I'm A Potter ~ Book 3

♡Chapter 8: Alive?

~Don't forget to vote to make this writer happy!~

Nadat deze bom valt zie je hoe iedereen schrikt. Professor Dumbledore maant elke Gryffindor tot rust en stuurt ons dan naar de Great Hall. Luid pratend lopen we naar beneden, terwijl iedereen complot theorieën maakt over hoe hij naar binnen is gekomen. Het maakt mij nerveus. Hij was hier binnen. Hij was hier in het kasteel. Ik ben aan het trillen over mijn hele lichaam, terwijl ik op mijn nagels bijt. Hermione ziet het en ze slaat beschermend een arm om me heen.

"Alles komt goed." fluistert ze zacht, zodat niemand het kan horen. Eenmaal in de zaal blijft iedereen praten. Tien minuten later stroomt de zaal vol, doordat de andere afdelingen naar binnen komen. Ze zien er allemaal verward uit, terwijl sommige mensen naar ons, de Gryffindors, toelopen voor een uitleg.

"De leraren en ik moeten het kasteel grondig inspecteren," zegt Dumbledore tegen ons, nadat de zaaldeuren dicht zijn gegaan, "Ik ben bang dat jullie hier moeten overnachten, in het belang van jullie eigen veiligheid. De klassenoudsten bewaken de deuren en de twee Hoofdmonitoren krijgen de leiding. Als er iets gebeurt, moet dat direct aan mij worden gemeld. Stuur dan maar één van de spoken naar me toe." Professor Dumbledore zwaait met zijn toverstok, en in één keer zijn alle tafels verdwenen en liggen er paarse slaapzakken.

"Slaap lekker." Zegt Dumbledore en hij loopt de deur uit. Onmiddellijk barst er een opgewonden geroesemoes uit. We zoeken met zijn vijven een paar slaapzakken uit in een hoek. Terwijl we met onze kleding in onze slaapzakken kruipen, trek ik mijn rok uit, zodat ik in mijn blouse in de slaapzak lig.

"Ik denk dat hij geen besef van tijd meer heet, omdat hij al zo lang op de vlucht is, " zegt Ron dan, "Hij realiseerde zich niet dat dat het Halloween was, anders was hij vast de Zaal binnen komen stormen."

"Waarom zou hij de zaal binnenstormen terwijl er allemaal leraren zitten en leerlingen met toverstokken?" reageer ik, terwijl iedereen huivert bij het idee.

"Hoe is hij überhaupt binnengekomen met al de dementors?" zegt Sophia, terwijl ze denkrimpels heeft op haar voorhoofd.

"Misschien is hij in staat om te Apparaten." Zegt een knappe vierdejaars Ravenclaw, waarvan de naam volgensmij Aiden is. "Je weet wel, zomaar uit het niets verschijnen."

"Ik denk dat hij zich eerder vermomd heeft." Zegt Aimee, die naast mij is gaan liggen.

"Hij zou ook naar binnen gevlogen kunnen zijn." Oppert Dean Thomas.

"Allemachtig, ben ik dan de enige die de moeite geeft genomen om Hogwarts, A History te lezen?" Sist Hermione boos.

"Waarschijnlijk," grinnikt Sophia, "Hoezo?"

"Omdat het kasteel beschermd wordt door meer dan alleen Muren. Het is ook van allerlei bezweringen voorzien, zodat mensen niet stiekem binnen kunnen dringen. Je kunt hier niet zomaar Apparaten, en hij moet verrekte goed vermomd zijn geweest om de dementors om de tuin te leiden. En Filch kent alle geheime gangen, die houden ze natuurlijk ook in de gaten..."

"De lichten gaan nu uit!" roept Percy opeens hard, "Iedereen in zijn slaapzak en stil zijn!" Alle kaarsen gaan in een klap uit en het is meteen aardedonker in de zaal. Zuchtend kruip ik iets dieper in mijn slaapzak, terwijl ik mijn rok gebruik als een kussen voor mijn hoofd. Het enige licht in de zaal komt van de zilvere glans van de geesten, en van het betoverende plafond. Het zit nu vol met sterren, waardoor het net lijkt alsof we echt buiten onder de sterren slapen. Zachtjes fluister ik met Aimee, terwijl we de ene complottheorie na de andere bedenken.

"Stiekem is hij een konijn als Animagus en is hij gewoon het kasteel binnen komen huppen." Giechelt Aimee, waardoor ik het uitproest. Ik ben een beelddenker, dus ik heb gelijk dat beeld in mijn hoofd. De gevaarlijke moordenaar die veranderd in een schattig, klein, wit konijntje. Een zacht gekuch zorgt ervoor dat ik naar boven kijk, waar Percy streng kijkt.