onschuldig, "Ik heb ook wel mooi geschreven teksten op een stukje perkament, u mag die wel hebben als u wilt."

Door mijn zin kan ik de woede nu uit Snapes ogen zien spuiten, maar zodra hij mijn ogen ziet kan ik hem weer een beetje zien verzachten. Works every time...
"En Lupin?" vraagt Snape nu weer ongeduldig, "En?" ik draai me om naar Remus, die met een merkwaardige, gesloten uitdrukking naar het stukje perkament staart.
"En?" herhaalt Snape, "Dat perkament zit duidelijk vol Duistere Magie. Ik dacht dat dat jouw vakgebied was, Lupin. Hoe zou Potter aan iets dergelijks gekomen zijn?" met een waarschuwende blik kijk ik Harry aan, zodat hij zijn mond houdt. We hebben beide een redelijk vlambaar karakter.

"Vol duistere magie?" Herhaalt Remus kalm, "Denk je dat echt, Severus? Het lijkt me eerder een stuk perkament dat iedereen die het leest beledigt. Kinderachtig, maar zeker niet gevaarlijk. Ik denk dat Harry het uit een of andere fopwinkel heeft."
"Oh ja? Denk je dat je zoiets in een fopwinkel kunt kopen? Lijkt het je niet waarschijnlijker dat hij het rechtstreeks van een van de makers heeft?" verbaasd kijk ik Remus aan, die ik zo te zien ook niks van snapt.
"Bedoel je meneer Wormtail of een van die anderen? Ken je die mensen, Harry?" vraagt Remus kalm, terwijl zijn blik rust op Harry.
"Nee." Zegt Harry vlug.
"Zie je wel, Severus? Zegt Remus, "volgens mij is het van Zonko afkomstig."
"Ja, ik heb het volgens mij ook bij Zonko gezien." Kom ik er snel tussen. Net op dat moment komt Ron hijgend naar binnen gerend.
"Die – spullen – heeft Harry – van – mij – tijden geleden bij – Zonko's – gekocht..." Zegt hij hijgend.
"Zie je wel? Alweer een mysterie opgelost. Zal ik dit maar meenemen, Severus?" Remus pakt de kaart van het tafeltje en vouwt het op, "Harry, Ron, jullie gaan met mij mee. Ik moet jullie over dat vampieropstel spreken. Lena? Kom je ook mee? Neem ons niet kwalijk, Severus." Met zijn vieren lopen we snel het kantoortje uit, in stilte. Pas in de hal durft Harry iets te zeggen.

"Professor, ik.."
"Ik wil geen verklaringen horen," zegt Lupin kortaf en hij laat zijn blik snel door de lege gang heen vallen. "Ik weet toevallig dat deze kaart jaren geleden door meneer Filch in beslag is genomen. Ja, ik weet ook dat het een kaart is," voegt Lupin er aan toe, "ik hoef niet te weten hoe jij eraan bent gekomen, maar ik ben wel verbijsterd dat je hem niet hebt ingeleverd. Vooral na wat er de laatste keer is gebeurd toen een leerling informatie heeft laten rondslingeren. En je krijgt hem niet terug, Harry."

"Waarom dacht Snape dat ik hem van de makers had gekregen?" vraagt Harry dan stil.
"Omdat," ik kan Lupin zien aarzelen, "omdat de makers van deze kaart het leuk zouden hebben gevonden om je de school uit te lokken. Ze zouden zich rot hebben gelachen." Verbaasd kijk ik Remus aan.
"Je kent de makers?" vraag ik onder de indruk.
"Ik heb ze weleens ontmoet." Zegt Remus kortaf, terwijl hij ons drieën ernstig aankijkt. "Verwacht niet dat ik je nog een keer uit de puree help, Harry. Ik kan je niet dwingen om Sirius Black serieus te nemen, maar ik had gedacht dat de dingen die je hoort als een Dementor in de buurt komt meer effect op je zouden hebben gehad. Je ouders hebben hun leven gegeven om jouw leven te redden. Het is nogal min om ze zo terug te betalen. Door hun offer in gevaar te brengen voor een zak fopartikelen." Remus kijkt ons nog langzaam alle drie ernstig aan, "Lena, je spullen liggen nog in mijn kantoortje."

Zwijgend lopen Remus en ik weg. Pas in zijn kamer zegt hij weer wat.
"Lena. Wist jij dat het een kaart was?" zachtjes knik ik.
"Waarom heb je het niet ingeleverd na de aanval van Black?"
"Ik weet het niet... ik heb het nooit geassocieerd met Black. Ik heb Harry gesmeekt om vandaag hier te blijven, maar we zouden geen Potters zijn als we het op veilig zouden spelen." zeg ik zacht. "Het spijt me, Remus. Het was onverstandig, ik had het aan jou moeten geven."
"Doe het gewoon nooit meer," zegt hij kalm, "zijn er nog meer dingen die ik moet weten?" ik schud mijn hoofd. "Dat je het weet, ik zal je hierop wel in de gaten houden. Gewoon een oogje in het zijl houden. Rustig pak ik mijn spullen bij elkaar, zeg Remus gedag en loop richting de toren.

Eenmaal in de toren komt Hermione naar me toe rennen, en aan haar blik kan ik het gelijk zien.
"We hebben verloren?" vraag ik met een trillende stem. Ze knikt zachtjes en een traan rolt over haar wangen. Ze geeft een brief aan mij, die ik openvouw.

Lieve Hermione en Lena,
We hebben verloren. Ik mag hem mee terugnemen naar Hogwarts. Datum van executie wordt nader bepaald.
Bekkie vond het leuk in Londen.
We zullen jullie hulp nooit vergeten.
Hagrid.

"Kunnen we langs Hagrid gaan? Hij voelt zich vast verschrikkelijk..." zeg ik medelevend.
"Nee, de veiligheidsmaatregelen maken het onmogelijk om naar buiten te gaan. We gaan wel met hem praten tijdens Care of Magical Creatures." Ik knik begrijpend en leg mijn spullen neer.
"Ik ga een stukje lopen door het kasteel, oke?" In gedachten loop ik de commonroom uit, zwervend door de koele gangen. Ik vind de rust enorm relaxend, gewoon niemand die aan mijn hoofd zeikt. Opeens, vanuit het niets, word ik bij mijn arm gepakt en een rustigere gang in geduwd. Pas als degene mij loslaat kan ik zien wie het is. Niemand minder dan Draco Malfoy.

~~~~~~~~~~~~~

EINDELIJK EEN UPDATE! Ik was dus even in paniek omdat ik dit hoofdstuk niet meer kon vinden, maar ik heb hem gevonden :'). Hmm, wat zou Draco te maken hebben met Lena?

Ik hoop dat jullie een leuke vakantie hebben, de mijne is meer een werkweek, maar ja.... Series die ik aanraadt: Please like me, the 100, reign, modern family, Once Upon a Time en Gilmore Girls. Voor als iemand zich verveelt :). Hopelijk volgende week weer een update! Goodbyeeee

~Cath