part 26

2.6K 328 115
                                    

Γυρίζω να δω μα δεν είναι κανείς. Το μυαλό μου παίζει παιχνίδια.

"Που είσαι?" Φωνάζω.

Φωνές κατακτούν το μυαλό μου.

Goodbye M&D...

Don't let me drown...

Go to hell for heaven's sake...

Με λένε Matt...

Ίσως θα είναι καλό να απομακρυνθούμε...

Φοβάσαι?

Τζακ...

Matt...

Ηθαν...

Γονατιζω κάτω και πιάνω το κεφάλι μου. Φωνές...φωνές γνώριμες. Δεν μπορώ άλλο!

Ουρλιάζω για να εκτονωθω.

Ακούω βήματα, σηκώνω το βλέμμα μου και βλέπω εκείνον.

"Σκότωσε με σε παρακαλώ!" Σπαει η φωνή μου απο την σύγχυση.

Σκύβει. "Μην κλαίς." Με αγκάλιασε.

"Είναι μια τρέλα! Τα όνειρα μου έχουν γίνει εφιάλτες. Σώσε με!" Ξεσπαω.

"Γιατί δεν με σκοτώνεις? Πες μου γιατί?" Τον κοιτάω στα μάτια περιμένοντας μια απάντηση.

"Δεν μπορώ." Απαντάει και εκπλήσσομαι.

"Γιατί? Δεν δισταζες στους άλλους...σε εμένα θα διστάσεις?"

"Δεν μπορώ να σε πληγωσω."

Εκπλήσσομαι γιατί είναι ο μοναδικός που μου το λέει αυτό. Με αγκαλιάζει πιο σφιχτά.

Μένουμε έτσι για αρκετή ώρα. Αγκαλιασμένοι. Νομίζω αυτό είναι το ωραιότερο μέρος στον κόσμο. Δεν θέλω να φύγω, κάτι με κρατάει κοντά του. Τι είδους τρέλα είναι αυτή? Θα τελειώσει κάποτε? Θέλω να μείνω εδώ για πάντα.

"Μακάρι να μου έλεγες όνομα." Σχεδόν ψιθυρίζω.

"Θα με λες τέρας."

"Δεν είσαι τέρας όμως."

"Είμαι." Λεει μόνο αυτό ναι μπορώ να καταλάβω το πόσο πόνο κουβαλάει αυτή του η λέξη.

"Για εμένα δεν είσαι."

Πρέπει να φύγω γαμωτο αλλιώς θα έχω μπελάδες.

Σηκώνομαι από την αγκαλιά του και νιώθω μια απώλεια.

"Θα έρθω ξανά." Είπα και μου έκανε νόημα να φύγω.

Αρχίζω να τρέχω για να βγω έξω απο το δάσος.

Βγαίνω στο δρόμο και κατευθύνομαι προς το σπίτι μου.

Sweet Serial KillerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon