I'm A Potter ~ Book 3

♡Chapter 16: Ravenclaw VS Gryffindor

~Vergeet niet te stemmen!~

Hermione en Ron hielden hierna op met praten. De rest van de avond zat Ron woedend boven, terwijl Hermione in onze slaapkamer zat te huilen. Harry en ik hebben ondertussen geprobeerd om beiden te kalmeren, maar het heeft niet gewerkt. Nadat ik Hermione een beetje heb getroost val ik snel in slaap.

De volgende dag loop ik in mijn joggingsbroek en een sweater naar het Quidditch veld. Ik heb Sophia instructies gegeven om Hermione wat op te vrolijken. Als ik aankom zie ik Madam Hooch bewonderend bij Harry's bezem staan, en Wood die ongeduldig tegen haar praat. Als Wood mij ziet wenkt hij mij en voeg ik me bij de rest van het team. Harry heeft gelukkig zijn bezem al terug van Madam Hooch, dus we kunnen beginnen met opwarmen.

"Harry, ik heb net gehoord wie Ravenclaw als Seeker in het veld brengt: Cho Chang. Ze is een vierdejaars en behoorlijk goed... ik had eigenlijk gehoopt dat ze niet op tijd fit zou zijn, want ze heeft veel last van blessures gehad... Gelukkig is haar bezem een Comet 260 en dat is echt brandhout vergeleken met die Firebolt." Hij kijkt innig naar de bezem in Harry's hand "Oke, laten we beginnen -"

We beginnen met trainen, en ik kan zien dat Harry geniet van zijn nieuwe bezem. Een steek van jaloezie gaat door mijn lichaam, maar ik negeer het. We hebben een goede training, waarin iedereen goed met elkaar samenwerkt en iedereen gewoon goed vliegt. Ik geniet van elke minuut, omdat het vliegen mij gewoon een vrij gevoel geeft. Het zorgt ervoor dat al mijn zorgen verdwijnen en het enige waar ik aan denk is wat de beste strategie is.

"Goed gedaan, allemaal. Laten we terug naar de Toren - vroeg naar bed gaan...." Zegt Wood na een 3 (!) uur lange training. Harry zelf blijft nog achter op het veld met Ron, maar ik heb niet zo veel zin in achterblijven. Ik voel me zwak, en ik sta te trillen op mijn benen van vermoeidheid. Uitgeput loop ik richting het kasteel. Als ik eindelijk boven in mijn slaapzaal ben pak ik wat eten uit mijn kast, en ga ik met een goed boek op bed liggen. Na een tijdje komt Hermione samen met Sophia binnen, en we maken ons klaar voor bed. Ik ben ongelofelijk blij als ik onder de lakens lig. Zodra mijn hoofd mijn kussen raakt val ik in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door Hermione's wekker. Het irritantste geluid ooit, als je het mij vraagt. Ookal ben ik heel erg moe, ik krijg het toch voor mekaar om rechtop te zitten. Terwijl ik luid gaap open ik mijn ogen, en die vallen gelijk op de kleding op mijn stoel. Mijn Quidditch wedstrijd gewaad ligt netjes opgevouwen, met mijn bezem ernaast. Bovenop liggen mijn gelukssokken. Gelijk ben ik wakker en spring ik uit bed. Ik doe snel mijn gewaad aan en doe daarna mijn haar. Ik vlecht het bovenste deel, wat ik daarna in een staart gooi. Ook schuif ik enkele 'bobbypins' in mijn haar om er zeker van te zijn dat het stevig vast blijft zitten.

Als ik beneden ben, zie ik een hele groep jongens kwijlend om Harry's bezem staan. Hij kijkt opgelucht als ik er ben, en seint met zijn ogen of we gaan. Ik knik lichtjes en we lopen samen naar buiten. Blijkbaar denken de jongens dat de Firebolt beschermd moet worden, want ze blijven er als een soort bodyguards omheen lopen, waardoor ik er een beetje opgelaten naast de groep loop. Uiteindelijk is het het allemaal waard als we de Great Hall binnenlopen, want de blikken van de Slytherins zijn onbetaalbaar. Eenmaal bij onze tafel gaat het hele team bij elkaar zitten, met de bezem in het midden van de tafel, zodat iedereen het goed kan zien. Al snel komen enkele leerlingen van Hufflepuff en Ravenclaw kijken. Het vriendinnetje van Percy wil hem zelfs aanraken.
"Kom, kom, geen sabotage he?"zegt Percy joviaal, terwijl het meisje de bezem aandachtig bekijkt. "We hebben een weddenschap afgesloten," verteld Percy ons, "Tien Galleons op de uitslag van de wedstrijd."

Het meisje bedankt Harry vriendelijk en loopt vervolgens weer naar haar tafel, de Ravenclaw tafel.
'Harry! Lena! Zorg dat jullie die wedstrijd winnen! Ik heb geen tien Galleons." Hij keek een beetje paniekerig, "Ja, ik kom!" en hij loopt weer weg. Hierna pak ik zelf een stuk brood met een ei met kaas erop, en praat ik uitgebreid met Katie, mijn mede-chaser. Als het tijd is lopen we met het hele team de zaal uit, op weg naar de kleedkamers. Het weer is perfect, een koel, maar niet hard briesje en het zonnetje schijnt, heel anders dan de wedstrijd tegen Hufflepuff. Wood geeft een kleine peptalk en we maken ons klaar. Voor de zekerheid stop ik mijn stok in mijn lange laars. Ik hoop dat ik hem niet nodig ga hebben, maar je kan beter gewoon op alles voorbereid zijn.