I'm A Potter ~ Book 3

♡Chapter 4: Hagrids eerste les

We hebben geluk dat we eerder weg mochten, want ander waren we zeker te laat gekomen voor professor McGonnigals les. Ze begint te vertellen over Animagus, mensen die uit hun eigen wil kunnen veranderen in een dier die hun persoonlijkheid weerspiegelen. Het is interessant, maar ik kan het niet laten om niet op Harry te letten.

"Wat is het toch met jullie vandaag?" de geïrriteerde stem van Mcgonnigal zorgt ervoor dat ik opschrik van mijn gedachtes.

"Professor, we hebben vandaag onze eerste les Divination gehad en toen we de theebladeren moesten lezen..." begint Hermione.

"Ach natuurlijk. Ik weet genoeg, miss Granger. Wie van jullie gaat er dit jaar dood?" Iedereen staart professor McGonnigal aan totdat Harry er een zachte 'ik' uit weet te persen.

"Aha," professor McGonnigal vestigt haar blik op Harry, "dan is het misschien prettig om te weten, Potter, dat professor Trelawney sinds haar aanstelling aan deze school jaarlijks de dood van minstens één leerling heeft voorspeld. Niet eentje is werkelijk gestorven. Sterfsignalen zien is haar favoriete manier om een nieuwe klas te begroeten. Het is dat ik nooit kwaadspreek over collega's..." ze ziet er een klein beetje opgefokt uit, haalt dan diep adem en vervolgt op een kalmere toon: "Divination is een van de onnauwkeurigste onderdelen van de toverkunst en jullie mogen gerust weten dat ik er weinig mee op heb. Ware Zieners zijn uiterst zeldzaam en professor Trelawney..."

"Ik vind dat je er kerngezond uitziet, Potter," vervolgt professor McGonnigal nuchter, "dus neem me niet kwalijk dat ik je vandaag gewoon huiswerk geef. Mocht je onverwacht doodgaan, dan hoef je het niet in te leveren."

"Nou Harry, dat moet een opluchting zijn." Proest ik uit en ik kan zien hoe de rest van de klas ook begint te lachen. Na deze luchtige en geruststellende opmerking is het veel makkelijker om de les te volgen. Na de les lopen we door naar de lunch, in de Great Hall. Alleen Ron kijkt in de zaal nog somber, terwijl er zoveel eten is, waar hij normaal er vanzelfsprekend van opkikkert.

"Harry," begint Ron zacht en onverwacht, "je hebt toevallig toch niet echt een grote zwarte hond gezien, he?"

"Jawel, op de avond dat ik wegliep bij de Dursleys."

"Oh kom op Ron, waarschijnlijk is het een zwerfhond. Ik zag voordat ik wegging naar Amerika ook een grote zwarte hond, en het vliegtuig stortte toch ook niet naar beneden?" rol ik met mijn ogen, terwijl Hermione een instemmend geluidje maakt. Ik pak een kaassandwich van de grote stapel met broodjes en leg het op mijn bord. Daarna pak ik nog een van de ontbijtworstjes en begin onbezorgd te eten. Ik heb wel vaker een zwarte hond gezien, en ik leef ook toch nog gewoon? Ik ben zo verzonken in mijn gedachte dat ik niet eens door heb dat Harry, Hermione en Ron nog aan het doorkletsen zijn. Sophia is verderop, bij de Weasley tweeling gaan zitten. Na een tijdje klinkt de waarschuwingbel dat onze lessen over 5 minuten beginnen.

Ik pak mijn boekentas op van de grond en loop de zaal uit. Aangezien we care of magical creatures hebben, mogen we naar buiten. Het weer is gelukkig opgeklaard na de regen van gister, en het heeft plaatsgemaakt voor de zon en mooi zomers weer. Zwijgend lopen we naar het huisje van Hagrid. Als ik aan kom lopen kan ik de groene stropdassen al zien en ik zucht. Ik wil dat Hagrids eerste les goed verloopt, maar de Slytherins kunnen waarschijnlijk roet in het eten gooien.

"Is iedereen er? Oke, kom mee!" schreeuwt Hagrid over het veld heen, en hij loopt voorop het bos in. We blijven gelukkig alleen aan de rand lopen, en komen uiteindelijk uit bij een weide, omringt door een hek. Zelf als ik mijn ogen fijnknijp kan ik geen dier zien.

"Iedereen bij het hek!" roept Hagrid, "Oke, sla eerst je boek open."

"Hoe?" zegt de lijzige stem van niemand minder dan Draco Malfoy. Dit verrast Hagrid en hij kijkt hem verbaasd aan.